فرنچ کیس با مقدسات!

از وقتی زمزمه های تعطیلی موقت اماکن مذهبی به خاطر جلوگیری از شیوع بیشتر «ویروس کرونا» مطرح شد پیش‌بینی می‌شد که این مساله با مخالفت بخشی از علمای «قم» روبرو شود. به هر حال تعطیلی محل کسب برای هیچ کاسبی قابل قبول و پذیرفتنی نیست. اما هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که کار مخالفت، به لیسیدن ضریح در بقاع متبرکه کشیده شود! به تازگی برخی مومنین برای آنکه نشان بدهند ویروس کرونا در برابر ائمه و معصومین حرفی برای گفتن ندارد، به لیسیدن ضریح در اماکن مذهبی متوسل شده اند. آنها با کشیدن زبان خود بر روی ضریحی که روزانه صدها و بلکه هزاران نفر آن را دستمالی کرده اند، و فیلم گرفتن از این اقدام متهورانه خود، قدرت ایمان خود را به جهانیان نشان می‌دهند. این اقدام که در واقع «فرنچ کیس» با مقدسات است برای اولین بار است که در تاریخ ادیان جهان دیده می‌شود. اما بهتر است پیروان راستین علمای قم، همین امروز این اقدام را متوقف کنند. چرا که این مساله از دو جهت می‌تواند به وجهه دین ضربه جدی بزند.

دربُعد خارجی و از نگاه مخاطب غربی که با روحیات مومنین ما آشنا نیست، ممکن است فیلمهای لیسیدن ضریح در اماکن مذهبی، نوع جدیدی از «فتیشیسم» تلقی شده و به زودی در سایتهای مستهجن غربی یک کتگوری جدید و ویژه برای اماکن مذهبی، در زیرمجموعه پنل Fetish ایجاد شود که حالا بیا و درستش کن!

اما عواقب این عمل منحصر به این مساله نخواهد ماند. در صورتی که عزیزان «لیسنده» این کار را متوقف نکنند؛ ممکن است ناخواسته پایه گذار بدعتی جدید در دین نیز بشوند. در این صورت نهایتا تا دویست سال آینده این عمل تبدیل به یک آیین مذهبی و شیوه رایج برای زیارت اماکن مذهبی خواهد شد. رواج چنین چیزی در قدم اول باعث ایجاد «حس اشمئزاز» در ارواح مطهر و پاک ائمه و بزرگان دینی خواهد شد. چه بسا اولیاء الهی با دیدن مومنینی که برای لیسیدن ضریح به حرم می آیند کلا بیخیال شفا و حاجت دادن به زائران شوند و برای همیشه بارگاه خود را ترک نمایند. از سوی دیگر با رواج چنین عملی در آینده شاهد ظهور هیأت های مذهبی با نامهایی موهن مانند «هیأت لیسندگان حضرت فلان» و یا «هیأت مکندگان امامزاده بهمان» نیز خواهیم بود. موضوع نگران کننده اصلی آنجاست که بسیاری از مومنین نشان داده اند که در ابراز ارادت و گسترش فرهنگ و مناسک مذهبی خود حد یقفی ندارند. یعنی یک راهی را که شروع کنند دیگر تا تهش می‌روند و بیم آن می‌رود که کار از فرنچ کیس با ضریح  فراتر رفته و به جاهای باریک تر نیز کشیده شود. در آن صورت حتی اسامی احتمالی هیأتهای مذهبی در قرنهای آینده نیز به شکلی خواهد بود که ما حتی شرم داریم پیش بینی نماییم!

علی ایحال نگارنده به عنوان یک دین ناباور با کمال میل حاضر است با ارائه یک راهکار درست قاطبه مومنین را به این یقین برساند که « الیوم حرم ائمه و بقاع متبرکه استریل ترین مکان بر روی کره زمین است». اثبات آن هم ساده است. کافی ست درهای حرم و اماکن مقدس همچنان به روی زائران باز باشد و سران نظام و خادمان ملت به نوبت و دوشادوش مومنین به این اماکن بیایند و زیارت کنند. نیازی به کشیدن زبان بر روی ضریح هم نیست. فقط کافیست به شیوه مالوف دستی به ضریح کشیده و بر سر و صورت خود بمالند تا متبرک و ان شاء الله در برابر ویروس کرونا ایمن گردند. با این عمل قاطبه مردم به قدرت معجزه و شفابخشی اماکن مذهبی و خاصیت ضد باکتریال ضریح ایمان آورده و این اقدام مشت محکمی بر دهان و جاهای دیگر یاوه گویان و دین ناباوران خواهد بود.

به هر حال می‌گویند: «خدا گر به حکمت ببندد دری، ز رحمت گشاید در دیگری!». شاید این ویروس کرونا که در نگاه اول به نظر یک عذاب و مصیبت جدید برای ایرانیان بود قرار است در نهایت ناجی ایران و ایرانیان باشد. ما قضاوتی نمی‌کنیم. ان‌شاء الله که مقدسات بر این ویروس چینی پیروز شود که در آن صورت همه با هم به تقدس و آسمانی بودن این نظام ایمان خواهیم آورد. از آن سو اما اگر زبانم لال طبیعت کار خودش را کرد و این ویروس مثل «لودر» از روی خدمتگزاران ملت عبور کرد ما ضمن طلب آمرزش برای ایشان، سعی می‌کنیم، سُکّان اداره کشور را باردیگر به دست اهلش بسپاریم و سرزمین کهن و مادری خود که حالا دیگر نیمه ویران شده است را دوباره از نو «ایران» کنیم.