«سپیده قلیان»، فعال مدنی و یکی از محکومان پرونده اعتراضات کارگری «هفت‌تپه» در کتابی با نام «تیلاپیا خون هورالعظیم را هورت می‌کشد»، در ۱۹ روایت از بازداشتگاه اطلاعات اهواز و زندان «سپیدار» این شهر تصویری دقیق و در عین حال تلخ از تجربه اسارت ارایه داده است. او در این روایت‌ها، علاوه بر دادن تصویری بی‌واسطه از چهره سرکوب، ما را درگیر سرنوشت نام‌هایی می‌کند که اسارت آن‌ها، هم‌چون زندگی‌شان، به حاشیه انکار و فراموشی رانده شده است.
روایت‌های ۱۹گانه کتاب، که پیش‌تر در این وبلاگ منتشر کردیم، با ده تابلو از زندانیان گمنامی تمام می‌شود که خانم قلیان در روایت‌ها به نام آن‌ها اشاره کرده است. در ادامه این وبلاگ هر روز یکی از تابلو‌ها را در این وبلاگ منتشر می‌کنیم. «ایران‌وایر» پیش‌تر نسخه کامل پی‌دی‌اف این کتاب را این‌جا منتشر کرده است.
***
«مکیه نیسی» متولد ۱۳۶۴ است با چشمانی عسلی و همیشه گریان برای فرزندانش و «عارف».
وقتی می‌خندد، گوشه پره‌های دماغش را بالا می‌برد و از همیشه جذاب‌تر می‌شود. خالی گوشه لبش دارد و موهایش حالت‌دار و نرم است. مکیه مجبور است برای تهیه کیف و کتاب بچه‌هایش کار کند و سرایدار کارگاه خیاطی است.
مطالب پیشین:
طرح‌های سپیده قلیان از زندان؛ تابلوی چهارم، مریم حمادی
طرح‌های سپیده قلیان از زندان؛ تابلوی سوم، سمیه حردانی
طرح‌های سپیده قُلیان از زندان؛ تابلوی نخست، خلود
طرح‌های سپیده قلیان از زندان؛ تابلوی دوم، صهبا
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر