فهیمه رحیمی با یک بغل کتاب رفت

در بحبوحه تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری، در این وبلاگ بهترین‌های شهروند خبرنگاری ما دلمان رفت پیش کتابخوانی. مطلبی داشتیم در ایران وایر تحت عنوان  روشنفکر معیار نیست، همه می‌توانند کتاب بخوانند، که برگرفته از بلاگی به همین عنوان بود. حالا که قدری آب‌ها از آسیاب افتاده و حواسمان به وزیر آینده فرهنگ و ارشاد اسلامی کابینه امید و تدبیر هست، اگر وقتی داشتید آن مطلب را بخوانید. 
هنوز هفته‌ای از نوشتن آن مطلب و تحسین کار بزرگ نویسندگان رمان‌هایی، که عامه‌پسند می‌خوانیمشان، نگذشته بود که در میانه هیاهو و شادمانی پس از انتخابات خبر درگذشت  فهیمه رحیمی، یکی از موفق‌ترین قصه نویسان ایران، منتشر شد. نویسنده وبلاگ کتابداران آزاد می‌گوید: 
فهیمه رحیمی نویسنده صاحب سبک در خلق داستان‌های عامه پسند در سال‌های دهه شصت و هفتاد ایران بود که با انتشار رمان «بازگشت به خوشبختى» در سال 1368 به شهرت رسید.
رحیمى را مى‌توان به جرات صاحب سبك دانست چرا كه اقبال بسیارى از رمان‌هایش، دیگران را واداشت از آثار او دنباله‌روى كنند.
فهیمه رحیمی در قصه هایش آشنازدایی نمی‌کرد، بلکه برعکس کارش آشنازایی بود. آدم‌های قصه‌هایش آدم‌هایی معمولی بودند که معمولی هم‌ می‌ماندند و در آخر قصه پرسشی هم نداشتند که از خواننده بپرسند. شخصیت‌های قصه‌ها بازتولید می‌شدند و از قصه‌ای به قصه‌‌ دیگر می‌رفتند، با تجربیاتی کمابیش شبیه هم. عاشق می‌شدند و زندگی چیز دیگری دیکته می‌کرد و آنها هم می‌پذیرفتند و با رویاهای عاشقانه‌شان خوش بودند. تقدیر اگرچه غالبا به نفع آنها رقم می‌خورد. از یک سو عشق و غریزه بود و از سوی دیگر تقدیر و اخلاق. به حق باید او را نویسنده عشق وغرایز اخلاق‌پوش دانست. 
عنوان‌های قصه هایش هم پیچیده نبودند: عشق و خرافات، خلوت شب‌های تنهایی، خیال تو، بانوی جنگل، بازگشت به خوشبختی و یا تاوان عشق.

به قول نویسنده وبلاگ ‌آدمها شبیه وبلاگشان نیستند: 
یادش بخیر...من دنیایی داشتم با کتابهای این نویسنده...باورتون نمیشه اگه بگم اکثر کتابهای این نویسنده رو خوندم و خودمو جای شخصیت هاش گذاشتم...
از فهیمه رحیمی بیش از بیست عنوان قصه منتشر شده است که بعضی هایشان جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های سال‌های اخیراند. شاید بیشترین خوانندگان فهیمه رحیمی را دختران دبیرستانی و زنان جوان تشکیل می‌دهند. بسیاری او را ادامه ر.اعتمادی می‌دانستند.  
وبلاگ جلال با جلال از قول منتقد کتاب، حسن میرعابدینی می‌گوید: 
«منتقدان تاکنون پاورقی‌نویس پرتیراژی چون فهیمه رحیمی (متولد ۱۳۳۱) را جدی نگرفته‌اند، اما واقعیت این است که او در میان جوانان خوانندگان بسیار دارد و آثارش مشغله‌های ذهنی خاصی را بازتاب می‌دهد، پس‌ راه حل در نادیده گرفتن یا نفی پاورقی‌ها نیست‌، بلکه باید کوشید به قول گلدمن، پیوند میان «ساخت‌های ذهنی پاره‌ای از گروه‌های اجتماعی و ساخت‌های اثر هنری» را کشف کرد. 
او ده ها هزار ایرانی را کتاب‌خوان کرد. روحش شاد.