کافه؛ گفتگو با توران عليزاده درباره اينترنت، کار و توسعه

ساليان درازی‌ست که ترجيح گروهی از هنرمندان اين بوده که خانه و کارگاه‌شان در يک مکان باشد. اين يگانگی محل زندگی و محل کار بتدريج راه خودش را به زندگی صنعتگران و بعد صاحبان حرف نوپا نظير کامپيوتر هم باز کرد و گاراژ خانه‌ها تبديل به محل کارشان شد. حالا می‌شود گفت ادغام محل زندگی و کار برای بسیاری از صاحبان شرکت‌های کوچک نوعی صرفه جويی مالی محسوب می‌شود. سازمان‌های بزرگ‌تر نيز برای بهبود کيفيت کاری کارمندان‌شان و البته صرفه‌جویی در مصرف برق و خدمات اداری از خدمات راه دور استفاده می‌کنند. نام فارسی چنين نوعی از اشتغال "دورکاری"ست. مزايای دورکاری فقط در صرفه جویی مالی نيست بلکه در کاهش تردد خودروها و بهبود وضعيت محيط زيست شهری هم هست. و اين جدا از مزيت‌هایی‌ست که برای مردان و زنانی که عهده‌دار امور خانه هم هستند به همراه دارد.

تازگی‌ها به جز خانه، کافه‌ها هم بعنوان محل دورکاری جذابيت پيدا کرده‌اند و تعداد کسانی که وقت بيشتری از زمان کاری خودشان را در کافه‌ها می‌گذرانند رو به افزايش است. به نظرم آمد موضوع جذابی برای گفتگوست و يکی از کسانی که در مورد شهرسازی مدرن و بخصوص دسترسی به اينترنت پرسرعت تحقيقات قابل توجهی دارد در بريزبن استراليا، شهری که من زندگی می‌کنم، کار می‌کند.

با دکتر توران عليزاده، استاد شهرسازی در دانشگاه گريفيث، قرار گذاشتم، با هم در يک کافه نشستيم و در مورد موضوع اينترنت، کار و توسعه گپ زدیم. بيش از يکساعت گفتگو کرديم. بخشی از اين گفتگو را انتخاب کرده‌ام که دعوت‌تان می‌کنم ببينيد.  

.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }