در مهاجرت؛ گفتگو با گلنار غراب نوازنده ويلنسل

                                        

گرچه تمام کسانی که مهاجرت می‌کنند می‌بايست بخش بزرگی از روابط اجتماعی خود را در محل اقامت جديدشان بازسازی کنند ولی زندگی در مهاجرت برای هنرمندان می‌تواند چالش برانگيزتر از سايرين باشد. برای هنرمندان، شيوه ارتباط با مخاطب آميزه‌ای‌ست از فرهنگ عامه و فرهنگ هنری مشخصی که هنرمند در آن فعاليت می‌کند.

فرهنگ عامه در کشور مبداء بخشی از زندگی عمومی است که افراد جامعه در عمر خود و بطور ناخودآگاه آن را فرا می‌گيرند ولی فرهنگ عامه برای مهاجران بخشی از فراگيری آگاهانه افراد محسوب می‌شود. اضافه بر اين، تشخيص ذائقه‌های هنری عمومی و انتخاب يکی از آن‌ها بعنوان محل فعاليت حرفه‌ای نيز چالش ديگری‌ست که مهاجرانی با حرفه‌های غير هنری کمتر با آن روبرو می‌شوند. بخش بزرگی از موفقيت مهاجران- بخصوص در حرفه‌های هنری- ناشی از تلاش بيشتر آن‌ها نسبت به ميانگين فعاليت‌های اجتماعی‌ست.       

در گفتگو با گلنار غراب، نوازنده ويلنسل، از او درباره تجربياتش در ايران و استراليا پرسيدم. گلنار غراب پيش از مهاجرت با بسياری از گروه‌های موسيقی در ايران از جمله در ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی و گروه خنیا به سرپرستی پری ملکی بعنوان نوازنده همکاری می‌کرده است. دعوت‌تان می‌کنم گفتگويم با گلنار غراب را ببينيد:

.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }