راهکارهای حل بحران کره شمالی!

قدیمها وقتی دو تا گنده لات در محل برای هم شاخ و شانه می‌کشیدند ملت به هوای تماشای یک زد و خورد جمع می‌شدند و در این میان اگر این دعوا از حد مشاجرات لفظی و اولدورم بولدورم کردن و رجز خوانی طرفین فراتر نمی‌رفت ملت حوصله شان سر می‌رفت و آدمهای رندی در میان جمعیت فریاد می‌زدند "مشت اول صد تومن"... البته بعدها که تورم بالاتر رفت سر هزار تومان و ده هزار تومان بر روی مشت اول شرط بندی می‌کردند و به این شکل طرفین را تشویق می‌کردند که لفاظی را کنار گذاشته و به جای تلف کردن وقت مردم و وقت خودشان، زد و خورد را شروع کنند.

حالا حکایت آمریکا و کره شمالی هم همین است... الان سالهاست که شاهد جنگ لفظی بین این دو کشور هستیم و با آمدن ترامپ این لفاظی ها به حد فحش ناموس رسیده ولی باز طرفین از زدن همدیگر ابا دارند... حتی کار به جایی رسیده که کره شمالی رسما اعلام کرده چندین موشک به چند کیلومتری پایگاه آمریکا در جزیره گوام شلیک خواهد کرد... دقت بفرمائید به چند کیلومتری پایگاه و نه به خود پایگاه و این یعنی رهبر معظم کره شمالی ترجیح می‌دهد مشتش را توی هوا ول بدهد و یا با مشت توی دیوار بزند ولی مشت خود را روی دماغ طرف مقابل ننشاند... از آنجا که ما واقعا از این وضعیت که سالهاست جهان را در بلاتکلیفی نگاه داشته است خسته شده ایم راهکارهایی را برای ختم این مساله ارائه می‌نمائیم.

راهکار اول: مرگ یک بار شیون یک بار

در این روش طرفین باید مسخره بازی را کنار گذاشته و با تمام قوا به یکدیگر اعلام جنگ نمایند... بدیهی ست که این جنگ به هر دو کشور خسارات و صدماتی وارد خواهد کرد اما در نهایت این مساله باعث می‌شود که به احتمال قریب به یقین سیستم ولایت مطلقه کیم جونگ اون در کره شمالی برچیده شود و مردم بینوای این کشور که از شدت انجام حرکات خودجوش دارند کم کم تبدیل به ربات می‌شوند بتوانند یک نفسی بکشند... حالا اینکه بعدش چه می‌شود و اینها یک بحث دیگری ست و به هر حال از قدیم گفته اند از این ستون به آن ستون فرج است... بعید بتوان تصور کرد که حکومتی بدتر از دار و دسته کیم جونگ اون اینها در کره شمالی بتواند بر سر قدرت بیاید.

راهکار دوم: آشتی با پادرمیانی یک ریش سفید

در فرهنگ ما یک رسم خوبی وجود دارد و آن این است که وقتی دو نفر از شدت کینه و دشمنی دارند همدیگر را پاره پوره می‌کنند اگر یک شخص سن و سال داری بیاید و ریش سفیدی کند، طرفین به احترام این شخص اختلافات را کنار گذاشته و روی یکدیگر را می‌بوسند و آشتی می‌کنند... ما پیشنهاد می‌کنیم از آنجا که جمهوری اسلامی هم از نظر سن و سال مسئولین در جهان رکورددار هست و هم پراکندگی گونه های ریش دار در کشور عزیزمان بسیار زیاد است این نقش ریش سفیدی را قبول کنیم و دو کشور را با هم آشتی بدهیم... برای این کار هم چه کسی بهتر از مقام معظم رهبری خودمان که برخلاف امام خمینی که لااقل یک بار گورباچف را اوسکول کرده بود هیج شیرین کاری در سطح اول بین المللی ندارد و این موقعیت می‌تواند یک سکوی پرتاب برایش باشد.
فقط تصور کنید کیم جونگ اون و دونالد ترامپ دارند روی یکدیگر را می‌بوسند و مقام معظم رهبری هم کمی عقب تر ایستاده و از حضار می‌خواهد که صلوات ختم کنند... چنین تصویری احتمالا ماندگار ترین تصویر در تاریخ جهان خواهد بود.

راهکار سوم: عربده کشی نوبتی

جامعه بین الملل باید کاری کند که این دو کشور اصولا کاری به کار هم نداشته باشند و اصطکاکی بین شان ایجاد نشود... در عمل هم وقتی یک محله دو تا گنده لات داشته باشد بالاخره همه اهل محل اگر دنبال آرامش هستند باید دست به دست هم بدهند و یک روز که این می‌خواهد عربده کشی کند و با نوچه هایش خیابان را قُرق کند آن یکی را راهی کنند برود لواسان تا هوایی عوض کند و روزی که نوبت عربده کشی آن یکی ست این یکی را با سلام و صلوات راهی شابدوالعظیم برای زیارت نمایند...اینجوری هم هر دو گنده لات عربده شان را کشیده اند و نفس کش طلبیده اند و هیجانات خود را تخلیه کرده اند و هم دعوا و شر و خون و خونریزی در محله به راه نمی افتد.