رمزهای آرون برای عزرائیل

پیام یونسی پور

شاید «ملک‌الموت» بخشی از مأموریت اش برای انتخاب چهره‌های سرشناس را به او داده. «آرون رمزی» دیگر فقط یک هافبک ولزی که از سال ۲۰۰۸ برای ولزی‌ها به زمین می‌رود نیست. او، انگار برای عزرائیل، ناقوس می‌زند.

«آرون» روز ۲۶ دسامبر سال ۱۹۹۰ متولد شد، همان روزی که اتحاد جماهیر شوروی از هم فروپاشید. شبی که شمع سیزده سالگی‌اش رو فوت کرد، زلزله‌ای ۶٫۶ ریشتری، شهر بم در ایران را لرزاند و قریب به ۲۷ هزار قربانی گرفت. یک سال بعد، بازهم در سالگرد تولدش، سونامی اقیانوس هند هزاران کشته برجای گذاشت،‌ در شانزدهمین سالگرد تولدش، تایوان لرزید و دقیقاً دو سال بعد  زلزله‌ای در چین رخ داد.

وقتی «آرون» فقط شمع تولدش را فوت می‌کند، ممکن است گوشه‌ای از دنیا بلرزد. اما این تمام ویژگی‌هایی نیست که او را در فوتبال جهان «منحوس» کرده. گل زنی های هافبک ولزی آرسنال، دقیقاً به کابوس فوتبال جهان بدل شده.

سال ۲۰۱۱ بود. بعد از یک مصدومیت طولانی بازگشت. «آرسن ونگر» بازگشت آرون را برای توپچی‌های لندن، اتفاقی خوش‌یمن دانست. خوش‌یمن هم بود. به‌محض رهایی از مصدومیت، مقابل منچستریونایتد قرار گرفت. روز دوم مای سال ۲۰۱۱ پس از مدت‌ها دوری از فوتبال، دروازه شاگردان الکس فرگوسن را باز کرد. همان روز، «اسامه بن‌لادن» رهبر طالبان کشته شد.

چندان اهمیتی نداشت. می‌توانست یک اتفاق کاملاً تصادفی باشد. مثل تمام زلزله‌های قبلی. تا اینکه روز پنجم اکتبر همان سال، دروازه تاتنهام را دوباره گشود. بعد از گلزنی اش، استیو جابز فوت کرد.

روز نوزدهم اکتبر، آرون رمزی به‌عنوان هافبک آرسنال، دروازه مارسی فرانسه را در لیگ قهرمانان اروپا باز می‌کند. یک روز بعد، معمر قذافی رهبر سابق لیبی کشته می‌شود. 
 

سال ۲۰۱۱ که تمام شد، به نظر می‌رسید همکاری نه‌چندان مسالمت‌آمیز آرون رمزی و ملک‌الموت هم به‌پایان رسیده. اما گل یازدهم فوریه ۲۰۱۲ این بازیکن، مصادف می‌شود با پیدا شدن جسد «ویتنی هوستون»، هنرمند آمریکایی در وان خانه‌اش.

قربانی بعدی آرون، سال ۲۰۱۳ معرفی می‌شود. وقتی «رمزی» از یک مصدومیت بلند مدت دیگر برگشت و ۳۰ نوامبر ۲۰۱۳ پایش به گل زنی باز شد، «پل واکر» بازیگر معروف آمریکایی فوت کرد.

یکی از دردناک‌ترین گل‌هایی که تا امروز «آرون رمزی» به ثمر رسانده، به سال ۲۰۱۴ برمی‌گردد. وقتی دهم آگوست بازهم هواداران آرسنال برای گل زنی آرون شادمانی کردند، انتظار نداشتند که فردای همان روز (یازدهم آگوست) خبر مرگ رابین ویلیامز، کمدین آمریکایی  را بشنوند.

اینها شاید همه اتفاق باشد. اما اتفاقاتی که تمام‌شدنی نیست. «منحوس» بودن گل‌های آرون رمزی به آرسنال خلاصه نمی‌شود. مثلاً با دو گل او برای تیم ملی ولز در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، «چینوا آشیب» نویسنده نیجریه‌ای و برنده جایزه نوبل و «ری ویلیامز» بسکتبالیست معروف امریکایی که سابقه بازی در نیوجرسی، بوستون، آتلانتا و سن آنتونیو را داشت درگذشتند.

«دیوید رابرت جونز» را با لقب «دیوید بویی» می‌شناسید. او موسیقی‌دان، خواننده، تهیه‌کننده، آهنگ‌ساز، نقاش و بازیگر مشهور انگلیسی بود که روز دهم ژانویه سال ۲۰۱۶ دقیقاً یک روز بعد از گل زنی «آرون رمزی» در لیگ برتر انگلستان، درگذشت.

سال ۲۰۱۶ «آرون» با گل‌هایش دو قربانی گرفت. اولی همان «بویی» بود و دومی «آلن ریکمن»، بازیگر سریال هری پاتر که روز چهاردهم ژانویه و یک روز بعد از گل زنی «آرون» در جام اتحادیه انگلستان فوت کرد. 
 

ناقوس مرگ «آرون» از ژانویه سال قبل تا امروز نلرزیده بود. دیروز آرون رمزی در جام حذفی انگلستان برای آرسنال گل زنی کرد و امروز ماریو سوارز رئیس جمهور سابق پرتغال درگذشت.

یک طلسم دائمی در مورد او وجود دارد. یک فروپاشی کشور، سه سونامی در روز و سالگردهای تولد و همین‌طور یازده کشته، پس از گلزنی ها. برای گل‌های آرون رمزی باید شاد بود یا نگران فردا؟