ایران – عراق؛ صدرنشینی با تلفیق تعقل و محافظه‌کاری

تیم ایران با تغییراتی جدید و غیرقابل پیش بینی وارد بازی شد. کارلوس کی‌روش تیمش را برخلاف دو بازی گذشته با دو هافبک دفاعی به زمین فرستاد و از آرایش ۱-۳-۲-۴ برای شروع بازی استفاده کرد. خط دفاعی ایران تقریبا به صورت کامل تغییر کرد. زوج کنعانی‌زادگان و مجید حسینی عجیب بود. در سمت راست وریا غفوری قرار گرفت و در سمت چپ هم میلاد محمدی دوباره به ترکیب بازگشت. به این ترتیب رامین رضاییان، احسان حاج صفی و مرتضی پورعلی‌گنجی از ترکیب بیرون رفتند. در خط میانی امید ابراهیمی این بار روزبه چشمی را زوج خود دید. جلوی این دو هافبک دفاعی، سه نامدار قرار گرفتند. علیرضا جهانبخش، سامان قدوس و وحید امیری که نخستین بار بود از ابتدا کنار هم بازی می‌کردند. سردار آزمون هم در نوک حمله قرار داشت. در حقیقت مهدی طارمی و اشکان دژاگه هم از ترکیب دور مانده بودند.

این شاید مهمترین پولتیک ابتدایی کی‌روش به همتای خود در عراق بود. هم آرایش اولیه را تغییر داد و هم ترکیب چیدمان را به هم ریخت. کی‌روش آن قدر دستش پر هست که از هر سیستمی به هر نحوی که بخواهد استفاده کند.

کاتانچ سرمربی عراق تیمش را با ترکیب جلال حسن جاسم، احمد ابراهیم خلف، علی فائز عطیه، علاء علی مهاوی، علی عدنان کاظم، امجد عطوان کاظم، صفاء هادی عبدالله، همام طارق فرج، احمد یاسین غنی، حسین علی السعیدی و مهند علی کاظم به زمین فرستاد.

بازی، همانی بود که منطق از قبل می‌گفت. هر دو تیم، متاثر از حساسیت‌‌های بازی بودند. ایران با یک تساوی هم به عنوان صدرنشین صعود می‌کرد اما عراق در لاک دفاعی فرو رفت. به نظر می‌رسید کی‌روش سعی داشت هافبک‌های عراق را در مرکز زمین با دواندن، خسته کند. تحلیل رفتن قوای بدنی بازیکنان عراق در دو بازی قبل هم ملموس بود و این همانی بود که کی‌روش می‌خواست. اما در آن سوی، کاتانچ که برای فرار از رویارویی احتمالی زودهنگام با عربستان یا قطر و قرار گرفتن در قرعه آسان‌تر، نیاز به برد داشت، فقط چشم به ضد حملات دوخته بود.

ایران در نیمه نخست می‌توانست روی ضربه سر سردار آزمون یا دو ایستگاهی سامان قدوس به گل برسد، اما اقبال نداشت.

عراق در نیمه دوم کمی جانب احتیاط را کنار گذاشت و حملاتی داشت اما باز هم به غیر از یکی دو موقعیت فرصت خاصی نداشت. ایران اما همان فرصت‌‌ها را هم خلق نکرد. تعویض‌های هجومی کی‌روش از دقیقه ۷۰ آغاز شد . طارمی و ترابی و دژاگه آمدند و البته سیستم بازی ایران هم عوض شد. یک هافبک دفاعی و چهار هافبک هجومی بر خلاف آغاز بازی.

تک موقعیتی که بیرانوند از زیر دیرک دروازه توپ را درآورد، شاید مسیر ایران را تغییر داد. همان واکنش دروازه‌بان ایران برای رسیدن به قرعه ساده‌تر کافی بود. عراق زورش به ایران نمی‌رسید.

تساوی برای هر دو تیم برازنده بود. ایران صدرنشین صعود کرد و حالا باید منتظر بهترین قرعه از میان یکی از تیم‌هایی باشد که به عنوان تیم سوم صعود کرده و عراق هم باید منتظر یکی از دو تیم عراق یا عربستان باشد.