پنج گروه اپوزیسیون جمهوری‌خواه، روز دوشنبه۱۴فروردین در لندن، ائتلافی را تحت عنوان «همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران» و با هدف «پایان» دادن به جمهوری اسلامی اعلام کردند.
این ائتلاف متشکل از «ائتلاف جمهوری‌خواهان ایران»، «سازمان‌های جبهه ملی خارج از ایران»، «حزب چپ ایران (فداییان خلق)»، «همبستگی جمهوری خواهان ایران» و «جبهه ملی ایران – اروپا» است.
این ائتلاف، منشور ده ماده‌ای را طی یک کنفرانس خبری در دانشگاه لندن منتشر کرد که چشم‌انداز خود را برای یک «جمهوری دموکراتیک سکولار» در ایران مشخص می‌کند.
***
بر اساس این منشور، ائتلاف معتقد است که «زمان استقرار نظام جمهوری» در ایران پس از بیش از یک قرن و نیم نوسانات، فرا رسیده است.
منشور ائتلاف بیان می‌کند که نظام «جمهوری دموکراتیک سکولار»، این پتانسیل را دارد که بحران تشکیل «حکومت ملی» در تاریخ معاصر ایران را با ارائه طرحی جدید برای پایه‌گذاری «دولت-ملت» حل کند.
«بهروز خلیق»، از حزب فداییان خلق، با بیان اینکه این ائتلاف پس از گفت‌گوهای طولانی تشکیل شد، گفت: «این ائتلاف مصمم است تا با ارتباط به سایر جنبش‌های جمهوری خواه، ائتلاف را به‌جلو حرکت دهد و گسترش دهد.»
وی گفت: «ما قطعا در این مرحله نمی‌ایستیم و می‌خواهیم جلو برویم. اولین قدم ما گسترش این ائتلاف با مراجعه به جنبش‌های دیگر، و برنامه ما ارتباط با سایر جنبش‌های جمهوری‌خواه است.»
خلیق در پاسخ به سوال «ایران‌وایر» که آیا این ائتلاف در پاسخ به «منشور مهسا» که توسط گروهی دیگر از فعالان سیاسی اعلام شده است، گفت: «سابقه نگارش این منشور به چهار سال قبل برمی گردد و گروه گسترده‌ای روی آن کار کرده‌اند.
این تنها عکس‌العملی به منشور مهسا نیست، بلکه این منشور بر اساس سال‌ها همکاری نوشته شده است. برخی جریانات سیاسی آمدند و برنامه‌های خود را هم‌زمان اعلام کردند. تفاوت اصلی منشور ما با آن‌ها [مهسا] این است که منشور ما کار علمی، تحلیلی، جدی و طولانی مدت است. این کار پنج حزب با سابقه فعالیت سیاسی طولانی است.»
او درباره اختلاف منشور این ائتلاف با منشور مهسا می‌گوید: «اختلافات قابل توجهی وجود دارد، منشور ما در مورد برخی مشکلات خاص در داخل ایران است، اما منشور مهسا مسائل را به توافقات بین‌المللی ارجاع می‌دهد؛ بدون تماس با [داخل ایران] تا بداند مشکلات و راه حل آن‌ها چیست.»
شش چهره اپوزیسیون ایرانی در ۱۹اسفند سال گذشته گرد هم آمدند تا «منشور همبستگی و اتحاد برای آزادی» را منتشر کنند که در آن پیشنهاد‌هایی برای ایجاد «ایران آزاد و دموکراتیک» پس از سقوط جمهوری اسلامی ارائه می‌شد.
این سند که «منشور مهسا» نام دارد، حکمرانی دموکراتیک، حقوق‌بشر و کرامت انسانی، عدالت، صلح و امنیت، پایداری محیط‌زیست و شفافیت اقتصادی را به‌عنوان ارزش‌های مشترک فهرست می‌کند.
این منشور توسط «رضا پهلوی»، «شیرین عبادی»، «حامد اسماعیلیون»، «نازنین بنیادی»، «مسیح علینژاد» و «عبدالله مهتدی» امضا شده است.
«سعید برزین»، تحلیلگر سیاسی، با توجه به برنامه‌ها و گسستگی حرکت‌های سیاسی خارج از ایران گفت که گروه‌های سیاسی ایرانی «واقع‌گرا» نیستند.
برزین به «ایران‌وایر» گفت: «اگرچه آن‌ها ممکن است آرمان و سیاست‌های زیبایی داشته باشند، هیچ پیشنهاد مشخصی در مورد نحوه اجرای آن‌ها وجود ندارد. این فقدان عملی، هم برای گروه‌های خارج از ایران و هم برای گروه‌های داخل ایران صدق می‌کند.»
او در پاسخ به سوال در مورد گسستگی جریان‌های سیاسی خارج از ایران گفت: «این گروه‌ها از پیشینه‌های گوناگونی می‌آیند. فضای سیاسی کنونی ایران که دولت را مجبور به تعامل با جامعه مدنی کرده است، فرصتی برای نیروهای خارج از ایران برای طرح سیاست‌های جدید وجود دارد. با این حال، مشخص نیست که آیا این تلاش‌ها موفقیت‌آمیز خواهد بود یا خیر؟ »
به گفته برزین، علی‌رغم فعالیت در خارج از ایران در ۴۰ سال گذشته علیه جمهوری اسلامی، نیروهای سیاسی به‌دلیل اختلاف نظر‌ها و عدم تمایل به تعامل با یکدیگر، نتوانسته‌اند احزاب دموکراتیک و فعال ایجاد کنند.
بر اساس منشور «همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران»، این ائتلاف بر «حق انتخاب کردن و انتخاب شدن همه شهروندان، حکومت اکثریت، رعایت حقوق اقلیت و رفع هر گونه تبعیض» تاکید می‌کند.
این منشور همچنان بر اهمیت مبارزه سیاسی بدون خشونت، تقویت جنبش‌های مدنی، پیوند جنبش‌های اجتماعی و ادامه و گسترش اعتراضات و اعتصاب‌ها برای توسعه یک جنبش اعتراضی سراسری، سازمان‌یافته و قدرتمند تاکید می‌وزرد.
«مریم سطوت»، از «ائتلاف جمهوری خواهان ایران»، توضیح داد که جامعه ایران تحت دو حکومت مطلق‌گرا آسیب دیده است: «یک حکومت اسلامی و یک سلطنت ارثی.»
او تاکید کرد که یک جمهوری واقعی باید در طرف مقابل هر نوع تبعیض باشد و از نیروهای جمهوری‌خواه خواست در کنار یکدیگر قرار گیرند.
او با اشاره به دو حکومت گذشته در ایران گفت: «هر دو مدعی بودند که هدفشان دموکراسی است، اما در عمل، نوعی تبعیض نسبت به مردم داشته‌اند.»
بر اساس منشور این ائتلاف، ایجاد یک جمهوری دموکراتیک سکولار تنها از طریق «حزب و رقابت سالم میان احزاب و سازمان‌های سیاسی و با طراحی و گسترش این گفتمان‌ها در جامعه» امکان‌پذیر است.
همچنین ائتلاف بر این باور است که رعایت حقوق‌بشر و برقراری دموکراسی در ایران، مستلزم رفع تبعیض جنسیتی در همه ابعاد و تضمین حقوق برابر برای همه است.
این منشور اذعان دارد که نظام سیاسی جمهوری اسلامی یکی از «فاسدترین» نظام‌های جهان است و بر مبارزه با فساد، شفافیت سیاسی، اقتصادی و حقوقی و آزادی رسانه‌ها، اتحادیه‌ها، اتحادیه‌های صنفی و سازمان‌های غیردولتی، فعالیت‌های اقتصادی دولت، بنیادها و توانمندسازی جامعه مدنی تاکید می‌کند.
در زمینه سیاست خارجی، این ائتلاف تاکید بر داشتن روابط عادی به همه کشورها، «از جمله آمریکا و اسراییل» می‌ورزد.
«همایون هیمنیش»، از «سازمان‌های جبهه ملی خارج از ایران»، خاطرنشان کرد که این ائتلاف «بسیار مهم» است، زیرا چندین گروه توانستند دور هم جمع شوند و در مورد موضوعات اساسی به توافق برسند.
او اذعان کرد که هر گروه دیدگاه‌های خاص خود را در مورد مسائل مختلف دارد، اما بر اهمیت حرکت روبه‌جلو و «ایجاد پایگاهی برای مبارزه برای دموکراسی» تاکید کرد.
«مهدیه گلرو»، از «ائتلاف جمهوری‌خواهان ایران»، اعلام کرد که هدف این ائتلاف، قطع رابطه سیاست از مذهب برای اولین‌بار در ایران است.
او معتقد است که این یک نقطه عطف در تاریخ ایران خواهد بود و تاکید کرد که دموکراسی را نمی توان تنها با تغییر رژیم حفظ کرد.
«محمود جعفری»، از «جبهه ملی ایران – اروپا»، توضیح داد که در این ائتلاف همه جمهوری‌خواهان حضور ندارند، بلکه بخشی از آن‌ها هستند. او هدف را پایان دادن به جمهوری اسلامی و عبور از آن عنوان کرد.
برزین، تحلیلگر سیاسی، توضیح داد که سیاست‌های جدیدی که ظهور می‌کند باید به دقت رصد شود که آیا آن‌ها واقع بینانه هستند یا مخرب؟
او گفت: «نخبگان سیاسی در ایران در طول ۵۰ سال گذشته اشتباهات زیادی مرتکب شده‌اند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر
با درود، وجود حزب فداییان خلق که یک حزب بر اساس تفکر مارکسیسم لنینیستی با سوابق مشخص و تاریخی و اصول شناخته شده این نوع تفکر مانع برقراری دموکراسی است. تفکر ایدیولوژیک چه مذهبی و غیر آن مانند تفکر مارکسیستی نمی تواند با دموکراسی جمع شود، مگر آن که این حزب اساسنامه خود را به روشنی و نه بصورت دو گانه آشکار نماید.