برای رفتن احمدرضا احمدی؛ خیال نکنید من مرده‌ام!

اگر هم از من کلامی نشنیدید

خیال نکنید من مرده‌ام

من شاید آشیانه‌ی پرندگان در باد را 

فراموش کرده‌ام

اما هنوز زنده‌ام...

(احمدرضا احمدی) 

«احمدرضا احمدی»، شاعر و نویسنده نامدار ظهر امروز ۲۰ تیر ۱۴۰۲ در ۸۳ سالگی بر اثر کهولت سن در تهران چشم از دنیا فرو بست.  

احمدرضا احمدی زاده‌ ۳۰ اردیبهشت‌ ۱۳۱۹ در شهر کرمان، از مدرسه «دارالفنون» تهران دیپلم گرفت و دوران سربازی را به عنوان نیروی «سپاه دانش» در روستاهای اطراف کرمان گذراند. آشنایی‌ او با شعر «نیما یوشیج» از پس علاقه‌ دیرینش به ادبیات کهن ایران، او را در وادی شاعری انداخت و از ۲۰ سالگی به طور جدی دست به کار سرودن شعر و نوشتن داستان برای کودکان شد. نخستین دفتر شعرش با عنوان «طرح» را در سال ۱۳۴۱ به چاپ رساند. 

خود در این باره می‌گوید: «کتاب را برای فروغ [فرخزاد] بردیم و فروغ هم خیلی خوشش آمد.... بعدها نام من را به عنوان جوان‌ترین شاعر در کتابش، از نیما به بعد، قرار داد. در واقع پاسپورت ادبی من را فروغ صادر کرد.»

در همان اوایل دهه‌ ۱۳۴۰، به همراهی «بهرام بیضایی»، «محمدعلی سپانلو»، «اسماعیل نوری علا»، «اکبر رادی»، «نادر ابراهیمی» و تنی چند از شاعران و نویسندگان، گروه نوگرای ادبی «طُرفه» را بنا نهادند. آن‌ها به نقد و بررسی آثار ادبی، هم‌چنین معرفی و گسترش هنر «موج نو» پرداختند که اساس آن بر مخالفت با منطق‌گرایی و معناگرایی در شعر بود و نمادگرایی اجتماعی متداول آن روزها در شعر و ادبیات را برنمی‌تابید. 

حلقه‌ طُرفه در ادامه به چاپ مجله‌ «طُرفه» با آثاری از اعضای این گروه و سپس برپایی انتشارات «طُرفه» انجامید. شیوه‌ سرایش این نسل از شاعران کمی بعد به شعر موج نو شهرت یافت که در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ خورشیدی، «فریدون رهنما»، احمدرضا احمدی و «بیژن الهی» از پایه‌گذاران این گونه‌ تازه‌ شعری به شمار می‌رفتند. مانیفست‌های «شعر حجم»، «شعر دیگر» و شعر «موج سوم» بعدها از دل این جریان ظهور کردند. 

احمدرضا احمدی از مهر ۱۳۴۹ در «کانون پرورش فکری کودکان‌ و نوجوانان» مشغول به کار شد و تا سال‌های اول انقلاب به عنوان مدیر تولید موسیقی برای بخش نوارکاست و صفحه فعالیت می‌کرد و سپس به عنوان ویراستار در استخدام کانون باقی‌ ماند. 

تدوین مجموعه‌ «ردیف موسیقی ایرانی»، مجموعه‌ «آوازهای محمدرضا شجریان»، شعرخوانی و ضبط صدای شاعرانی از جمله نیما یوشیج، «احمد شاملو» و «فروغ فرخزاد»، هم‌چنین گردآوری مجموعه‌هایی از آوازهای فولکلور ایران، بازسازی تصنیف‌های کلاسیک موسیقی ایران و مجموعه‌ زندگی و آثار موسیقی‌دان‌های ایران و جهان از فعالیت‌های او در این سال‌ها است. 

او هم‌چنین ۵۳ دفتر شعر، ۴۳ کتاب شعر و قصه برای کودکان‌ و نوجوانان، یک رمان به نام «از پنجره‌ مسافرخانه» و دو مجموعه یادداشت‌های پراکنده و مقاله با عناوین «حکایت آشنایی من» و «موهبات فراموشی» از خود به یادگار گذاشته است. بسیاری از آن‌ها به زبان‌های مختلف، از جمله انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، عربی، ارمنی، کره‌ای و ژاپنی ترجمه شده‌اند. 

بهره‌گیری از سورئالیسم فرانسوی، تاثیرپذیری از تخیل شاعران امریکایی و شعر رمانتیک، سادگی، بی‌پیرایگی و بیان تصویری، هم‌چنین خلاقیت در ترکیب ساختارهای شعری و تصویرسازی‌های خلاق از زندگی شهری و طبیعت از ویژگی‌های اشعار و نوشته‌های احمدرضا احمدی هستند.  

دریافت «جایزه شعر بیژن جلالی» و نامزدی دریافت «جایزه هانس‌ کریستین‌ اندرسن» از جمله افتخارات او به شمار می‌روند.

احمدرضا احمدی غیر از علاقه به شعر و موسیقی، دستی بر نقاشی داشت و نخستین نمایشگاه نقاشی انفرادی‌ خود را با نام «هزار اقاقیا در چشم تو هیچ بود» را در اردیبهشت ۱۳۹۷ در گالری «کاما» تهران برگزار کرد. «لکه‌ای از عمر بر دیوار بود» عنوان دومین نمایشگاه نقاشی او بود که شهریور سال گذشته در گالری «اُ» برپا شد. 

پایه‌گذار شعر موج نو، شاعر شمعدانی‌ها، پس از تحمل چند ماه بیماری و ناراحتی قلبی، ظهر امروز دار فانی را وداع گفت.