«حسین مهدی‌پور»، معلم ۲۶ساله و فعال صنفی فرهنگیان اهل دشتیاری در استان سیستان‌و‌بلوچستان، ۱۲اردیبهشت۱۴۰۲، مصادف با روز معلم در ایران، توسط «افراد مسلح ناشناس» به رگبار بسته شد و جان باخت. در‌حالی‌که بیش از ۳ ماه از قتل او می‌گذرد، اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر» نشان می‌دهد که پلیس عملا پیگیری پرونده او را متوقف کرده و آموزش‌و‌پرورش نیز از دادن مستمری او به پدر و مادر پیرش که او کفالت آن‌ها را برعهده داشته، سر باز زده است.
درباره حسین مهدی‌پور و قتل سبعانه او چه می‌دانیم؟ برای جزییات بیشتر با دو منبع آگاه و نزدیک به آقای مهدی‌پور که نخواستند نام‌شان ذکر شود، و «فریبا بلوچ»، فعال حقوق‌بشر گفت‌وگو کرده‌ایم.
***
حسین مهدی‌پور که بود؟
حسین مهدی‌پور متولد ۱۳۷۶ و معلم جامعه‌شناسی دبیرستان‌های دشتیاری بود.
به گفته منابع ایران‌وایر، او از فعالان صنفی و از معترضان سرسخت به عدم تصویب و اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان بود؛ به‌نحوی که در پاییز و زمستان ۱۴۰۰ که معلمان به‌طور پیگیر اعتراضاتی را در مقابل ادارات آموزش‌و‌پرورش شهرستان‌ها و چند باری نیز در مقابل مجلس ترتیب دادند، شرکت می‌کرده است.
یکی از منابعی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده ولی به‌دلایل امنیتی نام او فاش نمی‌شود، می‌گوید «هر هفته سوار اتوبوس می‌شد تا به تجمع‌های مقابل مجلس برسد. ۲۴ ساعتی در راه بود. دفعه آخر، خودم شاهد بودم که نیروی انتظامی می‌خواست ببردش که معلم‌ها دورش را گرفتند. چون ریزه‌میزه هم بود، در آن جمعیت گمش کردند و بعد در مترو رهایش کردند. آن روز بازداشت نشد؛ ولی از اسفند ۱۴۰۰ تا مدتی از او خبری نبود.»
به گفته یک فرد آگاه دیگر که از بردن نام و اطلاعات هویتی او نیز به‌دلایل امنیتی صرف‌نظر می‌کنیم، حسین مهدی‌پور، در آن زمان بازداشت و تهدید شده بوده که دیگر فعالیت صنفی نکند: «او را تحت فشار گذاشته بودند که باید کانال تلگرام و صفحه اینستاگرامی که با عنوان مطالبات فرهنگیان راه انداخته بود را ببندد. تهدیدش می‌کردند و چند بار احضارش کرده بودند چابهار. آخرین بار هم داشت می‌رفت چابهار که کشته شد.»
او درباره دلیل سفر آن روز این معلم جوان به چابهار اظهار بی‌اطلاعی کرده، ولی می‌گوید که افرادی از دوستان او می‌گفتند که برای پاسخ به احضار ماموران امنیتی راهی چابهار بوده که کشته می‌شود.
براساس یکی از پست‌های صفحه اینستاگرام «مطالبات فرهنگیان» که حسنی مهدی‌پور، ادمین آن بود، شعبه ۶ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب زاهدان، در تابستان ۱۴۰۱، دست‌کم دو بار به اطلاعات سپاه نامه نوشته و از آن‌ها خواسته تا گوشی موبایل حسین مهدی‌پور را که ضبط کرده‌اند، تحویل دهند.
آقای مهدی‌پور با انتشار تصویر این نامه قضایی نوشته است «صرفا جهت اطلاع، این برای بار دوم است که این درخواست داده می‌شود. معیشت معلم به‌شکلی است که اگر بخواهد یک گوشی خریداری کند باید دو الی سه ماه حقوق خود را برای این مهم بگذارد.»
فرد آگاهی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده می‌گوید «حسین، طبع شوخی داشت و همیشه از زبان طنز برای گفتن حرف‌های جدی خود استفاده می‌کرد. مثلا یک بار لایو گذاشته بود درباره وضعیت معیشت معلمان و مشکلات‌شان در دوران کرونا. همان اول لایو نفس‌نفس‌زنان و در‌حالی‌که دور و اطراف را نشان می‌داد، گفت که مجبور شده برود بالای کوه و لایو بگذارد، چون در محل زندگی‌اش تلفن همراه آنتن نمی‌دهد و اینترنت ندارد.»
این شخص مطلع ادامه می‌دهد: «خب مستقیم نمی‌گفت که بازداشتش کرده‌اند، اما با طنز و کنایه می‌فهماند که احضار شده و رویش فشار است؛ شخصیتش این‌طور بود.»
این فرد تاکید می‌کند «به‌جز اسفند ۱۴۰۰، یک بار هم بعد از فراخوان کانون صنفی در ۱۱اردیبهشت۱۴۰۱ بازداشت شد. خلاصه رهایش نمی‌کردند، ولی او هم بی‌خیال مطالبات صنفی فرهنگیان نمی‌شد. خیلی از معلم‌هایی که الان دوزار به حقوق‌شان اضافه شده نمی‌دانند که به‌خاطر تلاش‌های امثال مهدی‌پور بود که طرح رتبه‌بندی با این وضعیت و هرچند ناقص، تصویب و اجرا شد.»
اشاره این فرد آگاه که خود نیز معلم است، به «قانون رتبه‌بندی فرهنگیان براساس سند تحول بنیادین نظام آموزشی» است که در اسفند۱۴۰۰ در مجلس تصویب و چند روز بعد توسط دولت ابلاغ شد. تصویب این قانون بعد از ماه‌ها اعتراض گسترده معلمان برای بهبود معیشت‌شان بود و در جریان این اعتراضات ده‌ها معلم و فعال صنفی معلمان بازداشت و برخی نیز با زندان‌های طولانی‌مدت مواجه شدند. در اردیبهشت۱۴۰۱ نیز در تداوم اعتراضات معلمان، نهادهای صنفی فرهنگیان اعلام کردند که چندین معلم دیگر نیز بازداشت شدند که بنا به گفته منبع ایران‌وایر، از‌جمله آن‌ها، حسین مهدی‌پور بوده است.
خبری از قاتلان نیست
فرد آگاهی که با ایران وایر گفت‌وگو کرده می‌گوید که پدر و مادر آقای مهدی‌پور پیر و بیمارند، به‌نحوی که مادرش به دستگاه اکسیژن‌ساز برای ادامه زندگی نیاز دارد: «کسی نیست که پیگیر کارهای پرونده و شکایت خانواده باشد و نیروی انتظامی هم گفته اینجا سیستان‌و‌بلوچستان است و این‌چیزها عادی است.»
به باور او اما، این اظهارات مقامات پلیس با واقعیت منطبق نیست، زیرا حسین مهدی‌پور «حتی یک موتور زیر پایش نداشته و گوشی موبایلش هم چیزی نبوده که بخواهند از او بدزدند. با باند قاچاق مواد و دعواهای طایفه‌ای هم در ارتباط نبوده که قتل او با اهداف شخصی برنامه‌ریزی و اجرا شده باشد.»
این فرد آگاه توضیح می‌دهد: «او معلمی آگاه به حقوقش بود و همین‌‌که در روز ۱۲ اردیبهشت، یعنی روزی که از دهه ۴۰ به‌طور غیررسمی روز معلم شناخته می‌شد، ولی خب جمهوری اسلامی کشته شدن مرتضی مطهری را به آن چسباند و این روز را روز معلم نام گذاشت، برای ما این پیام را دارد که این یک قتل عادی نیست.»
اشاره این فرد، به گزارش‌های غیررسمی است که از همان بدو کشته شدن حسین مهدی‌پور در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و احتمال قتل او به‌دست افرادی که توسط نیروهای امنیتی حکومت اجیر شده‌اند را مطرح می‌کرد.
با‌این‌وجود، بی‌عملی نیروی انتظامی برای یافتن عاملان قتل این معلم جوان در‌حالی صورت می‌گیرد که از همان ابتدا جامعه معلمان ایران و به‌خصوص شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران، به‌صراحت خواستار «پیگیری فوری» کشته شدن این معلم شده بودند.
اما فریبا بلوچ، فعال حقوق‌بشر درباره وقوع چنین ترورهایی در جامعه بلوچستان، برای ایران‌وایر توضیح می‌دهد: «افراد ناشناس مسلح را ما دقیقا نمی‌دانیم که هستند و وابسته به چه گروه، سازمان و ارگانی هستند، اما با توجه به سابقه بد رژیم در ترورهای کور، احتمال می‌دهیم این ترورها توسط نیروهای وابسته به رژیم انجام شده باشند.»
او ادامه می‌دهد: «همین‌طور که می‌دانید، حمله افراد ناشناس در بلوچستان خیلی شنیده می‌شود و اکثر مردم هم باور دارند که کار خود رژیم است برای ناامن نشان دادن بلوچستان و تشویش اذهان عمومی نسبت به بلوچستان و توجیه حضور فوق‌العاده نظامیان در این منطقه.»
به گفته او، به این دلیل که آقای مهدی‌پور فعال صنفی بوده و بارها احضار و بازجویی شده، حکومت انگیزه کافی برای ترور او و انداختن تقصیر به گردن گروه‌های مسلح ناشناس را داشته، تا هم قیام مردم بلوچستان را به حاشیه براند و هم از هر طریق ممکن، با عوامل خود در پی بدنام و بد جلوه دادن مردم بلوچ اقدام کند.»
اشاره این فعال حقوق‌بشر به تئوری «دعواهای طایفه‌ای» است که اغلب در موارد مشابه از سوی مقامات جمهوری اسلامی در رسانه‌های وابسته به حکومت مطرح می‌شود.
او را کشته‌اند، حداقل حقوقش را به پدر و مادر پیرش بدهند
فرد آگاهی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده، می‌گوید که گروهی از معلمان در سه ماه اخیر کمک‌های اندکی را ماهیانه به پدر و مادر حسین مهدی پور که او کفالت‌شان را برعهده داشته، انجام داده‌اند. او می‌گوید که مادر این معلم جوان جان باخته برای ادامه زندگی به دستگاه اکسیژن‌ساز نیاز داشته و چون دستگاهش خراب شده بوده، گروهی از معلمان یک دستگاه نو برایش تهیه کرده و برده‌اند.
او تاکید می‌کند: «حق هیچ معلم زحمت‌کشی نیست که بعد از مرگش، پدر و مادرش در فقر زندگی کنند، آن هم پدر و مادری که کفالت‌شان را برعهده داشته. بنابراین، اداره حقوقی وزارت آموزش‌و‌پرورش باید هر چه سریع‌تر این مشکل را حل کند و مستمری این خانواده داغدار را بدهد.»
بلوچستان یکی از محروم‌ترین مناطق ایران است و حسین مهدی‌پور پیش‌از این در بعضی از ویدیوهایی که در صفحه اینستاگرام مطالبات فرهنگیان منتشر کرده بود، شوخی‌های تلخی با این فقر و محرومیت انجام داده بود.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر