گزارش‌های رسیده به «ایران‌وایر» حاکی از آن است که موج اخراج اساتید منتقد در دانشگاه‌های ایران و صدور احکام تنبیهی از سوی کمیته‌های انضباطی برای دانشجویان درحالی‌که سال تحصیلی دومین ماه خود را پشت سر می‌گذارد، همچنان ادامه دارد.
علاوه‌بر این، برخی منابع مطلع به ایران‌وایر می‌گویند دانشگاه‌ها با اعمال نفوذ نیروهای امنیتی، محل‌های گردهمایی دانشجویان همچون کافه و بوفه‌های اطراف دانشگاه‌ها را به‌دلایل مختلف تعطیل می‌کنند.
***
روز ۷آبان۱۴۰۲ در ادامه موج اخراج و تعلیق استادان دانشگاه در ایران، دو مدرس دانشگاه‌های علوم پزشکی و علامه طباطبایی تهران، از کار برکنار شدند.
«علی احمدی»، عضو هیات‌علمی دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، در یک پست اینستاگرامی از دریافت «نامه اخراج» خود خبر داد و نوشت: «این قدر خبر تعلیق و احضار و تنبیه و اخراج اساتید رو شنیدم؛ این‌قدر این رنج کشیدن و دست حسرت به پیشانی زدن تکرار شد، که دیگه وقتی نوبت به خودم رسید سِر شدم».
این عضو هیات‌علمی در یادداشت خود به‌دلایلی که منجر به صدور نامه اخراج برای او شده اشاره نکرده است، اما روند اخراج اساتید به یکباره و بدون اطلاع قبلی توسط مسوولان وزارت علوم در ماه‌های اخیر به‌دلیل موضع‌گیری درباره اعتراض‌های سراسری سال گذشته یا حمایت از دانشجویان معترض، بارها تکرار شده است.
به گزارش «انجمن مدرسین دانشگاه» نیز، خانم «زهرا احمدی‌نژاد»، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، با شکایت حراست این دانشگاه و با حکم رییس دانشگاه، «تعلیق» شده است.
براساس این گزارش، شکایت از او به‌دلیل «ارتکاب اعمال خلاف مصالح کشور و تشویش اذهان با انتشار بیانیه‌هایی با عناوین مختلف» انجام شده و از‌جمله مصداق‌های اتهامات او، بیانیه اعضای هیات‌علمی دانشگاه در حمایت از اساتید دانشگاه صنعتی شریف، نامه اعضای هیات‌علمی دانشگاه در حمایت از اعتراضات دانشجویان و اعتراض به حملات شیمیایی زنجیره‌ای به مدارس دخترانه ذکر شده است.
انجمن مدرسین دانشگاه به بخشی از دفاعیات این عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اشاره کرده و نوشته است که به باور خانم احمدی‌نژاد، «امضا بیانیه و نامه و انتشار دیدگاه عضو هیات‌علمی نه‌تنها مصداق ارتکاب اعمال خلاف مصالح کشور و تشویش اذهان نیست، بلکه حق آزادی بیان تصریح شده در قانون اساسی و از مفاد تصریح شده در منشور حقوق شهروندی است».
زهرا احمدی‌نژاد در بخش دیگری از دفاعیات خود ضمن اینکه تصریح کرده «تاکنون هیچگونه شکایتی از طرف مراجع رسمی و اطلاعاتی از من نشده و پرونده‌ای هم در این زمینه در مراجع تشکیل نشده»، گفته است «مصادیق ارتکاب اعمال خلاف مصالح کشور در دانشگاه، اعتصاب و تعطیلی کلاس‌ها و برنامه‌های آموزشی است و صلاحیت بررسی و تایید این‌گونه جرائم با مراجع و محاکم قضایی ذیصلاح است و هیات بدوی انتظامی دانشگاه صلاحیت رسیدگی به این موارد را ندارد».
انجمن مدرسین دانشگاه با استناد به همین دفاعیات، صدور حکم تعلیق از تحصیل برای این عضو هیات‌علمی را خلاف روند قانونی و خارج از دایره اعتبار دانسته است.
بر دانشجویان چه می‌گذرد؟
روز یکشنبه ۷آبان۱۴۰۲، یک منبع آگاه از صدور حکم ممنوع‌الورودی برای دست‌کم ۲۰ دانشجو در دانشگاه صنعتی امیرکبیر به ایران‌وایر خبر داد.
این فرد آگاه بدون اشاره به هویت دانشجویان ممنوع‌الورود گفت که اغلب این دانشجویان به‌دلیل تن ندادن به قوانین «پوششی» در دانشگاه با احکام ممنوع‌الورودی به دانشگاه مواجه شده‌اند. برخی از این دانشجویان هم به‌دلیل «فعالیت‌های دانشجویی» از ورود به دانشگاه منع شده‌اند، اما ممنوع‌الورودی کلیه این افراد بدون ارائه حکم صادر شده توسط کمیته انضباطی اتفاق افتاده است.
یکی از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر به ایران‌وایر می‌گوید: «تازگی‌ها طوری شده که کمیته انضباطی و نهادهای امنیتی با دانشجو تماس می‌گیرند، ولی به محض اینکه پاسخگو نباشد سریع به خانواده و نزدیکانش تماس می‌گیرند و اصلا فکر نمی‌کنند چنین کاری ممکن است چه تبعات جبران ناپذیری برای برخی خانواده‌ها که والدین بیمار یا درگیر با مشکلات متعدد هستند به‌وجود بیاورد».
ممنوع‌الورودی دانشجویان تنها به دانشجویان امیرکبیر منحصر نیست.
این فرد آگاه همچنین گفته است که هم‌زمان با خاکسپاری «آرمیتا گراوند»، دانشجویان در دانشگاه امیرکبیر قصد برگزاری تجمعی را داشتند که با مداخله نیروهای حراست و لباس‌شخصی‌ها امکان تجمع فراهم نشد.
کانال تلگرامی دانشجویان متحد نیز گزارش داده است که نیروهای لباس شخصی بعد از اعلام خبر رسمی جان‌باختن آرمیتا گراوند در دانشگاه نوشیروانی بابل حضور یافته و در گیت‌های ورودی دانشگاه بدون یونیفرم حراست، تردد دانشجویان را کنترل کرده‌اند.
براساس این گزارش، ماموران لباس‌شخصی همچنین در صحن دانشگاه و در میان دانشجویان به‌طور مداوم گشت زده و مانع برگزاری تجمع شدند.
روز یکشنبه ۷آبان۱۴۰۲، «شوراهای صنفی دانشجویان کشور»، از اعمال ممنوعیت ورود برای شماری از دانشجویان دانشگاه الزهرا خبر داد.
در این خبر به تعداد دانشجویان اشاره نشده، اما شمار آن‌ها «زیاد» برآورد شده است.
براساس این خبر، ممنوع الورودی به دانشگاه برای دانشجویان الزهرا نیز «طی مراحل غیرقانونی» و صرفا با اعمال سلیقه و نظر نیروهای کادر حراست رخ داده و این روندی است که در ماه‌های گذشته بارها و بارها علیه دانشجویان به اجرا درآمده است.
تعطیلی محل‌های تجمع دانشجویان
کانال خبرنامه دانشگاه امیرکبیر روز یکشنبه ۷آبان۱۴۰۲، از تعطیلی دست‌کم ۳ کافه در اطراف این دانشگاه خبر داد.
کافه «ایستگاه»، کافه «روبه‌رو» و کافه «جاز»، سه کافه در اطراف دانشگاه صنعتی امیرکبیر، با شکایت مستقیم «حافظ شهبازی»، مدیریت حراست دانشگاه امیرکبیر و با طرح اتهاماتی همچون «عدم رعایت حجاب» و «شبکه سازی علیه جمهوری اسلامی»، توسط نیروهای اداره اماکن عمومی فراجا پلمپ شده‌اند.
این خبرنامه همچنین تایید کرده است که در هفته گذشته «ماموران اداره حراست دانشگاه امیرکبیر» در اقدامی غیرقانونی به یکی از کافه‌های نزدیک به دانشگاه یورش بردند و اقدام به ضبط کارت شناسایی دانشجویانی که در کافه حضور داشتند کردند.
پیش‌از این در مهر۱۴۰۲ و هفته اول بازگشایی دانشگاه‌ها، نامه‌ای از رییس دانشگاه تهران در خصوص تعطیلی کافه‌های اطراف دانشگاه در محافل عمومی منتشر شد که فعالان دانشجویی آن را «یکی از عجایب چندگانه در تاریخ ۱۰۰ ساله دانشگاه‌های ایران» توصیف کردند.
یکی از دانشجویان سابق دانشگاه تهران که خود در دوران دانشجویی کافه‌ای حوالی این دانشگاه داشته است، به ایران‌وایر می‌گوید: «تعداد زیادی از املاک این کافه‌ها متعلق به دانشگاه تهران است. سال‌های سال است که این املاک به متقاضیانی که خدمات کافه و رستوران به دانشجویان ارائه کنند اجاره داده می‌شود، اما مفاد این نامه‌ای که صادر شد چیزی جز پایان حیات بی‌رمق نهادی به نام دانشگاه نیست. در این نامه رییس دانشگاه این کافه‌ها را «مغایر با جهاد علمی دانشگاه» توصیف کرده، با این توصیف یعنی چهره‌های علمی چای و قهوه و دمنوش و کیک نمی‌خورند؟»
این فعال سابق دانشجویی می‌گوید تعطیلی بیش از ۵۰ کافه در اطراف دانشگاه که املاکش در اختیار دانشگاه تهران است، در‌حالی صورت گرفته که ده‌ها مغازه به‌صورت علنی نوشتن تز و رساله و مقاله و پایان‌نامه را که کاری غیر قانونی است، تبلیغ می‌کنند و در همین محوطه مشغول‌به‌کارند: «سوال واقعا اینجاست که چرا برای شخص رییس دانشگاه تهران، برخورد با کافه‌داران بیش از برخورد با دزدان و دلالان علم و دکان‌های که صراحتا سرقت علمی می‌کنند بیشتر اولویت دارد و آن را توهین به ساحت چهره علمی دانشگاه می‌داند و اگر چنین نیست، طی این سال‌ها چه اقدام عملی و موثری در برخورد با این مغازه‌ها صورت گرفته است؟»
به باور این دانشجو سابق دانشگاه تهران، این اقدام دانشگاه‌ها صرفا برای ممانعت از دور هم جمع شدن دانشجویان صورت می‌گیرد، چرا‌که از «همفکری و تکثیر آگاهی می‌ترسند». او در ادامه می‌گوید: «ابتدا از داخل دانشگاه‌ها شروع کردند. انجمن‌های علمی و مجموعه‌های علمی و پژوهشی دارای مجوز و حتی شورای صنفی را یکی بعد از دیگری ملغی کرده و یا تحت نفوذ و کنترل خود درآوردند و حالا که خیالشان راحت شده در داخل دانشگاه محلی برای به اشتراک گذاشتن اندیشه و آگاهی برای دانشجویان نیست، پا به محیط پیرامون دانشگاه باز کرده‌اند».
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر