اعتراضات خیابانی مردم ایران در دهه چهارم پس از انقلاب ۱۳۵۷ وارد مراحل تازه‌ای شده است. به همان نسبت هم سرکوب معترضان که حالا دیگر شامل همه طبقات اجتماعی شده، با شدت و خشونت بیشتری در حال انجام است.
در ویدیویی که به تازگی توسط «ایران‌وایر» منتشر شده است، ماموران امنیتی و یگان‌های مختلف نظامی و انتظامی در رزمایش مقابله با اعتراضات خیابانی حضور دارند و شیوه‌های نوین سرکوب خیابانی را تمرین و مرور می‌کنند.
اگرچه این رزمایش مربوط به سال ۱۳۹۵ است اما با توجه به این که اعتراضات گروه‌های مختلف اجتماعی پس از سال ۱۳۸۸ همواره با فاصله زمانی کوتاه‌تری اتفاق افتاده‌اند، بسیار پر اهمیت است. «ایران‌وایر» از آن‌جا که در بخشی از رزمایش یاد شده سرکوب اعتراضات کارگری در دستور کار قرار گرفته، به سراغ فواد کیخسروی، عضو هیات مدیره «اتحادیه آزاد کارگران» رفته و در گفت‌وگو با او، به بررسی این رزمایش و سابقه سرکوب معترضان صنفی پرداخته است.
در این ویدیو که به تازگی در «ایران‌وایر» منتشر شده، ماموران امنیتی و یگان‌های مختلف نظامی و انتظامی در رزمایش مقابله با اعتراضات خیابانی، شیوه‌های نوین سرکوب خیابانی را تمرین می‌کنند. آیا سرکوب کارگران در تجمعات صنفی به این روش‌ها انجام می‌شود؟ «فواد کیخسروی»، عضو هیات مدیره «اتحادیه آزاد کارگران» به این پرسش پاسخ داده است؟
فواد کیخسروی، عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در پاسخ به این پرسش که روش‌های اجرا شده در این مانور تا چه حد با سرکوب اعتراضات کارگری در کشور مطابقت دارد و آیا خشونت و شدت سرکوب از این حد هم فراتر رفته است یا نه، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «شیوه‌های برخورد سرکوب‌گرانه و اقدامات بسیار شدیدتر همواره از سوی این نیروهای نظامی علیه معترضان در اعتراضات خیابانی وجود داشته‌اند. اگر بخواهم هدف از این مانور را آمادگی برای مقابله اعتراضات کارگری در نظر بگیرم، باید بگویم این قطعاً اولین بار نیست که نیروهای سرکوب‌گر حکومت برای مقابله با اعتراضات کارگری اقدام به برپایی رزمایش برگزار می‌کنند. اولین باری که من به یاد دارم، پاییز سال ۱۳۸۸ بود. آن زمان رسانه‌های حکومتی از برگزاری مانور نیروی انتظامی برای مقابله با اعتراضات کارگری در ساری خبر دادند. اما درباره این ویدیو افشا شده است. باید گفت که نیروهای نظامی و امنیتی در مواجهه با انواع اعتراضات خیابانی مردم -نه صرفاً اعتراضات کارگری- در هماهنگی با هم به‌صورت سازمان یافته با مردم معترض روبه‌رو شده‌اند؛ نمونه این اعتراضات، در سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و برخی اعتراضات مردمی در شهرهای کردستان -بنا بر تجربه شخصی خودِ من-، نیروی انتظامی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صحنه را به‌طور کامل علیه مردم معترض به میدان جنگ تبدیل می‌کردند. به این معنا که شدت برخورد با معترضان بسیار فراتر از مواردی بوده که در این ویدیو نشان داده شده‌اند. حتی در بسیاری از موارد، از اسلحه جنگی استفاده شده است و معترضان یا به قتل رسیده و یا جمعیت زیادی از آن‌ها در جریان اعتراضات زخمی شده‌اند. »
به گفته این فعال کارگری شناخته شده، حضور گسترده نیروهای لباس شخصی در سرکوب تجمعات نیز نباید فراموش شود: «آن‌ها هم اقدام به دستگیری، قتل و یا ضرب‌وشتم معترضان کرده‌اند. سپاه و نیروی انتظامی همیشه از گروه‌های – به‌قول خودشان اراذل و اوباش- هم استفاده کرده و با سازمان‌دهی آن‌ها، برای سرکوب به مردم حمله‌ور شده‌اند.»
این عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در ادامه با اشاره به اعتراضات کارگری و برخوردهای سرکوب‌گرانه می‌گوید: «اعتراضات کارگری چون معمولا به شکل سراسری و گسترده امکان بروز نداشته و مربوط به یک گروه یا مرکز خاص کاری یا برگزاری مراسم‌های روز جهانی کارگر و...بوده، دامنه اعتراضی وسیعی در سطح شهرها به خود نگرفته‌اند تا روش برخورد دستگاه سرکوب با آن شبیه ویدیوی افشا شده باشد. نیروهای اطلاعاتی در راستای سرکوب اعتراضات کارگری، همواره تلاش کرده‌اند تا با رصد اطلاعاتی، بازداشت و تحت نظر گرفتن عناصر موثر و نیز تهدید و ارعاب در مقابل این اعتراضات، رویکرد پیش‌گیرانه داشته باشند. هر زمان هم که علی‌رغم مانع تراشی نهادهای اطلاعاتی، اعتراضات کارگری شکل می‌گرفتند، تلاش کردند تا با گسترش اقدامات تهدیدآمیزی چون بازداشت لیدرها و فعالان اصلی و یورش به تجمعات و ضرب‌وشتم معترضان، مانع از ادامه اعتراض‌ها شوند.»
به گفته فواد کیخسروی، حکومت همواره مانع ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری شده و معدود تشکل‌های شکل یافته را هم با تمام توان تحت فشار گذاشته است تا تضعیف شوند و اجازه و امکان فعالیت گسترده نداشته باشند.
او می‌گوید: «این سیاست، رکن اصلی در اقدامات سرکوب‌گرانه حکومت علیه کارگران بوده است. نهادهای امنیتی در اجرای همان سیاست پیش‌گیرانه و برای ممانعت از شروع مجدد اعتراضات کارگری، همیشه فعالان موثر کارگری را در قدم اول سرکوب کرده‌اند.»
فواد کیخسروی بر این باور است که این سرکوب‌‌ها، جدا از بازداشت و زندانی کردن، اخراج یا تعلیق از کار و دیگر روش‌ها، برای بالا بردن هزینه‌های فعالیت برای جامعه کارگری بوده‌اند: «اما نمونه‌هایی هست که نهادهای امنیتی علی‌رغم اقدامات مانع‌تراشانه، موفق به جلوگیری یا پایان دادن به تجمعات اعتراضی نبوده و اعتراضات به داخل شهرها کشیده شده یا حساسیت بالایی پیدا کرده‌اند. نیروهای نظامی سرکوب‌گر هم با شدت تمام به ضرب‌وشتم کارگران پرداخته تا ادامه تجمعات را غیرممکن کنند.»
او در ادامه به اعتراض کارگران معدن مس «خاتون‌آباد» در سال ۱۳۸۲ اشاره می‌کند: «سال ۱۳۸۲، در دوره‌ای که دولت اصلاحات روی کار بود، نیروی انتظامی به صورت زمینی و هوایی از طریق بالگرد به تجمع اعتراضی کارگران معدن مس خاتون‌آباد که به‌همراه خانواده‌های‌شان در جریان بود، حمله کرده و چهار نفر از کارگران کشته شدند. سال ۱۳۸۵ هم اعتصاب و تحصن کارگران کارخانه نساجی پرریس که مقابل کارخانه و خارج از شهر سنندج در جریان بود، مورد هجوم نیروهای گارد ویژه قرار گرفتند. آن‌ها زن و مرد و کودک را به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از آن ماجرا، کارگران اعتصابی پرریس می‌گفتند روز حمله نیروهای گارد ویژه، مثل روزهای قبل در محل اعتصاب حاضر شده بودند. از همان ابتدای حضورشان، اتیکت‌های اسم خود را از روی لباس‌های‌شان - به‌خاطر شناسایی نشدن - برداشته بودند و کاملا مشخص بود که آن روز به قصد حمله به کارگران دستور داشتند.»
فواد کیخسروی نمونه‌های دیگری از سرکوب خونین اعتراضات جامعه کاربری را نیز به یاد می‌آورد: «در روزهای هفت اسفند ۱۴۰۱و ۱۲ آذر ۱۴۰۲، طی دو دوره جداگانه اعتراض کارگران ذوب‌آهن اصفهان، نیروهای یگان ویژه در اقدامی غیرمعمول و غیرقانونی، به شکل گسترده به درون محوطه ذوب‌آهن حمله کردند. آن‌ها روز هفت اسفند ۱۴۰۱، کارگران معترض را مضروب و بازداشت کردند. ۱۸ مهر ۱۴۰۱، کارگران پروژه‌ای صنایع نفت و گاز در عسلویه هم‌زمان با اعتراضات مردمی دست به اعتصاب زدند و هنگامی که در سه‌راه پتروشیمی تجمع کرده بودند، مورد حمله نیروهای سرکوب‌گر قرار گرفتند. در این حمله، نیروهای سرکوب‌گر اقدام به شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای به سمت کارگران معترض کرده و تعدادی را زخمی و گروهی را هم بازداشت کردند. در ادامه این سرکوب، تعداد زیادی از کارگران با اخراج از محل کار مواجه شدند.»
این فعال کارگری در ادامه به مراسم و تجمعات کارگری که به مناسبت «روز جهانی کارگر» در اول ماه می برگزار می‌شود، اشاره می‌کند: «با توجه به تجربه شخصی من در شهر سنندج، هر ساله این تجمع مورد هجوم خشونت‌بار نیروهای گارد ویژه، اکیپ‌های موتوری و لباس شخصی‌ها قرار می‌گرفت؛ جدا از این که وزارت اطلاعات، اطلاعات ناجا و اطلاعات سپاه به شکل جداگانه و پیش از تجمع تلاش می‌کردند با بازداشت فعالان شناخته شده کارگری، مانع از برگزاری این تجمعات شوند. در تجمع روز کارگر سال ۱۳۸۸، نیروهای گارد ویژه و ماموران لباس شخصی با تعداد بسیار زیاد به شیوه‌ای شبیه روش نشان داده شده در این ویدیو، از چهار طرف تجمع کارگران را مورد محاصره قرار دادند. آن‌ها بسیار خشن به تجمع حمله کردند. در پایان هم من و پنج نفر دیگر را بازداشت کردند که بعد به احکام زندان و شلاق محکوم شدیم. در مورد دیگری هم شاهد حمله بسیار خشن نیروی یگان ویژه به اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران معدن سونگون ورزقان در محوطه معدن بودیم که تعداد زیادی از کارگران را ضرب و شتم کردند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر