رویاهای یک بیلیاردباز برنزی؛ شاید روزی قهرمان جهان

سال 1367 در خانواده ای متولد شد که تمامی اعضایش ورزشکار بودند. پدرش کاراته کار بود، مادرش کوهنورد و مربی ایبروبیک. از کودکی، کنار درس و زندگی، یک رسم خانوادگی را به جا می آورد؛ ورزش.

او حالا لیسانس تربیت بدنی دارد، اما وقتی به گذشته اش بر می گردد، تقریبا در اکثر رشته های ورزشی سر کشیده. شناگر بود، بعد نجات غریق شد. سراغ غواصی و سوارکاری هم رفت. ده سال قبل که به باشگاه سوارکاری  رفته بود برای اولین بار دست به چوب شد. یک میز ساده بیلیارد بود و چند چوب و توپ های رنگین سنگین وزن.  

اکرم اولین دختر ایرانی است که مقام سوم آسیا را در رشته بیلیارد به دست آورده. «اکرم محمدی امینی» را می توان یکی از سدشکن ها و پیشقراول های ورزش بانوان ایران هم دانست. او از آن روزهای اول وسوسه بیلیارد به «ایران وایر» می گوید: «ده سال قبل تعداد دفعاتی که در باشگاه سوارکاری و روی آن میز ساده، بیلیارد بازی کردم آن قدر کم بود که فقط حسرتش به دلم ماند. بعد از آن خیلی جاها رفتم، اما هر باشگاهی مجوز حضور بانوان را نداشت.»

برای رسیدن به هدفش، راه را خودش می سازد. منتظر فرصت هم نمی نشید. «اکرم» در کرج باشگاه بیلیارد تاسیس می کند. نه چون یک بیلیاردباز حرفه ای بود (که اتفاقا در حد آماتور فعالیت جدی نداشت) بلکه برای رسیدن به آرزویش. این که هر وقت خواست، چوب به دست شود.

اولین بار فکر تاسیس باشگاهی که هم به آقایان و هم به بانوان (در دو سانس زمانی متفاوت) اجازه بازی بیلیارد بدهد به ذهنش رسید. اما شاید خودش انتظارش را نداشت که مسیر قانونی برایش هموار باشد: «کسی با من مخالفت نکرد. حتی فدراسیون و هیات استان همکاری خوبی داشتند. دقیقا عین پروسه اداری که برای آقایان طی می شد برای من هم در نظر گرفتند. واقعا مشکل خاصی نبود.»

 دختری 23 ساله، در شهر کرج، باشگاه بیلیارد تاسیس کرد. بیلیاردبازهای حرفه ای و آماتور مرد که وارد می شدند،اوایل  از دیدن دختری جوان که باشگاه را مدیریت می کرد حیرت می کردند. «اکرم محمدی» از نگاه آن روزها می گوید: «اگر شما هم فکر می کنید که من از یک قشر بی درد هستم اشتباه می کنید.  اکثر مردم  تصور می کنند که حتما از خانواده ثروتمندی می آیم. اصلا این طور نبود. آن روزها تعجب می کردم. می گفتند تنیس و سوارکاری و بیلیارد ورزش پولدارهاست. من می گویم امروز فوتبال و بدنسازی هم ورزش پولدارها شده. برای ثبتنام در یک مدرسه فوتبال یا باشگاه ورزشی مجبور هستید که هزینه کنید.»

اما روزی رسید که مجبور شد زودتر از آن چه فکر می کرد، باشگاه بیلیاردزش را تعطیل کند: «باشگاه را تعطیل کردم، چون دیگر توان ادامه دادن نداشتم.»

عمر اولین باشگاه رسمی دختران بیلیاردباز در ایران، به 4سال نرسید. اما همه مشکلاتش، درد مالی نبوده. وقتی روزهایی که بر او گذشته را مرور می کند، به مواردی می رسد که ریشه در دل جامعه دارد: «درست است که من می خواستم به زندگی حرفه ای خودم هم برسم. اما واقعیت این است که اداره یک باشگاه بیلیارد توسط یک خانم در ایران واقعا سخت است . سر و کله زدن با همه نوع قشر راحت نیست.»

بخصوص برای یک دختر جوان. سال 90 که باشگاه را تاسیس کرد فقط 23 سال داشت. چهار سال تلاش کرد و سرانجام به این نتیجه رسید که باید تمرکزش را روی پیشرفت بازی اش بگذارد تا به هدفش که قهرمانی جهان است برسد.

نتیجه 4 سال زندگی حرفه ای و تمرین «اکرم» می شود رسیدن به مدال برنز آسیا در رقابت های آسیایی امارات. دهم مهرماه، اولین زن ایرانی در رشته بیلیارد به نشان برون مرزی می رسد. آن هم با تمرین در باشگاه خودش و 3 سال تمرین حرفه ای.

«اکرم محمدی» طی 3 سال اخیر ، میان تمام اسنوکربازهای ایران،5 دوره  مقام اول را داشته و در حال حاضر در ایران رنکینگ 1 بانوان را دارد. در بخش «ایت بال» به صورت متغیر بین 60 تا 70 بیلیاردباز زن و در بخش «اسنوکر» 20 تا 30   اسنوکرباز خانم در ایران داریم. فدراسیون بیلیارد ایران طی سال های اخیر برای بانوان بیلیاردباز آستین بالا زده. مسابقات کشوری برگزار می کند و نفرات برتر را به اردوهای یک تا دو ماهه می برد. بعد نفر برتر به رقابت های بین المللی اعزام می شود.

دختر برنزی بیلیارد ایران از اقبال بی سابقه دختران ایرانی به بیلیارد می گوید: «از این بابت خوشحالم. فدراسیون واقعا همکاری خوبی داشته. این سال ها باشگاه هایی که درها را به روی دختران باز می کنند هم بیشتر شده اند. وقتی دختران بیشتری وارد مسابقات شوند، خود به خود برای ما هم بهتر است. سطح رقابت ها بالاتر می رود. من خودم 3 سال پیش فکرش را نمی کردم امروز این تعداد دختر بیلیاردباز داشته باشیم.»

یک سال قبل باشگاه بیلیارد خود را تعطیل کرد و رفت تا اولین زن مدال آور بیلیارد ایران شود. حالا که برگشته، نه درآمد و شغل ثابتی دارد، نه باشگاهی. می گوید که امیدوار است با مدالی که در مسابقات آسیایی کسب کرده حمایت فدراسیون هم از او بیشتر شود.

«اکرم» به «ایران وایر» می گوید: «تمرکزم روی تمرینات خودم است و نمی خواهم زیاد درگیر تدریس شوم. من از روز اول، از وقتی واقعا این رشته را به شکل جدی شروع کردم یک هدف داشتم. این که یک روز قهرمان جهان باشم. از همان روز گفتم به عنوان یک بانوی ایرانی باید به قهرمانی جهان برسم. خودم می دانم سنگ بزرگی برداشتم. اما می دانم که شدنی است.»

رقبای نامدار او در رقابت های جهانی وندی جینز بلژیکی و رقبای روس و تایلندی و چینی هستند. «اکرم» می گوید: من باید برای رسیدن به هدفم با رقبایی بجنگم که همگی صاحب اسپانسرهای قوی هستند. نیازی به تدریس خصوصی بیلیارد ندارند و حرفه اصلی شان رقابت ملی و باشگاهی در رشته های بیلیارد است.

او با رویای بزرگ ده سال قبل خود فاصله زیادی دارد. اما نه به آن اندازه که ده سال قبل ایستاده بود. شاید ده سال دیگر، او را به یاد بیاوریم که می گفت می خواهم ثابت کنم هیچ چیز کمتر نداریم.