«حمیده جوروند» چهار ماه پیش سومین فرزندش را به دنیا آورده است. همسر حمیده روی کشتی کار می کند. او سه ماه خانه می ماند، سه ماه روی کشتی است. وقتی مرد حمیده روی کشتی باری است، باید به تنهایی گلیم خودش و بچه ها را از آب بکشد بیرون. او می گوید خوزستان را هرگز، حتی در طول روزهای سخت جنگ و بی آبی و صف های طولانی این همه بیمار، رنجور، خسته و ویرانه ندیده است: «ساعت دو نیمه شب روز بیست و دوم بهمن ماه بود که برق قطع شد. خانه ما طبقه دوم است. برق که قطع می شود، پمپ کوچکی که نیمچه آب شرب ما را از طبقه پایین به بالا می رساند هم قطع می شود. تا ساعت سه و 15 دقیقه بعد ازظهر روز بعد، یعنی تا بعدازظهر روز بیست و سوم بهمن ماه، من با یک نوزاد سه ماهه و دو بچه دو ساله و شش ساله، نه آب داشتیم و نه برق.»
هیچ کس از قبل به مردم خوزستان در مورد قطعی آب و برق هشداری نداده ولی وزیر نیرو به خاطر مشکلات پیش آمده از مردم عذرخواهی کرده است.
خوزستانی ها غافلگیر شده اند، شاید اگر از پیش در این مورد اطلاع رسانی می شد، برای تهیه آب شرب مصرفی یا مواد غذایی اقدام می کردند: «اگر همسایه ها در حد آب شرب به من و بچه هایم کمک نمی کردند، واقعا وضعیت مان دشوار می شد.»
دومین باران ماهشهر و سربندر امروز در حال باریدن است. در غالب شهرهای خوزستان، مهدکودک ها، پیش دبستانی و دبستان های نوبت صبح و عصر به علت احتمال رعد و برق شدید و وقوع سیل تعطیل شده اند.
حمیده می گوید: «همسایه ما در محل پتروشیمی ماهشهر کار می کند. می گوید در این سه روزه به علت مه شدید، رعد و برق و قطعی مدام برق و اتصالی در نیروگاه ها، چند آتش سوزی در مراکز صنعتی رخ داده که به سرعت تلاش کرده اند آن را مهار کنند.»
«حسین شهامت»، دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر واحد ماهشهر چهار صبح روز شنبه با قطعی برق و بالا رفتن رطوبت هوا از خواب بیدار شده و خبر خطرناک شدن سطح آلودگی هوای اهواز را خوانده است. او نوشته است: «آلودگی هوای اهواز از توان سنجش دستگاه ها فراتر رفته است. در همه جای دنیا برای اتفاقاتی بسیار کم تر از این، مثلا از طریق پیامک یا تلویزیون به مردم اطلاع می دهند تا آمادگی مقابله با شرایط را داشته باشند. هیچ کس اما در خوزستان به ما نگفت قرار است ساعت های طولانی بدون آب و برق و در هوای آلوده، در چهاردیواری خانه ها محبوس بشویم.»
مسوول اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان اعلام کرده غلظت آلودگی هوای خوزستان به اوج خود رسیده و رقم ذرات معلق در هوا، 10هزار میکروگرم در هر مترمربع برآورد شده است.
در این میان، باران هم قوز بالای قوز شده است: «جالب است؛ خدا هم همزمان قهرش گرفته است. به جز آلودگی هوا، ثباتی در شرایط جوی وجود ندارد. امروز صبح تگرگ داشت سقف خانه ها را از جا می کند، بعد باران سیل آسا آمد. با وجود این باران، باز هم مه و آلودگی جای نفس کشیدن باقی نگذاشته اند. انگار آن چه از آسمان می بارد، باران اسید است.»
حسین می گوید مسوولان حتی خبر تعطیلی دانشگاه و مدارس را هم اعلام نکرده بودند: «دوستم دانشجوی دانشکده زیست شناسی دانشگاه چمران اهواز است. او با این تصور که کلاس ها دایر هستند، راهی دانشگاه می شود اما بین رطوبت 97 درجه هوا، گرد و غبار و آلودگی و ترافیک، ساعت ها توی خیابان متوقف شده است. او می گوید به خاطر قطعی برق، تمامی چراغ های راهنمایی از کار افتاده بودند و هرج و مرج و ترافیک، خیابان ها را آشفته کرده بود.»
اما این شرایط به ماهشهر و سربندر یا اهواز محدود نمی شود. «ام سلیمه» ساکن هویزه است. به محض این که صدای مرا از پشت خطوط تلفن می شنود، شروع می کند به گله در مورد این که مسوولان گفته اند علت قطعی برق، توفان و گرد و غبار شدید بوده است: «حالا که اوضاع این جور شده، تلویزیون می گوید آقای وزیر گفته فلان میلیارد تومان خرج می کنیم تا شبکه برق خوزستان را درست کنیم. چرا می گذارند وقتی نفس مردم تنگ شد، به فکر چاره می افتند؟»
ام سلیمه تمام دیروز سعی کرده با دخترش در حمیدیه تماس بگیرد اما تلفنش قطع بوده است. می گوید زمان جنگ اگر آب و گاز نبود اما حداقل تلفن ها را قطع نمی کردند:«امروز هم تلفن و برق منطقه هر چند ساعتی یک بار قطع می شد. اصلا نمی شود فهمید یک ساعت بعد چه می شود؟ بعد از روزهای سخت جنگ، اولین بار بود که خوزستان به این وضعیت فلاکت بار می رسید و نیمه جان می شد.»
به نظر می رسد شهرهای دزفول، شوش، اندیمشک و بهبهان کم تر در کانون بحران این روزهای خوزستان قرار داشته و شهرهای اهواز، ماهشهر، آبادان، خرمشهر، حمیدیه، هندیجان، دشت آزادگان باوی و کارون با آلودگی و قطعی آب و برق مواجه بوده اند.
«ناصر کرمی»، فعال زیست محیطی و سردبیر سابق خبرگزاری «محیط زیست» در ایران در مورد شرایط پیش آمده برای استان خوزستان می گوید: «مشکل ریزگردها را نمی شود در کوتاه مدت برطرف کرد، چنین چیزی ممکن نیست. تنها اقدام موثر و موجود، حمایت مردم خوزستان به لحاظ شرایط زیستی است.»
او می گوید پیش از این در مورد جدی شدن ریزگردها پیش بینی کرده بوده است: «باید با مردم خوزستان صادق باشیم. پیش از این بارها تاکید کردم معضل ریزگردها روز به روز جدی تر می شوند. به من می گفتند بدبینم و قصدم سیاه نمایی است اما همان روزها باز هم اصرار می کردم که بحران ریزگردها تمام نخواهد شد بلکه سرعت و شدت بیش تری خواهد گرفت.»
این فعال محیط زیست درک و دریافت تازه مردم در مورد اثرات مخرب ریزگردها اشاره می کند: «مردم به تدریج درک می کنند که ریزگردها چه تبعاتی دارند. این روزها تازه متوجه شده ایم ریزگردها می توانند باعث از کار افتادن سیستم برق شوند، پوشش گیاهی را تغییر دهند، حیات جانوری را به مخاطره بیاندازند، منجر به بروز بیماری های جدید شده و روی کشاورزی مردم منطقه اثرات مخربی به جا بگذارند.»
آیا راه چاره ای برای برون رفت از این وضعیت هست؟ کرمی می گوید: «آن بخش از ریزگردهای برون مرزی که وارد محدوده جغرافیایی ما می شوند را نمی توان تحت تاثیر جدی قرارداد چون از سوریه و عراق می آیند؛ دو کشوری که درگیر خشکسالی و بحران هستند و بابت همین خشکسالی هم اراضی دیمی خود را رها کرده و همین زمین های رها شده منبع تولید گرد و خاک و ریزگردها شده اند.»
به باور این کارشناس، ممکن است بتوان در مورد بخش محدودی از این گرد و خاک ها که منشا داخلی دارند، کاری انجام داد و در دراز مدت با صرف هزینه بسیار آن را مهار کرد: «در شرایط فعلی، به نظرم مهم ترین کاری که می شود انجام داد، حمایت از مردم خوزستان در خصوص بهداشت محیط زیست، بهداشت روانی، فضای سبز، تامین آب شرب در دسترس، سیستم تهویه و سایر برنامه ریزی های لازم برای قابل تحمل تر شدن فضای زیستی است.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر