close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

علی معلم؛‌ مرگ به چهره اش نمی آمد

۲۴ اسفند ۱۳۹۵
شیما شهرابی
خواندن در ۴ دقیقه
علی معلم همیشه تمام قد از  حق سینما دفاع می‌کرد، چه در مقابل توهین یالثارات یا ضایع شدن حق سینماگران در جشنواره فجر
علی معلم همیشه تمام قد از حق سینما دفاع می‌کرد، چه در مقابل توهین یالثارات یا ضایع شدن حق سینماگران در جشنواره فجر

مرگ به چهره علی معلم هم نمی‌نشیند، درست مثل عباس کیارستمی! علی معلم را بسیاری با کت و شلوارهای روشن‌اش می‌شناسند با موهای سفید و لخت و لبخند همیشگی‌اش وقتی مقابل دوربین می‌نشست و برنامه‌هایی مثل «جنگ هنر» یا «سینمای تصویر» را  اجرا می‌کرد. وقتی با شور و حرارت از فیلم خوب و سکانس‌های برجسته حرف می‌زد و وقتی با جدیت از سینما و اهالی‌اش دفاع می‌کرد.

دیروز تصویرش بارها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، این بار خبری از دفاع جدی او از سینما نیست، فیلم جدیدی هم در کارنیست. نقدی هم ننوشته، خبر شوک آور است او بر اثر سکته قلبی در گذشته.. خبری که با تصویر هم‌هخوانی ندارد!

او در دهه60 فعالیت مطبوعاتی‌اش را آغاز کرد و سال71 ماهنامه سینمایی «دنیای تصویر» را برپا کرد، نویسندگان سینمایی زیادی به کار گرفت، فیلم‌های روز دنیا را معرفی و نقد و تحلیل کرد و از سینما نوشت و نوشت و نوشت، گاهی درباره سینما در تلویزیون برنامه اجرا کرد و گاه در کسوت تهیه کننده ظاهر شد و فیلم‌های مطرحی مثل «شوکران» و یا «گاو خونی» را تهیه کرد اما نمی‌توان از علی معلم تنها به عنوان یک نویسنده یا منتقد سینمایی یا تهیه کننده و مجری یاد کرد او بنیان‌گذار بخشی از فرهنگ سینمای امروز ایران است.

سال 76 و زمانی که مجله‌اش پنج ساله شد او تصمیم گرفت اولین جشن خصوصی سینمای ایران را برگزار کند. معلم بارها در گفت وگوهایش درباره جرقه شکل‌گیری این جشن خاطره‌ای تعریف کرده : «جرقه اولیه برگزاری این جشن به مراسمی برمی‌گردد که در دهه ۷۰ از طرف منتقدین برگزار می‌شد. در مراسمی که از مرحوم علی حاتمی برای فیلم «دلشدگان» تقدیر شد وقتی نام حاتمی اعلام شد آنقدر هول شده بود که نزدیک بود از پله‌ها بیافتد. روی سن که آمد خیلی با شور و پر حرارت چند جمله‌ای گفت و پایین رفت. وقتی مراسم تمام شد گفت: علی جان من خیلی هول شدم. حرف‌هایم از یادم رفت و یکدفعه رشته کلام از دستم در رفت. آن زمان یک جمله‌ای به من گفت که ذهنم را خیلی درگیر کرد. گفت آنقدر هنرمندان در ایران تحقیر شده‌اند که تشویق شدن بلد نیستند و اگر بخواهیم تشویق شویم خودمان را گم می‌کنیم.»

یک هیات داوران نه نفره تشکیل داد از منتقدان و سینماگران برجسته، آثار سینمایی یک سال را بررسی می‌کردند و بهترین‌های هر رشته‌ای انتخاب ‌می‌شدند و تندیسی به نام تندیس حافظ اهدا می‌شد.

 جشن حافظ ملاحظاتی را که جشنواره دولتی فجر دارد، نداشت و هر چه بیشتر مورد استقبال هنرمندان قرار می‌گرفت از سوی تندروها بیشتر تخریب می‌شد. حواشی آخرین دوره جشن«حافظ» اعتراضات زیادی در پی داشت. رسانه‌های تندرو با انتشار عکس بازیگران حاضر در مراسم «حافظ» از وضعیت پوشش و ظاهر بازیگران زن انتقاد کردند. هفته نامه یالثارات؛ نشریه ارگان انصار حزب الله در چند مقاله سریالی با انواع و اقسام توهین‌ها به بازیگران حاضر در این جشن تاخت . این هفته نامه در مقاله‌ای با تیتر «دیوث کیست؟» حاضران در این جشن را بی غیرت نامید! دادستان تهران هم از برخورد قانونی با این مراسم صحبت کرد و آن را ترویج سبک غربی دانست. علی معلم هم اما بی پاسخ نماند: « این اتفاق یک برخورد فرهنگی نیست، بلکه بیشتر سیاسی است و برنامه‌ریزی‌هایی که شاید برای انتخابات دارد انجام می‌شود. این موضوع به من برنمی‌گردد و یک موضوع عمومی است و توهین به خانواده‌ها و جامعه صورت گرفته است. کسانی که مدعی رعایت قانون هستند باید با چنین پدیده‌هایی برخورد کنند.»

این اولین باری نبود که او از خانواده سینما دفاع می‌کرد و از قوه قضائیه انتقاد. او پیشتر در یک برنامه «هفت» جیرانی خطاب به کارشناس برنامه گفته بود: « در مورد فساد در سینما جوری حرف می‌زیند که انگار تمام خانواده سینما فاسد هستند اما در مورد اختلاس‌گران اقتصادی قوه قضائیه حاضر نیست اسمشان را رسانه‌ای کند. مگر چنین چیزی امکان دارد؟»

او همیشه تمام قد از  حق سینما دفاع می‌کرد، چه در مقابل توهین یالثارات یا ضایع شدن حق سینماگران در جشنواره فجر. در آخرین حضورش در تلویزیون روبروی بهروز افخمی در «برنامه هفت» از بی عدالتی‌های جشنواره فجر انتقاد کرد: «سالی که داور بودم، شب آخر دم در خانه از خستگی غش کردم. می‌ترسیدم نروم جشنواره، جایزه‌ها را عوض کنند حالا نمی‌خواهم به تاریخچه شاره کنم اما اینقدر از خرابکاری‌های این جشنواره مثال دارم که بی حد و اندازه است. من مجری بودم و روی سن جایزه عوض شده.»

امسال مجله دنیای تصویر بیست و پنج ساله می‌شود. او در آخرین یادداشت‌اش که در ویژه نامه عید این مجله منتشر شده از ناخرسندی‌ها و فقدان‌های سال 95ل نوشته و هرگز تصورش را نمی‌کرده خودش پایان این سال را نبیند. در همین یادداشت از خدا خواسته که احوالش را به بهترین احوال در سال جدید برساند. حالا یادداشتش ضمیمه عکس خندانش شده عکسی با همان کت و شلوار سفید و اتو کشیده که اصلا شبیه عکس مرگ نیست!

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

استان‌وایر

استقبال سیستان و بلوچستان از نوروز با «جشن نوروزگاهی در تفتان»

۲۴ اسفند ۱۳۹۵
خواندن در ۱ دقیقه
استقبال سیستان و بلوچستان از نوروز با «جشن نوروزگاهی در تفتان»