محمدصادق جوادی حصار: در انتخابات دوقطبی،‌ شانس برد روحانی زیاد است

«محمد صادق جوادی حصار»، فعال سیاسی، روزنامه نگار و عضو شورای مرکزی حزب «اعتماد ملی»، ساکن مشهد است؛ شهری که این روزها خبرسازترین شهر ایران است و «ابراهیم رئیسی» و «محمدباقر قالیباف» را در گود انتخابات ریاست جمهوری دارد. این دو چهره رقابت سختی با حسن روحانی آغاز کرده اند.

 محمدصادق جوادی حصار از نظر سیاسی در صف حامیان حسن روحانی قرار دارد. «ایران‎وایر» از او درباره این رقابت سخت و کارنامه دولت حسن روحانی پرسیده است:

• به نظر شما چه نشانه هایی دال بر اراده دولت برای حل مساله حصر سران «جنبش سبز» یا مسایل مرتبط با نقض حقوق بشر در ایران وجود دارد؟

در حداقل کلمه، اگر این امر خطیر از دست آقای روحانی برمی آمد، برای خوش نامی و کامیابی دولت خود و از سر «حب ذات» و «حب نفسی» که مشترکات همه انسان ها است، آن را برای افزایش محبوبیتش انجام می­داد. اما نشد. اراده ای از جانب آقای روحانی و دولتش برای ادامه حصر وجود ندارد. رییس جمهوری دوست داشت در این امر مبارک مشارکت کند و مردم بگویند آقای روحانی این کار را کرده است اما دقت کنید که حسن روحانی در قامت رییس جمهوری ایران ایستاده است نه اپوزیسیون . حسن روحانی نیامده است جلوی نظام قداره بکشد. او نمی تواند بگوید مثلا اگر رفع حصر نکنید، استعفا می دهم. اگر آقای روحانی کار خلاف معمول و رویه دولتمردی انجام بدهد و یک عده آدم او را سوژه کرده و علیه یک جریان به کار بگیرند و تحریم های دیگری درست کنند و یک عده دیگری به خاک و خون کشیده شوند، فکر می کنید آقایان موسوی و کروبی راضی خواهند بود؟

• یک نقطه ضعف دیگر در کارنامه آقای روحانی در مورد مناسبت های اقتصادی و معیشت مردم مطرح است.

فروش نفت طی این مدت از حالت رکود در آمده است و بازارهای جهانی برای خرید نفت ایران تمایل نشان داده اند. با وجود کاهش سهمیه اوپک، سهمیه ایران افزایش پیدا کرده و رقیب دیرینه کشور در رقابت های نفتی، یعنی عربستان سعودی که مایل بود ایران را به اوپک راه ندهند، شکست خورده است. شرکت های اروپایی، از جمله شرکت نفت «توتال» و صنایع اتومبیل سازی مثل «پژو» نه تنها برای فروش تولیدات خود بلکه برای سرمایه گذاری به ایران بازگشته اند. ایران توانست سطح واردات اجناس بی کیفیت چینی را که کلا بازار داخلی را قبضه کرده و رونق اقتصادی را از کشور گرفته بود، کاهش دهد. رشد اقتصادی ایران در دوره ریاست جمهوری روحانی بر اساس آماری که هم جامعه جهانی و هم صندوق بین المللی پول پذیرفته و بانک مرکزی ایران نیز آن را اعلام کرده، از منهای شش در  سال 92، تقریبا به سه رسیده است. دست‎یابی به این رشد حتی در دولت های بدون تنش و چالش دشوار است، چه رسد به این دولت که مشکلات بسیار زیادی داشته است. سال 92 تورم 45 درصد و میانگین آن بالای 36 درصد بود که این تورم الان به یک عدد تک رقمی در حد 8 یا 9 درصد رسیده است.

• اما رکود اقتصادی افزایش یافته است.

بله؛ کنترل بازار، کنترل نقدینگی و پول و سیاست های انقباضی بانک ها در بخش سرمایه گذاری و توسعه باعث شده اند رونق کسب و کار از سرعت لازم برخوردار نباشد. از همین جهت، دولت تحت فشار است و قبول دارم عرضه دولت در حوزه کسب و تولید کار با تقاضای آن چندان سنخیت ندارد اما معتقدم همین دولت در صورت ادامه یافتن، می تواند بذری را که کاشته، درو کند و شاهد شکوفایی در حوزه اقتصاد باشد.

• عده ای می گویند آقای روحانی هنگام تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود در مدت 100 روز اقتصاد ایران را متحول می کند.

حرف ایشان از اول این نبود که اقتصاد ایران را در طول 100 روز متحول می کند بلکه گفتند برنامه دارم بعد از 100 روز بتوانم گزارش اقتصادی موفقی ارایه بدهم. گزارش اقتصادی موفق این است که وضعیت اقتصاد ایران این است، ما این کارها را انجام داده ایم، حالا در این نقطه ایستاده ایم و برنامه آینده هم این است. تا قبل از آن، اقتصاد ایران کلاف سردرگم بود؛ نه برنامه داشت و نه بودجه. دولت آقای احمدی نژاد اولین کاری که کرد، انحلال سازمان برنامه و بودجه بود. تعطیلی سازمان برنامه و بودجه یعنی کشیدن نخ تسبیح اقتصادی کشور و پخش کردن مهره های آن.

• وضعیت آقای روحانی را برای پیروزی در انتخابات 29 اردیبهشت چه گونه ارزیابی می کنید؟

اگر انتخابات به معنای واقعی کلمه دو قطبی شود، مشارکت افزایش پیدا می کند. اگر مشارکت افزایش پیدا کند، به معنای این که افرادی که به طور معمول رای نمی دهند، وارد کارزار مشارکت شوند، در آن صورت و با احتساب آرای شناور، باز هم آقای روحانی شانس بیش تری برای پیروزی خواهد داشت.

• اما اگر شرایط انتخابات از دو قطبی به سه قطبی تغییر کند، چه خواهد شد؟

 آقای میرسلیم از همان ابتدا اعلام کرد تحت هیچ شرایطی کنار نمی رود. حالا اگر آقای قالیباف جلوی آقای رئیسی بایستد و او هم بگوید که کنار نمی رود، در آن صورت قادر نخواهد بود از اردوگاه آقای روحانی رای بگیرد. چون اکثر یاران روحانی را طیف اصلاح طلب تشکیل می دهند، احتمالا آرایی که می تواند بگیرد، از سبد آقای میرسلیم و آقای رئیسی خواهد بود. بنابراین، آرای این دو نفر متفرق خواهند شد و دو قطبی هم تبدیل به سه قطبی می شود. در این صورت، طبعا هیجانات و التهاباتی که در جریان انتخابات به شور و انگیزش منتهی می شوند، کاهش پیدا خواهند کرد. اگر آرای آقای قالیباف و آقای رئیسی دچار تفرقه و انتخابات سه قطبی شوند، شانس آقای رئیسی بسیار کم تر خواهد شد.

• با توجه به این که شما ساکن شهر مشهد هستید، وضعیت آرای آقای رئیسی در این شهر را چه طور ارزیابی می کنید؟

با عنایت به این که پدر خانم آقای رئیسی، امام جمعه مشهد است و فضای عمومی مشهد می بایست از آقای رئیسی شیفته وار حمایت کند، این قبیل حمایت ها را نمی بینم. ممکن است زیر پوستی خبرهایی باشد ولی قابل رویت نیست.

• به هر حال، آقای رئیسی مابین بخشی از مردم جایگاه دارد.

خب این نکته را نمی شود انکار کرد. اتفاقا دو روز پیش که از تهران به مشهد می آمدم، در حین پرواز با امام جمعه یکی از شهرستان های غرب کشور هم‌سفر بودم و صحبت‎مان گرم شد. ایشان گفت مردم غرب کشور به سید بودن افراد خیلی اعتقاد دارند و شانس آقای رئیسی شاید همین باشد که مردم به یک روحانی سید راحت تر رای می دهند.