بازی ورزشکاران آغاز نشده، تمام شد؛ آن ها تهدید شده بودند؟

پدرام قائمی، شهروند خبرنگار

ایستادن کنار چهره های ورزشی همواره یکی از مدل های تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتی بوده است؛ از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری گرفته تا نامزدهای ریاست جمهوری. شهیرترین چهره ورزشی تبلیغاتی هم بی شک «علی پروین» است. روزهایی که «ناصر حجازی» حاضر نبود به سود یک نامزد سیاسی مقابل دوربین بایستد یا حرفی در حمایت از کاندیداتورهای انتخاباتی بزند، علی پروین یکه تازی می کرد.

کنار او چهره های دیگری هم البته بوده اند؛ مرحوم «منصور پورحیدری» نیز از محمد خاتمی و علی‎اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت می کرد.
«حمید استیلی» بیش تر در بازی سیاسیون غرق شد و حتی در همایش حامیان «محمود احمدی نژاد» در مصلا تهران (سال 88) یکی از سخن‎ران ها بود.
«حسین رضازاده»، «علیرضا دبیر» و «رسول خادم» هم از کنار فعالیت های تبلیغاتی خود برای نامزدهای انتخاباتی سود خود را در دل سیاست بردند و به شوراها رسیدند.

سیاهه سلبریتی های ورزشی که از نامزدهای انتخاباتی حمایت کرده اند، مختصر نیست. اما بساط این نمایش های انتخاباتی، کم کم از اواخر دهه 80 جمع شد. بزرگ ترین درس را هم علی پروین داد.

مهم‌ترین چالش سیاسی پروین،حمایت تمام‌قد او در سال ۱۳۸۴ از هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری بود.او تقریباً در تمامی میتینگ های تبلیغاتی هاشمی رفسنجانی شرکت کرد و با پوسترها و بنرهای پرتعداد و مصاحبه‌های متفاوتش، سعی داشت آرای هواداران خود و هواخواهان پرسپولیس را به سوی رقیب محمود احمدی نژاد سرازیر کند.

جمله‌ای که او در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری به زبان آورد، کلید زندگی ورزشی‌ وی در دهه ۸۰ شد. او به روزنامه «خبرورزشی» گفت: «اگر هاشمی انتخاب نشه، من از ورزش می رم!»

شاید تصور می‌کرد هوادارانش را با این تهدید، به‌پای صندوق‌های رأی می‌آورد. هاشمی اما در انتخابات باخت. می گفتند ساختمان دفتر بیمه پروین در خیابان «توانیر» تهران در روز پس از انتخابات ریاست جمهوری، بیش تر به مجلس ختم شباهت داشته است.

این تقریباً پایان عمر مربی گری پروین در فوتبال بود. کم تر از یک سال بعد، او با آن جمله تاریخی‌ «خداحافظ فوتبال، خداحافظ پرسپولیس» در پایان بازی با «فجر سپاسی» شیراز، مهیای جدایی از فوتبال شد. «محمدحسن انصاری‌فرد» به عمر مربی گری علی پروین به‌صورت موقت خاتمه داد.

چهار سال بعد او خودش را آماده حضور در یک صف‌آرایی سیاسی جدید کرد. درحالی‌که همه‌چیز آماده حضور وی در ستاد انتخابات «میرحسین موسوی» بود، بنا به توصیه و فشار اطرافیانش، به ستاد «محمود احمدی‌نژاد» پیوست! هرچند حاضر نشد مانند چهار سال قبل از جملات تند در حمایت یک شخصیت سیاسی استفاده کند اما در روزی که احمدی‌نژاد برای سخن‌رانی به مصلای تهران رفته بود، علی پروین در کنار شخصیت‌هایی مانند «حبیب کاشانی»، حمید استیلی و حسین رضازاده، حمایت خود را از کاندیدایی اعلام کرد که با وجود اعتراضات مردمی نسبت به تقلب در انتخابات سال ۸۸، بازهم رییس‌جمهوری ایران شد.

پروین تقریبا درس عبرت ورزشکاران در دو انتخاباتی بود که احمدی نژاد را بر کرسی ریاست جمهوری نشاند. بار اول از شکست ضربه خورد، بار دوم از پیروزی. چهار سال بعد در انتخابات سال 92 کم تر چهره ورزشی بود که آشکارا حاضر به حمایت از یک نامزد انتخابات شود؛ مثلا «سعید معروف»، ستاره والیبال ایران یا «جواد نکونام»، کاپیتان وقت تیم ملی فوتبال به همایش بزرگ روحانی در ورزشگاه «شیرودی» رفتند اما حاضر نشدند مقابل خبرنگاران جمله ای به زبان بیاورند.

سال 92 یکی از نگرانی ها و هراس ورزشکاران از بازی کردن در زمین انتخابات، رفتار محمدباقر قالیباف بود. قالیباف بازی انتخاباتی خود در بخش ورزش را از زمستان سال 91 آغاز کرد. وقتی که باشگاه های «استقلال» و «پرسپولیس» در تهران زمین تمرین اختصاصی نداشتند، «پیکان» به قزوین رفته بود، «پاس تهران»(یادگار نیروی خدمتی او) داشت در لیگ های زیرگروه دست و پا می زد و قالیباف می توانست برای بازگشت آن آستین بالا بزند، شهرداری تهران خبر از تخصیص ورزشگاهی در منطقه 12 تهران به باشگاه «تراکتورسازی» تبریز داد. انتقال پس از اعتراض باشگاه های استقلال و پرسپولیس و حتی تعدادی از رسانه ها قطعی نشد اما عجیب بود؛ یک باشگاه در تبریز صاحب زمین تمرین در تهران شود. می شد نامش را گذاشت یک بازی انتخاباتی با تیمی پرهوادار در شمال غرب کشور!

تیم رسانه ای قالیباف از ابتدای فروردین سال 92 تمامی تلاش خود را برای جلب حمایت ورزشکاران آغاز کرده بود؛ تماس، وعده و گاهی هم ارعاب برای حاضر نشدن در تیم انتخاباتی حریف. اما ورزشکاران کم کم کنار کشیدند. نتیجه اش شد کم رنگ ترین حضور ورزشکاران در بازی های انتخاباتی.

برای انتخابات 96 هم تلاش ها از فروردین ماه آغاز شد. فعال ترین ستاد باز هم به ستاد شهردار کنونی تهران می رسید. حسن روحانی تقریبا خیلی دیر آغاز کرد. اوایل فروردین ماه ستاد جوانان را سامان داد و اواسط فروردین تازه به این نتیجه رسیدند که باید ستاد ورزش و جوانان از ستاد اصلی جدا شود.

ریيس كميته ورزش و جوانان ستاد روحانی، «طاهره طاهريان» شد؛ دست راست همیشگی «فائزه هاشمی رفسنجانی» در «فدراسیون ‌هم‌بستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی». طاهریان پیش از این قائم مقام «فدراسيون ورزش بيماران خاص و پيوند اعضا» بود که حکم آن را باز هم فائزه هاشمی به نامش زده بود. در دولت روحانی نیز مشاور «شهین‌دخت مولاوردی»، معاون رییس جمهوری در امور ورزش دختران و زنان شد.

در هیات اجرایی کمیته ورزش و جوانان ستاد روحانی می توان مثلا «سعید فائقی» را هم دید؛ یار قدیمی و نزدیک «مصطفی هاشمی طبا» که اساس حضورش در تیم انتخاباتی روحانی، معنی و مفهوم مشخصی دارد. فائقی قرار بود چهار سال قبل وزیر ورزش و جوانان شود. فائزه هاشمی رفسنجانی هم در هیات اجرایی کمیته ورزش و جوانان ستاد روحانی حضور دارد.

ستاد نوپای روحانی تقریبا بازی را به ستاد فعال قالیباف در ورزش باخت. ستاد قالیباف سعی کرد حمایت تیم های نظامی در شهرستان ها رامصادره کند. پس با یار قدیمی قالیباف، سردار«مصطفی آجرلو» در تبریز وارد مذاکره شد. این دو پس از جدایی آجرلو از پاس (در زمان ریاست و صدارت قالیباف در نیروی انتظامی)، کمی دچار تنش بودند اما آجرلو به عنوان مدیرعامل کنونی باشگاه تراکتورسازی، آمادگی خود برای هرنوع همکاری را اعلام کرد.

آن چه تراکتورسازی را از ستاد قالیباف دور نگه داشت، دقیقا همین اعلام آمادگی سردار آجرلو بود. اختلاف میان مدیرعامل و سرمربی (امیر قلعه نویی) و شکاف میان بازیکنان و کادر مدیریتی طی دو ماه گذشته، خواسته مدیریت را بی خریدار می کرد.

ستاد روحانی سراغ سلبریتی ها رفت اما جواب نگرفت. یکی از فعالان ستاد ورزش و جوانان حسن روحانی به «ایران‏وایر» گفت که بخش اعظمی از چهره های ورزشی، بی میلی خود را برای حضور در کلیپ های تبلیغاتی روحانی، تماس های تهدیدآمیز سوی دیگر میدان اعلام کرده اند.

آخرین شاهکار به «مهدی طارمی» برمی گردد؛ از او کلیپی منتشر شده که در آن از مردم ایران خواسته است در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند. در انتهای کلیپ می گوید: «دوباره ایران.»
به صورت واضح، بخش هایی از این فیلم کوتاه، برش و کات خورده اند. مهدی، از اعضای ستاد روحانی می گوید که طارمی یک روز پس از فیلم برداری، تماس گرفته و درخواست کرده است بخش هایی که به صورت واضح از حسن روحانی حمایت کرده است، حذف شود؛ از جایی که گفته است: «دوباره ایران، دوباره امید؛ تا 1400 با روحانی».
فقط بخش «دوباره ایران» باقی مانده است.

پس از این نمایش، مهاجم پرسپولیس و تیم ملی در صفحه اینستاگرام خود تصویری از علی خامنه ای منتشر کرد و زیر آن نوشت: «از همه گروه ها درخواست دارم دست از بداخلاقی های سیاسی برداشته و چهره های ملی را مصادره نکنند.»

او نوشت که فقط جهت «لبیک» به کلام رهبرش از مردم خواسته است در انتخابات شرکت کنند.

دقایقی بعد «محسن مسلمان»، دیگر بازیکن پرسپولیس همان پست را با تصویر رهبر ایران در اینستاگرام خود منتشر کرد و جلوی پخش کلیپ تبلیغاتی خود به سود حسن روحانی را گرفت.

گویی که این بار دامنه بازخورد حضور ورزشکاران در برنامه های تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتی از پس انتخابات، به پیش از آغاز رای گیری رسیده است. یکی از نزدیکان دو بازیکن پرسپولیس ادعا می کند که هر دو بازیکن با پی گیری پرونده های مسکوت مانده شان در قوه قضاییه، تهدید شده اند.

«علی کریمی» فعلا تنها ستاره ای است که به صورت آشکار از حسن روحانی حمایت می کند. هرچند که او هم دعوت ستاد روحانی برای حضور در سخن رانی او را بی جواب گذاشته است. سایر سلبریتی ها گوشه ای نشسته اند تا این یک هفته به پایان برسد.