انتخابات ۹۶؛ رای دادن ایرانیان مقیم کانادا در آمریکا

«من شاید هیچ وقت به ایران برنگردم‌٬ از وقتی ۹ ساله بودم به کانادا آمدیم و حالا دانش‌جو هستم٬ اما سیاست‌های ایران روی زندگی من تا همیشه اثر خواهد داشت٬ می‌شود بگویم نه فقط روی ایرانی‌ها بلکه روی خیلی از شهروندان کشورهای دیگر هم موثر خواهد بود»٬ این را سارا می‌گوید که با مادر و دو خواهر  بزرگ‌ترش از مونترال کانادا ۹ ساعت رانندگی کرده تا  به دانشگاه شهر مرزی بوفالو در آمریکا  که نزدیک‌ترین شعبه‌ی اخذ رای  به کاناداست  برسد. مادرش می‌گوید از سال ۷۶ و زمانی که خاتمی کاندیدای ریاست‌جمهوری بود رای نداده چرا که معتقد بوده در انتخابات غیر آزاد نباید شرکت کرد حالا اما دخترهایش قانع‌اش کرده‌اند: «برایم از ۸ سال احمدی‌نژاد گفتند و این‌که دوست ندارند آن روزها که مایه‌ی خجالت‌شان بوده تکرار بشود. همین کافی بود تا شال و کلاه کنم و دنبال‌شان راه بیفتم». مثل سارا و مادرش این‌جا کم نیستند٬ ایرانیانی که به دلیل نبود صندوق رای در کانادا به شهر بوفالو در شمال ایالت نیویورک آمده‌اند٬ دقایقی در صفی که مدام پر و خالی می شود می‌ایستند٬ رای می دهند و  می‌روند. اغلب می‌گویند که برای رای دادن در روز جمعه ۲۹ اردیبهشت (۱۹ ماه می) که در کانادا و امریکا روز کاری محسوب می‌شود٬ مرخصی گرفته‌اند و پس از رای دادن به شهر محل اقامت‌شان بر می‌گردند.

حدود ۱۰ روز پیش جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران آب پاکی را روی دست  آن دسته از ایرانیان مقیم کانادا که قصد رای داشتند رای بدهند٬ ریخت: «متأسفانه مقررات کانادا این است که رأی‌گیری باید در اماکن دیپلماتیک صورت گیرد و به دلیل این‌که ما حضور دیپلماتیک در کانادا نداریم اخذ رأی در این کشور وجود ندارد اما وضعیت خوبی در آمریکا داریم و صندوق های متعددی پیش بینی شده است، لذا شهروندان مقیم کانادا می توانند به نزدیک‌ترین شهرهای محل زندگی‌شان در آمریکا برای رأی دادن مراجعه کنند.»

مانا که هم‌راه یکی از دوستان‌اش از تورنتوی کانادا آمده می‌گوید: « دولت کانادا به نوعی ما را از حق رای دادن محروم کرده‌٬ اگر همان موقع که سفارت‌های دو کشور بسته شد اعتراض و پی‌گیری کرده بودیم الان می‌توانستیم در شهر خودمان رای بدهیم.» او در سال ۹۲ به دلیل نبودن صندوق در کانادا و شهرهای مرزی آمریکا امکان رای دادن نداشته است: «افراد زیادی را می‌شناسم که به دلیل شرایط اقامتی امکان سفر به آمریکا را نداشتند چرا که برای سفر به این کشور از کانادا یا باید شهروند کانادا بود و پاسپورت  کانادایی داشت یا ویزای آمریکا.»

گروهی از ایرانیان مقیم کانادا مشغول نامه‌نگاری و نوشتن طومار و جمع کردن امضا برای بازگشایی سفارت ایران و یا دفتر حفاظت منافع در کانادا هستند. در صفحه‌ی فیس‌بوک این گروه نوشته شده: «روز جمعه، نوزدهم می، از ساعت ۶ تا ۱۰ بعد از ظهر در دانشگاه تورنتو گرد هم می آییم تا طوماری را که گواه بر درخواست جمع کثیری از ایرانیان ساکن کانادا مبنی بر برقراری روابط دیپلماتیک ایران و کانادا است امضا  کنیم. این سند، پشتوانه ما در جلسه حضوری با وزیر امور خارجه کانادا خواهد بود.»

مرد دیگری که با شال و دستنبد سبز به دیوار راهروی محل رای‌گیری در دانشگاه بوفالو تکیه داده می‌گوید:  «زخم ۸۸ هنوز تازه است هنوز با هر تصویری گریه‌ام می‌گیرد اما راه بهتری به جز رای دادن نیست‌‌٬ شاید رای من خوانده نشود اما انقدر رای می‌دهم تا بخوانند و ببینند.»

در میان رای‌دهندگان دانش‌جویان دانشگاه بوفالو هم دیده می شوند. علی‌رضا یکی از آن‌هاست: «من فارغ‌التحصیل شریف هستم و این‌جا مهندسی عمران می‌خوانم امید دارم که روزی بتوانم به ایران برگردم٬ تجارت خودم را در ایران راه بیاندازم و در کشور خودم زندگی کنم٬ برای همین رای می‌دهم که به آن روزهای سیاهی که با گرفتن پذیرش از ایران فرار کردم و به این‌جا آمدم بر نگردیم.»

اما این یک روی ماجراست٬ روی دیگر ماجرا کسانی هستند که انتخابات ایران را غیردموکراتیک و وجود شعبه‌های رای در آمریکا را غیر قانونی می‌دانند و در همین راستا طومار می‌نویسند و به کاخ سفید می‌فرستند: «ما از رئیس‌جمهور ترامپ می خواهیم این حوزه های غیر قانونی اخذ رای را تعطیل و با کسانی که در بر پا شدن آنها از اجاره محل تا نظارت بر صندوق ها نقش دارند، برخورد قانونی کنید.» این گروه‌های مخالف حکومت جمهوری اسلامی از ایرانیان هم خواسته‌اند در این انتخابات غیر آزاد شرکت نکنند