دراويش گنابادي كمپين نه به مرگ راه اندازي كردند

«من هم یک کواری هستم»، «من هم یک درویش گنابادی هستم»، «اگر درویشی جرم است، من هم یک درویش هستم»، «من به حکم محمدعلی شمشیرزن معترضم»، «من به حکم غیرقانونی مبنی بر حبس برادرم اعتراض دارم»، «اگر جای درویشان در زندان است، من را هم بازداشت کنید»؛ اين جمله ها، بخشي از شعارهاي كمپين «نه به مرگ شهری» در حمایت از دروایش گنابادی و محکومیت عملکرد امنیتی جمهوری اسلامی علیه آن‌ها است که به تازگی به راه افتاده است. این کمپین در پی تبدیل محکومیت «محمدعلی شیرزن»، درویش گنابادی از تبعید به حبس ابد و افزایش فشار بر دراویش گنابادی آغاز به کار کرده است.

بانیان کمپین معتقدند شرط توبه و دست برداشتن از اعتقادات شخصی و سلب حق دفاع قانونی، پذیرفتن در خارج از زندان و به عبارتي، «مرگ شهری» برای آن‌ها است؛ سیاستی که آن ها باور دارند از سوی جمهوری اسلامی دنبال می‌شود.

صدها ویدیو با هشتگ‌های «#نه_به_مرگ_شهری» و «#من_یک_کواری_هستم» در شبکه‌های اجتماعی، به ویژه اینستاگرام منتشر شده است که زنان و مردان، پیر و جوان در مقابل دوربین رفتار جمهوری اسلامی را با دراویش محکوم می‌کنند.

طی تنها چند روز، بیش از هفت هزار نفر با امضای بیانیه این کمپین، به آن پیوسته‌اند؛ کمپینی که به مرگ شهری دراویش گنابادی اعتراض دارد. در این بیانیه، مرگ شهری، تبعیض و محرومیت از حقوق انسانی و اجتماعی، ممانعت در استفاده از مواهب قانونی، گرفتن حق دفاع در برابر معترض و تحمیل و ایجاد شرایط تبعید در موطن افراد توصیف شده و آن را برآمده از «نگاه امنیتی» جمهوری اسلامی دانسته است.

شهریور ماه سال ۱۳۹۰ بود که به دروایش «کوار» حمله شد. گروهی از افراطیون مذهبی با حمله به آن‌ها، «وحید بنانی» را کشتند و عده‌ای را مورد ضرب و شتم قرار دادند. در پی این واقعه، پرونده‌‌هایی با اتهام‌ محاربه علیه بسیاری از دروایش، وکلا و مدیران سایت «مجذوبان نور» باز شد. برخی به هفت سال تبعید و محمدعلی شیرزن، «کاظم دهقان» و «حمیدرضا آرایش» به تبعید مادام‌العمر محکوم شدند. 
سال گذشته شیرزن که در بندرعباس، محل تبعیدش زندگی می‌کرد، به ناگهان دستگیر و زندانی شد. حالا دستگاه قضایی با تبدیل حکم او به حبس ابد، شرط رهایی را «احراز توبه» مقرر کرده است.

قاضی اجرای احکام دادسرای انقلاب شیراز در خصوص این تغییر حکم توضیح داده است: «در مجازات نفی بلد، حداقل مشخص می‌باشد و سقف ندارد تا توبه محکومین محرز شود.»

طبق ماده ۲۸۴ «قانون مجازات اسلامی»، محارب تا زمانی که توبه نکند، در تبعید باقی می‌ماند. طی چند سال گذشته، دستگاه قضایی با اخذ فتوا از آیت‌الله علی خامنه‌ای، محکومان به تبعید را زندانی کرده است. البته دادگاه ویژه روحانیت تهران در پی شکایت «صالح مرادی» و «کسری نوری» از مدیران سایت مجذوبان نور» در خصوص واقعه کوار، دو طلبه را به عنوان عاملان آن مورد محاکمه قرار داد. آن‌ها به اتهام «اخلال در نظم عمومی» به شش ماه حبس تعلیقی و ۳۴ضربه شلاق تعلیقی محکوم و از اتهام‌های «نشر اکاذیب» و «توهین و افترا» تبرئه شدند.

با وجود این، محمدعلی شیرزن یک سال گذشته را با حکم تبعید در زندان بندرعباس گذراند. شهریور ماه سال جاری نیز به دلیل عارضه قلبی به زندان منتقل شد. پزشک آنژیوگرافی را تجویز کرده بود اما مسوولان زندان او را به مراکز درمانی اعزام نکردند. مقامات زندان گفته بودند که ابتدا باید هزینه‌های درمان این زندانی پرداخت شود تا زمینه دسترسی به امکانات درمانی را فراهم کنند. حالا با گذشت یک ماه، توبه را شرط رهایی او اعلام کرده‌اند.

 در اعتراض به چنين وقايعي، صدها ویدیو از داخل و خارج از ایران در حمایت از این کمپین در شبکه‌های مجازی منتشر شده است که افراد مختلف ضمن اعلام نام خود و محل سکونت‌شان، می‌گویند که به عملکرد جمهوری اسلامی علیه دراویش گنابادی معترض‌ هستند. بسیاری از آن‌ها زنان و مردان درویشی هستند که با چهره‌ها و صداهای مختلف، از محمدعلی شمشیرزن اسم می‌برند و می‌گویند اگر درویش‌ بودن جرم است، هرکدام از آن‌ها هم یک درویش هستند.

ضرب‌ و شتم، ممانعت از برگزاری مراسم‌ در اماکن عمومی، بازداشت، زندان و تبعیدهای مادام‌العمر در حالی گریبان‌گیر دراویش شده است که طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی، تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.

با این وجود، دراویش گنابادی هم مانند بسیاری از گروه‌های دیگر اجتماعی در ایران، هم چنان مورد سرکوب قرار می‌گیرند.