پرونده مرگ مبهم دو جوان ایرانی در آمریکا

نزدیک به یک ماه از عصر روز هفدهم نوامبر می گذرد؛ روزی که سرنوشت خانواده «بیژن قیصر» در مسیر مصیبت افتاد. غروب آن روز چند افسر پلیس پارک شهر «الکساندریا» در ایالت ویرجینیا با شلیک سه گلوله، این جوان ایرانی – امریکایی را به کام مرگ فرستاده و جامعه ایرانی ساکن امریکا را در بهت و حیرت فرو بردند.

هنوز با گذشت یک ماه از این واقعه، هیچ دلیلی برای حمله پلیس پارک یادواره «جورج واشنگتن» به این جوان ایرانی ذکر نشده است. خانواده قیصر سکوت اختیار کرده و به جز انتشار یک بیانیه و شرح ماوقع در روزنامه «واشنگتن پست»، حاضر به گفت و گو و شرح ماجرا به سایر رسانه ها نیستند. آن ها به واشنگتن پست گفته اند فرزندشان در خودروی خود هیچ سلاحی حمل نمی کرده و خواسته اند دلیل قتل او باید مشخص شود: «هرچند هیچ دلیل قانع کننده‌ای نمی تواند این اقدام افسران پلیس را توجیه کند.»

به نظر می رسد خانواده قیصر برای کمک به روند تحقیقات پلیس امریکا و در مسیر گره گشایی این مساله، ترجیح داده اند تا حصول نتیجه، از هرگونه اظهار نظر رسانه ای پرهیز کنند. اما سوال این جا است که آیا پلیس امریکا حاضر به اجرای عدالت به نفع اقلیتی خواهد شد که در طول یک سال گذشته مورد خشم و غضب رییس جمهوری این کشور قرار گرفته است؟

«اردوان روزبه»، روزنامه نگاری که ساکن منطقه وقوع قتل است، می گوید بر اساس آمار ارایه شده توسط رسانه های امریکایی، هر روز دست کم دو نفر توسط پلیس امریکا کشته می شوند که تعداد قابل توجهی از آن ها، از جامعه سیاه پوستان یا مهاجران هستند.

بر پایه آماری که «اف بی آی» ارایه داده است، فقط درطول 20 روز نخست سال 2015، 59 نفر توسط نیروی پلیس  کشته شده اند که این رقم در طول سه ماه بعد به 217 قربانی رسیده است. 

روزنامه واشنگتن پست هر ساله اقدام به انتشار تصاویر و آمار کشته شدگان توسط ماموران می کند. آن ها در سال 2015 تعداد 995 نفر، در سال گذشته 963 نفر و در سال جاری با این که هنوز 15 روز به انتهای سال باقی است، تعداد 934 را کشته اند. 

بیژن قیصر چرا کشته شد؟ شبانگاه روز جمعه هفدهم نوامبر چه اتفاقی رخ داده است؟ کسی به درستی نمی داند. به نظر می رسد ماموران «پلیس پارک» منطقه بزرگراه جورج واشنگتن که بخشی از نیروهای پلیس فدرال امریکا به شمار می آیند، یک خودروی جیپ اسپورت را تعقیب می کرده اند که طبق ادعایشان، از صحنه تصادف فرار کرده و به هشدار پلیس برای توقف بی توجه بوده است.

هیچ خبری از راننده و ماشینی که گفته شده بیژن با آن تصادف کرده است، وجود ندارد و کسی در مورد گزارش تصادف در این منطقه اظهار نظر یا اطلاع رسانی نکرده است. افسران پلیس بعد از توقف خودروی بیژن قیصر، احتمالا به ظن مسلح بودن پسر جوان، سه بار متوالی به سر او شلیک کرده اند.

اردوان روزبه می گوید گویا یک شاهد گفته که خودروی بیژن را در حالی که به روی پهلو واژگون شده، دیده است: «او گفته خودرو توسط پلیس متوقف شده اما این که چه عاملی می تواند باعث به پهلو افتادن یک خودروی در حال حرکت باشد یا درآن لحظه خاص چه مکالمه یا کنش و واکنشی بین جوان ایرانی و پلیس پارک رخ داده است، روشن نیست.»

بر اساس قوانین ایالت ویرجینیا، پلیس پارک این منطقه الزام و اجباری به پوشیدن لباس مجهز به دوربین ندارد.با همه این ها، آن گونه که روزبه اردوان می گوید، تمام اتفاقات آن لحظه توسط یک پلیس محلی که به یاری همکارانش شتافته بوده، به ثبت رسیده و جهت روشن شدن ماجرا، به اف.بی. آی تحویل داده شده است.

گفته می شود که پرونده بیژن قیصر توسط اف بی آی در حال پی گیری است و هر دو پلیس مظنون به تیراندازی هم اکنون در مرخصی اجباری به سر می برند.

اردوان روزبه می گوید در مورد ماجرای بیژن نقاط تاریک بسیاری وجود دارد که لازم است از ابهام خارج شود:«این که طبق شنیده ها، اساسا بیژن قیصر اهل درگیری با پلیس نبوده، پس چرا کار به شلیک سه گلوله منتهی شده است؟ این که چرا پلیس پارک او را تعقیب می کرده و نه نیروی پلیس شهری؟ و در جریان این تعقیب و گریز، چه وضعیتی پیش آمده که ماشین قربانی رو به یک سمت چپ شده است؟»

این سوالات و ابهامات در مورد پرونده جوان ایرانی باعث شده است جامعه ایرانی ساکن امریکا نگران بی طرفی پلیس در جریان تحقیقات باشند.

گسترش جامعه مجازی و شبکه های مجازی در سال های اخیر این نوع اخبار ناگوار را به سرعت برملا کرده و مورد سوال افکار عمومی قرار داده اند. اما با وجود همه تنش های سیاسی و تبلیغاتی که انجام می شود، شهروندان امریکایی، جامعه ایرانی ساکن امریکا را پتانسیلی مشکل زا که منش خشونت‎گرا یا غیر قابل پذیرش داشته باشند، نمی داند: «ایرانی ها به خوبی توسط شهروندان امریکایی پذیرفته شده اند. نام ایرانی برای آن ها تداعی گر افراد تحصیل کرده و با فرهنگی است که جشن های زیبا برگزار کرده، غذاهای خوش‎مزه و رقص زیبا دارند و اساسا اهل مدارا هستند. حالا برای همین اقلیت سوال پیش آمده که چرا این اتفاق رخ داده است؟»

خانم «مهتا محبی» هم یکی از ایرانیانی است که از حومه شهر واشینگتن در مراسم بزرگداشت بیژن شرکت کرده است. او می گوید در محل برگزاری مراسم، از بقیه شنیده که پلیس از خانواده فرد مقتول خواسته است به هیچ وجه با رسانه ها گفت و گو نکنند.

مهتا که به شدت متاثر شده است، می گوید تا به حال در هیچ مراسمی، این همه ایرانی غم زده را یک جا ندیده است:«خودشان را از سراسر منطقه با شمع و گل به آن جا رسانده بودند و خیلی از آن ها خاطره های خوب و خوشایندشان را از این جوان تعریف می کردند. همه او را جوانی آرام و صلح طلب معرفی می کنند.»

وزارت امور خارجه ایران هم در این مورد واکنش نشان داده است. سخن گوی این وزارت خانه به ایسنا گفته است در حال بررسی و پی گیری جدی ماجرای قتل بیژن قیصر هستند تا در جهت استیفای حقوق شهروندان ایرانی اقدام کنند.

در طول یک ماه گذشته، این دومین حادثه تلخی است که در یک محدوده جغرافیایی مشخص برای دو جوان ایرانی رخ داده است. تنها به فاصله چند روز پس از مرگ بیژن، خانواده یک دانش آموز به نام «نوید سپهری» به پلیس اطلاع دادند فرزندشان برای شرکت در یک میهمانی دوستانه از خانه خارج شده و هرگز برنگشته است. پدر نوید روز بعد با دنبال کردن سیگنال آخرین تماس پسرش، جسد او را در یکی از جنگل های منطقه «باتیستا» پیدا می کند. او دانش آموز مدرسه «ویتمن» بوده و فقط 17 سال داشته است.

پلیس منطقه «مونتگومری کانتی» در ایالت مریلند ساعت پنج بعدازظهر روز یک شنبه با انتشار اطلاعیه ای، مرگ نوید سپهری را تایید کرده است. دوستانش گفته اند او در حالی که تحت تاثیر مشروب بوده، از آن ها جدا شده و وقتی خواسته اند برای او تاکسی بگیرند، نوید گفته است حالش خوب است و خودش را به خانه خواهد رساند.

جسد نوید حوالی ظهر روز بعد توسط پدرش در حالی پیدا می شود که به پشت در یک گودال کم عمق افتاده بود. پدر تلاش می کند به پسرش تنفس مصنوعی بدهد اما بی فایده بوده است. نتایج تحقیقات پلیس منطقه مونتگومری در خصوص دلایل مرگ نوید سپهری هنوز اعلام نشده است.