خیابان های آمستردام در تصرف رنگین کمانی های ایرانی

فرزاد صیفی‌کاران؛ شهروندخبرنگار

روز شنبه ٢٨ ژوئن ٢٠١٨، مراسم افتتاحیه ٩ روز افتخار جامعه رنگین ‏کمانی ها در شهر آمستردام بود که به «آمستردام گی پراید»(Amesterdam Gay Pride) معروف ‏است. روز ‏اول از این ٩ روز، رژه «کوییرها»(غیردگرجنس‌گرا) برگزار شد. جمعیت ‏کثیری از جامعه دگرباشان (‏LGBTQA)‏ از بیش از ٧٣ کشور مختلف در این رژه افتخار در کنار بنای «هومو مانیومنت»(‏Homomonument)‏ گرد هم آمده بودند. این بنای یادبود‎ ‎در مرکز‎ ‎شهر ‏آمستردام قرار دارد و برای بزرگداشت یاد ‏همه‎ ‎مردان هم‎جنس‎گرا‎ ‎و زنان‌‏‎ ‎لزبینی‎ ‎که در معرض آزار و اذیت ‎قرار گرفته اند، ساخته ‏شده است.

جامعه رنگین کمانی ایرانی ساکن هلند نیز در این رژه افتخار ‏با دعوت و سازمان‎دهی بنیاد «ژوپی آ» شرکت کرده بودند و ‏حضوری پر ‏رنگ داشتند. «منیژه تفقدرضایی»، دختری که کم توانی ‏جسمی دارد و به «دختر مریخی ایران» معروف است، برای حمایت ‏از این جامعه به آمستردام آمده ‏و به جمع رنگین کمانی های ایران ‏پیوسته بود. دگرباشان ایرانی در این روز افتخار، حمایت از ‏جامعه اقلیت های جنسی و جنسیتی داخل ‏ایران را از یاد نبردند ‏و با در دست داشتن عکس هایی بزرگ از هم رنگان خود در ایران، ‏یاد آن ها را گرامی داشتند و حمایشان را نشان دادند.

‏موضوع و طرح هفته ‏افتخار امسال آمستردام، «قهرمانان» بود و «مهداد» که یک ترنس ‏مرد ایرانی است، از سوی سازمان «ترنس آمستردام» (‏Trans ‎Amsterdam)‏ به عنوان ‏قهرمان سال ٢٠١٨ ترنس های هلند انتخاب شد.‏‎

این گردهمایی ابتدا با ایراد چندین سخن‎رانی به زبان های هلندی و ‏انگلیسی و هم‎چنین اجرای چند قطعه موسیقی آغاز شد. در این روز می شد همه شرکت کننده ها را جدا از لباس های زیبا، متنوع و رنگارنگی که پوشیده ‏بودند، در تنوع ‏جمعیتی کثیری و با سلایق و ظاهر بسیار متنوع ‏دید که همگی در یک جا و در کنار یک‏دیگر گرد آمده بودند و ‏کسی برتری بر دیگری ‏نداشت. همه آن ها با هر رنگی و با هر ظاهر و گرایش جنسی، تنها می گفتند انسان ‏هستیم. آن ها نه تنها دلیلی برای پنهان ‏کردن گرایش انسانی خود نداشتند ‏بلکه آمده بودند تا با افتخار آن را به جهانیان نشان دهند.

از منظری دیگر، جدا از پرچم های رنگین کمانی که شناسه جامعه اقلیت های ‏جنسی و جنسیتی است، پرچم کشورهای مختلفی نیز به ‏چشم ‏می خورد که توسط سازمان دهندگان برنامه و هم‎چنین شرکت ‏کنندگان در آسمان با وزش باد در حال رقص بودند. نکته ای که ‏توجه ‏بیننده ها را شاید در نگاه اول جلب می کرد، پرچم های ‏ایران، عربستان، اسراییل، فلسطین و افغانستان بود؛ کشورهایی که جدا از ‏‏مسایل و اختلافات سیاسی با یک‏دیگر، جامعه دگرباشان نیز در ‏آن ها به دلیل وجود ایدئولوژی های سخت گیرانه مذهبی، مدام ‏تحت فشار ‏و ستم از سوی حاکمیت و مردم هستند.‏‎

پس از اتمام سخن‌رانی ها و اجرای موزیک های شاد، همه شرکت ‏کنندگان گروه گروه در خیابان های آمستردام ‏شروع به ‏راهپیمایی کردند. ازدحام جمعیت در ‏خیابان های آمستردام تردد را کند کرده بود. جامعه دگرباشان ‏ایرانی ساکن هلند هم در حالی که «منیژه رضایی» (دختر مریخی ایران) بر روی ‏ویلچر در جلوی آن ها با پرچمی آبی و سفید در دست که نام ‏ایران روی آن نوشته شده بود، حرکت می کرد، همگی یک صدا سرود «یار ‏دبستانی» را می خواندند. آن ها یک مسیر ‏طولانی که از خیابان های اصلی ‏آمستردام می گذشت را طی کردند تا به محل ‏اصلی گردهمایی، یعنی «فوندل پارک» که ‏در مرکز شهر قرار ‏دارد، رسیدند. در آن جا هم تا آخر شب سخن‎رانی، رقص و شادی ‏برقرار بود.

با توجه به حرکت های جامعه دگرباشان ایرانی در سال های ‏اخیر، می توان گفت که آن ها هویت و جایگاه ‏سرکوب شده ‏خویش را با وجود تمام مشکلات و محدودیت ها پیدا و باز تعریف و تلاش کرده اند ‏تعریف بهتر و دقیق تری از خود ارایه ‏دهند. آن ها در ‏سال های اخیر در امر اطلاع رسانی و آگاهی رسانی نیز بسیار موفق تر ‏از گذشته عمل کرده و توانسته‏اند جایگاه خود ‏را در جامعه تا ‏حدودی تثبیت کنند. حالا ما شاهد جنبش های مختلفی در میان ‏جامعه دگرباشان ایرانی هستیم که آموزش و فرهنگ سازی ‏را سر ‏لوحه کار خویش قرار داده اند و بنیاد ژوپی آ یکی از آن ها است.