حذف عجیب زهرا نعمتی بدون تیرانداختن؛ زمان مسابقه گفتند استراحت کن

«زهرا نعمتی» بدون آن‌که تیر در کمان کند و روبه‎روی «سیبل» هدف بگیرد، از رقابت‌های آسیایی حذف شد. این حذف کم نظیر است اما تاریخ ورزش ایران بی‌نظیر نیست.

ورزش ایران قطعا یکی از طلاهای باارزش خود را در رقابت‌های آسیایی از دست داد. زهرا همان بانویی است که تا 10 سالگی تکواندو کار می‌کرد و بعد ناگهان در جاده کرمان-جیرفت هر دو پایش را در یک تصادف از دست داد.
پیش از المپیک ریو گفته بود: «وقتی خودم را روی ویلچر دیدم، حس کردم زندگی ام عوض شده اما چیزی که عذابم می داد، غم مادرم بود. می خواستم کاری کنم مادرم بفهمد من هنوز زنده و سرحال هستم. می خواستم فقط حس کند معلولیت من هیچ مانعی برای من نیست.» 

سراغ تیراندازی رفت و به تمام افتخاراتی که می‌توانست در رقابت‌های پارالمپیک برسد، دست یافت. او حالا حتی میان تیراندازهایی که با دو پای خود روبه‎روی سیبل می‌ایستند هم با ویلچر حاضر می‌شود و مدال می‌آورد. اما یک رقیب دارد که حتی از رقبای آسیایی‌ او برای رسیدن به مدال سرسخت‌تر بد بدن‌تر است؛ فدراسیون تیراندازی ایران.

امروز (پنج‌شنبه) قرار بود زهرا نعمتی در دور یک شانزدهم تیراندازی با کمان در بخش «ریکرو» انفرادی رقابت کند؛ یعنی دقیقا در رشته تخصصی خودش که شانس کسب مدال برایش جدی بود. اما دقایقی پس از شروع رقابت‌ها، مسوولان برگزار کننده مسابقات اعلام می‌کنند زهرا از جدول بازی‌ها حذف شده است.

«ورزش سه» در توضیح حذف بانوی قهرمان تیراندازی ایران بدون رقابت و تیرانداختن نوشته است که بعد از مسابقه دور اول، مسوولان فدراسیون ایران به نعمتی اعلام کرده بودند زمان صرف ناهار و استراحت رسیده است و او می‌تواند تا مرحله بعدی بازی‌ها، یعنی ساعت ۱۴ استراحت کند. نعمتی هم با همین تصور، برای صرف ناهار محل مسابقات تیراندازی با کمان را ترک کرده بود. اما دقایقی بعد دیگر ورزشکار ایرانی با سراسیمگی به محل استراحت نعمتی رفته و به او گفته بودند رقبایش در حال رقابت هستند.

زهرا نعمتی بلافاصله خودش را به محل مسابقات می‌رساند اما اجازه تیراندازی به او داده نمی‌شود. خبرنگارانی که در جاکارتا هستند، وضعیت روحی دختر تیرانداز ایرانی را نامساعد گزارش کرده اند.

یکی از این خبرنگاران به «ایران‏وایر» می‌گوید: «زهرا مشکلات زیادی در زندگی‌ خود داشته است؛ از مسایل خانوادگی تا بحران‌های شدید مالی. اما اختلاف با همسرش هم حتی نتوانست لبخند را از روی لبش بردارد. ما هیچ وقت او را در این وضعیت ندیده بودیم. اشک‌هایش بند نمی‌آید و مدام به مسوولان التماس می‌کند که به او فرصت دوباره بدهند.»

دقایقی پس از اعلام حذف زهرا نعمتی از جدول رقابت‌ها، «پارک میوک وون»، سرمربی کره‌ای تیم ملی تیروکمان ایران خودش را مقصر حذف زهرا معرفی کرد و گفت: «وقتی من سرمربی تیم هستم، همه بار مسوولیت به گردن من است. من همین‌جا اعلام می‌کنم که این اشتباه از سوی من بود و باید عذرخواهی کنم.»

این مربی کره‌ای گفته است نعمتی حاضر نشده بود برای صرف ناهار به سالن برگردد و فقط دقایقی به سرویس بهداشتی رفته بود.
رفتار پارک میوک وون شبیه کودکانی است که در مدرسه، گناه هم‏کلاسی را پیش روی ناظم و دبیر به گردن می‌گیرند.

«مریم دباغ»، نایب رییس فدراسیون تیروکمان برنامه رقابت‌ها را به اشتباه به سرمربی و تیراندازها اعلام کرده بود. او حالا در گفت‌وگو با خبرنگاران ایرانی، جمله‌ای تاریخی‌تر از اشتباه خود به زبان آورده است: «پیش می آید.»

بله در ورزش ایران چنین اتفاقای پیش می‌آید. کم نظیر است اما بی‌نظیر نیست. ورزش ایران بزرگ‏تر از چنین فضاحتی را هم تجربه کرده است. المپیک ۱۹۹۲ بارسلون، بعد از سال ۱۹۷۶، برای اولین بار ایران در رشته بوکس به المپیک نماینده اعزام کرد. تا همین حد هم نوعی پیروزی و تاریخ‌سازی بود. اما تاریخ واقعی را «اصغر کاظمی» رقم زد. آن زمان بوکس در ایران و از سوی مراجع تقلید حرام اعلام شده بود. تا این که سال ۱۳۶۸، «احمد ناطق نوری» برای برداشتن تحریم بوکس، سراغ آیت‌الله «سید محمدرضا گلپایگانی» و بعد «محمدعلی اراکی»، مراجع تقلید شیعیان ‌رفت.

آیت‌الله اراکی پس از شنیدن صحبت‌های ناطق نوری و بررسی دست‏کش‎ بوکس، در رساله خود نوشت: «در این رشته دندان می‌شکنند و فک می‌شکنند و بینی آسیب می‌بیند. ولی این جزء مسابقه است و طرف چون راضی است، هیچ مشکلی ندارد.»

اما همین دست‏کش‌های بوکس در المپیک سال ۱۹۹۲ برای ایران دردسرساز شدند. قانون می‌گوید بوکسور حق شرکت در مسابقه با دست‎کش شخصی‌ خود را ندارد. باید دست‎کش‌ها را قبل از بازی به داوران تحویل دهد و بعد در زمان بازی همان دست‎کش‌ها را تحویل بگیرد. اصغر کاپیتان وقت تیم بوکس ایران بود. او بدون دست‎کش روی رینگ رفت و منتظر ایستاد. هنوز چهره ملتمس او که داشت به داور برای گرفتن چند دقیقه وقت اضافه تا رسیدن دست‌کش‌ها التماس می‌کرد، در یادها مانده است. بدون این‌که یک مشت بزند یا مشتی بخورد، حذف شد! داور که شکست او را اعلام کرد، روی زمین نشست و گریست.

حالا زهرا نعمتی، یکی دیگر از ورزشکاران ایرانی می‌شود که به دلیل اشتباه فهمیدن مسوولان فدراسیون ایران، باید با رقابت‌ها حداحافظی کند. او پس از حذف شدن، به خبرنگاران گفته که مقصر این اتفاق، مربی تیم ملی نبوده است: «ما باید سر وقت به محل برگزاری می رسیدم اما این طور نشد. ولی اعتراض خود را نیز انجام دادیم که مسوولان مسابقه گفتند به دلیل حضور من در بخش المپیکی، این اعتراض وارد نیست.»

حذف زهرا نعمتی بار دیگر این واقعیت که همراهان کاروان ورزشی ایران باید از حداقل تسلط به زبان انگلیسی برخوردار باشند را به ورزش ایران یادآوری می‌کند. کاروان ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا را بیش از ۷۰ مدیر و همراه از شهرداری تهران، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان همراهی می‌کنند که البته مسوولیت‌های آن ها مشخص نیست. مدیرانی که از فدراسیون اعزام شده‌اند هم در برنامه‌خوانی عاجز می‌مانند.