دلار ۴۲۰۰ تومنی برای یک رییس فدراسیون

«محمدرضا داورزنی»، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان خردادماه ۱۳۹۷ گفت: «ما به عنوان وزارت ورزش، حق ورود به مباحث مالی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس یا فدراسیون فوتبال را نداریم. حتی سعی کردیم در زمینه اسپانسرها هم دخالتی نداشته باشیم. این باشگاه‌ها باید با تصمیمات هیات مدیره‌های خود درآمدزایی داشته باشند. وظیفه وزارت ورزش، حتی ورود به حوزه حامیان مالی فوتبال هم نیست.»

دوم اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ سایت «مشرق‎نیوز» نوشت: «در سال گذشته بر اساس گزارش گمرک، نزدیک به ۴۰ تُن ابزار بولینگ و بیلیارد به ایران وارد شد. ارزش ریالی این ابزار معادل شش میلیارد و ۶۹۶ میلیون و ۹۳ هزار و ۱۹ ریال بوده که با دلار چهار هزار و ۲۰۰ تومان محاسبه شده است.»

نامش «هاشم اسکندری راد» است که در محافل ورزشی و اجتماعی با نام «هاشم اسکندری» شناخته می‌شود. فعلا او را با پست سازمانی رییس فدراسیون بولینگ و بیلیارد ایران می‌شناسند.

او مدعی شده که پیش از این قهرمان «ووشو» ایران بوده اما هیچ سابقه‌ای از او در فدراسیون ووشو ایران ثبت نشده است. خودش را فارغ التحصیل رشته «علوم انسانی تربیت‏بدنى و علوم ورزشی» معرفی می‌کند ولی برخی در مدرک تحصیلی‌ او شبهاتی دارند. چند بار برای رسیدن به شهرداری کلان‌شهرهایی مانند همدان هم تلاش کرده ولی هنوز به موفقیت نرسیده است. گاهی می‌گوید که پیش از این کارمند شهرداری تهران بوده است و گاهی هم خود را از پرسنل رسمی سابقه‌دار سازمان وقت تربیت بدنی و وزارت ورزش و جوانان کنونی معرفی می‌کند. اما باز هم سندی که نشان دهد او در دهه ۸۰ خورشیدی سمتی رسمی در این دو سازمان داشته است، وجود ندارد.

بر فرض این‌که ادعاهای او درست باشند، باید پرسید که هاشم اسکندری چه گونه مالکیت مشهورترین سالن بیلیارد ایران را به دست آورده است؟

تصویری هست از کُری‌خوانی «مهران مدیری»، مجری برنامه «دورهمی» با «رامبد جوان»، مجری خندوانه. هر دو از طنزپردازان صداوسیما هستند که به شبکه «نسیم» کوچ کرده‌اند. مدیری بحث را از شطرنج آغاز می‌کند و رامبد جوان به او می‌گوید: «اسنوکر را دوست دارم اما تو در آن فوق‌العاده‌ای.»
مدیری به خنده می‌گوید: «بیا شطرنج بازی کنیم، در اسنوکر که اصلا به تو بازی نمی‌دهم.»

نه این‌که فقط چون مهران مدیری پس از برنامه از رامبد جوان دعوت می‌کند به سالن محبوب او در منطقه «اکباتان» تهران برود، بلکه دقیقا به این دلیل که بیش از یک دهه است مدیری همراه سلبریتی‌های سینما، تلویزیون و ورزش ایران به باشگاه بیلیارد «توپ سیاه» می‌روند، این مجموعه شهیر شده است.

توپ سیاه از معدود باشگاه‌های بیلیارد ایران به شمار می‌رود که مجوز فعالیت هم‌زمان زنان و مردان را کسب کرده است. از اواسط دهه ۸۰ خورشیدی تا امروز، ورود به این سالن نه تنها هزینه‌ای فراتر از سایر سالن‌های بیلیارد دارد که در ساعاتی از روز و هفته، مختص ستاره‌ها است. «محمدرضا گلزار»، «هدیه تهرانی» و مهران مدیری مشتری‌های خاص این سالن هستند.

در علاقه دو سویه مدیری به سالن توپ سیاه و مالکش، همین بس که خبرگزاری «فارس» روز شانزدهم تیرماه سال ۱۳۹۷ خبر داد: «طی حکمی از سوی هاشم اسکندری، رییس فدراسیون بولینگ و بیلیارد، مهران مدیری، هنرمند سینما، تئاتر و تلویزیون به عنوان رییس کمیته هنرمندان فدراسیون بولینگ، بیلیارد و بولس منصوب شد.»

اسکندری فقط مالک باشگاه توپ سیاه نیست، دیگر سمتی که او را در جامعه مشهور ‌کرده، ریاستش بر فدراسیون بولینگ و بیلیارد است؛ هدیه‌ای از سوی وزارت ورزش و جوانان که سی‌ام مهرماه سال گذشته بار دیگر برای چهار سال تمدید شد.

تا این‌جا می‌توان یک سوی شخصیت متمولی که تمایل به دیده شدن و گاهی شنیده شدن دارد را در ورزش ایران شناخت. اما یازدهم اسفندماه سال ۱۳۹۲ گزارشی از «بخش‌نامه‌ لغو ممنوعیت واردات کالاهای اولویت‌دار در دولت» منتشر شد که زاویه‌های جدیدی از این رییس فدراسیون را نشان می‌دهد.

مشرق‎نیوز در نقد دولت «حسن روحانی»، با استناد به گزارش روزنامه «کیهان» نوشت: «۴۲ قلم از کالاهای با اولویت ۱۰ که جزو کالاهای لوکس به شمار می‌‌رفته و واردات آن‌ها ممنوع بوده، از لیست مذکور خارج شده‌اند.»

به این ترتیب، واردات الاغ، غاز و میز بیلیارد آزاد ‌شد. حالا وارد کننده عمده میز و ابزارآلات بیلیارد کیست؟ هاشم اسکندری راد.

روز نوزدهم اسفندماه سال ۱۳۹۶، شرکتی با نام «خدمات ورزشی چکاد ایرانیان عیار» در تهران هیات مدیره خود را به صورت کامل تغییر ‌داد. «محمد احسنی افروز» نماینده فدراسیون تکواندو و هاشم اسکندری راد نماینده فدراسیون بولینگ و بیلیارد به عنوان اعضای هیات مدیره آن معرفی ‌شدند.

همین شرکت پیش از آن، در اختیار مدیران فدراسیون هندبال بود. در اساس‎نامه این شرکت در تشریح دایره خدمات آن آمده است: «انجام کلیه عملیات بازرگانی، از جمله صادرات و واردات و تهیه و فروش انواع وسایل ورزشی و ایجاد کارخانه‌های تولیدی به منظور تهیه وسایل ورزشی و برگزاری گردهمایی و جلسات علمی، ورزشی و ساخت اماکن و تجهیزات ورزشی و ... .»

شرکت چکاد ایرانیان عیار در حقیقت یک حیاط خلوت قانونی برای مدیرانی در بدنه فدراسیون‌ها و وزارت ورزش است که می‌خواهند وارد کنند، صادر کنند، بسازند و بفروشند. در سابقه چکاد ایرانیان، از واردات تو‌پ‌های ورزشی و تجهیزات کوه‎نوردی تا ابزار بولینگ و میزهای بیلیارد به چشم می‌خورد. تمامی اقلامی که وارد می‌شوند، لوکس و به عبارتی، «لاکچری» هستند. در واقع، بخشی از مافیای واردات ابزار برای ورزش‌های خاص در بازه‌های مختلف زمانی، عملکرد خود را در یک شرکت خصوصی قانونی ‌کرده است.

هاشم اسکندری رییس فدراسیون بولینگ است اما محمد احسنی افروز هیچ سمتی در فدراسیون تکواندو ایران ندارد.

مشرق‎نیوز خبر داده است که تمامی ابزارهای وارداتی بولینگ و بیلیارد با دلار چهار هزار و ۲۰۰ تومان که از سوی دولت تخصیص داده شده است، وارد می‌شوند. در عین حال، اسنادی دیگر نشان می‌دهند لیست واردات اقلام ورزشی با دلار دولتی فقط مختص به مافیای رییس فدراسیون بولینگ و بیلیارد ایران نیست. از مربی لیگ برتری فوتبال ایران تا پزشک سابق تیم‌های ورزشی هم در این سیاهه به چشم می‌خورند.

اما هاشم اسکندری دقیقا فرمول ساده و در عین حال تکراری «محمدرضا داورزنی» در مهندسی فدراسیون‌های ورزشی ایران است. در همین رابطه نزدیک هاشم اسکندری با معاون توسعه ورزش قهرمانی و حزفه‌ای وزارت ورزش و جوانان، باز هم می‌توان ردپای یک آقازاده را دید؛ «مجتبی داورزنی»

مجتبی فرزند محمدرضا داورزنی، یکی از نقطه‌های خاکستری مدیریت کنونی ورزش ایران شده است. سال ۱۳۹۴، «تماشاگران امروز» در گزارشی در مورد او مدعی شد که بسیاری از حواشی این آقازاده ورزش ایران به دلیل روابط حسنه‌اش با ورزشکاران و برخی رسانه‌ها، بازتاب داده نمی‌شوند. در این گزارش به سفرهای مکرر پسر رییس وقت فدراسیون والیبال با تیم ملی به کشورهای ایتالیا و لهستان اشاره شده بود. در بخشی دیگر از این گزارش آمده بود: «فدراسیون تکواندو مناقصه‌ای را برگزار کرده و پسر داورزنی هم برنده این مناقصه شده اما مثل همیشه شایعاتی هست که بگوید اگر مجتبی پسر داورزنی نبود، بعید بود که این امتیاز را بگیرد.»

مهم‎ترین شایعات، در مورد رابطه مجتبی داورزنی با خانواده «محمد پولادگر»، رییس فدراسیون تکواندو بود. مجتبی سال ۱۳۹۴ باشگاه بدن‎سازی «سهیل استار» که با نام تجاری «ستاره سهیل» به ثبات رسیده است را خریداری کرد. این باشگاه بدن‎سازی متعلق به فدراسیون تکواندو بود و باید از طریق مناقصه به فروش می‌رسید. فدراسیون تکواندو ادعا کرد که پروسه قانونی مناقصه را طی کرده است اما نشانی از مناقصه قانونی وجود نداشت. همین‌جا هم یک رابطه خاص میان فدراسیون تکواندو و فدراسیون بولینگ و بیلیارد به چشم می‌خورد.

مجتبی داورزنی مدیریت رستوران «توپ سیاه» را هم در دست دارد؛ جایی که سلبریتی‌های ایران بعد از بازی اسنوکر و بیلیارد، در آن جمع می‌شوند.

برخلاف محمدرضا داورزنی، مهم‌ترین معاون وزارت ورزش و جوانان که فرزندش در ایران مشغول تجارت با فدراسیون‌های ورزشی است، هاشم اسکندری فرزند خود را راهی انگلستان کرده است.

محمدرضا داورزنی طی شش ماه گذشته بارها تاکید کرده است که وزارت ورزش هیچ‌گونه مسوولیتی در قبال وضعیت مالی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس ندارد. او بودجه فدراسیون فوتبال ایران را هم به دلیل مستقل بودن، غیرقانونی ‌دانسته است. اما فدراسیون بولینگ ایران نه به صورت مستقیم بلکه از طریق رانت شرکت‌های تابعه‌ و خصوصی، از رانت ارز دولتی برخوردار می‌شود.

شاید به همین دلیل است که وقتی اسکندری در مجمع فدراسیون بولینگ و بیلیارد موفق به کسب رای مجدد شد، دو عضو مجمع این فدراسیون، یعنی «سعید ابولسانی» و «حسین وفایی» به شکلی غیرمتعارف شادمانی کردند. ویدیوی شادی اعضای مجمع فدراسیون بولینگ و بیلیارد چند روزی نقل محافل ورزشی ایران بود.

پایکوبی برای ریاست بر فدراسیون فقیر بولینگ و بیلیارد البته غریب است. یکی از ملی‌پوش‌های بیلیارد ایران به «ایران‌وایر» می‌گوید: «فدراسیون هیچ بودجه‌ای به ما برای اعزام‌های جهانی نمی‌دهد. می‌گویند همین که شما را به رسمیت می‌شناسیم، کافی است. باید هزینه‌ها را خودمان بدهیم. چند ماه قبل هم خبردار شدیم که وزارت ورزش برای اعزام هر یک از ما ۳۰۰ دلار به فدراسیون داده است که رییس فدراسیون این پول را هم به ما پرداخت نمی‌‌کرد.»

۳۰۰ دلارِ کمک هزینۀ وزارت ورزش به ملی‌پوش‌های بیلیارد ایران ناپدید می‌شود. ورزشکاران به مراجع قضایی شکایت می‌کنند و خبر می‎رسد که بازرسی کل کشور اسفندماه سال ۱۳۹۷ به پرونده‌های مالی این فدراسیون ورود کرده است.
پیامی که هاشم اسکندری برای ملی‌پوش‌ها فرستاد هم جالب است: «به ما گفت مطمئن باشید کسی که رفتنی می‌شود، من نیستم، شمایید.»