ابتکارات زندان، از بخاری دست ساز تا گلدان های کوچک

زندان، مرکز ابتکارعمل است؛ ابتکار کسانی که محبوس هستند و برای دست‎یابی به اندکی رفاه و آسایش، ذهن خود را به کار می گیرند تا دمی آسوده تر بیاسایند. پیش از این در یک گزارش تصویری، بخش نخست ابتکارات زندانیان با تصاویری که به سختی از درون زندان تهیه شده اند، منتشر شد. در این بخش، نمونه های تازه ای از خلاقیت زندانیان پیش روی شما است:

تصویری که مشاهده می کنید، دو دبه چهار لیتری است. یکی از این دبه ها از آب پر شده و سیم برق 220 ولتی به آن وصل است. این وسیله از ابتکارات زندانی ها برای گرم شدن د زمستان و روزهای سردی است که تحملش از پشت دیوارها کمی دشوارتر به نظر می رسد. آن چه که می بینید، در واقع تلاشی است برای ساختن یک بخاری دست ساز. جریان برقی که به دبه پر از آب وصل می شود، منجر به ایجاد حرارت و در نهایت، تولید بخار می شود. گاهی اوقات و در هنگام ابتلا به سرماخوردگی و زکام، زندانی ها از این وسیله برای بخور استفاده می کنند. اما اگر بخار تولید شده توسط یک لوله به دبه دومی منتقل شود، ضمن گرم کردن هوای درون اتاق، فضا را مرطوب نکرده و تولید رطوبت نمی کند.

اگر به خاطرتان مانده باشد، در کتاب علوم سال سوم دبستان، شیوه تولید برق از مرکبات را آموزش می دادند اما نگفته بودند می شود با پیوند دو لامپ شکسته و سوخته، یک مرکز روشنایی تازه ابداع کرد. حالا و در کلاس دشواری های زندگی و در نبود نور و روشنایی کافی در چهاردیواری زندان، زندانی های مبتکر دو لامپ شکسته و سوخته را به هم پیوند می دهند تا یک لامپ سالم از دل آن ها بیرون بیاورند. در داخل زندان حتی یک لامپ شکسته ای که حبابش از دست رفته ولی مغزش سالم مانده باشد، می تواند نجات بخش شب های تاریک زندانی ها باشد. کافی است با دو رشته سیم آن ها را به هم وصل کرد تا نورانی شود.

زندانی ها برای دست یابی به آرامش و سکون، به هر شکل و شیوه ای که دست‎شان برسد، تلاش می کنند. آن ها با یک بطری یا دبه ای که آن را از وسط بریده و زیر آن را برای هواکشی سوراخ کرده اند ، یک گلدان زیبا می سازند؛ گلدان گلی که هر روز یک برگ تازه اش رشد می کند و به آن ها امید و آرامش و سکون هدیه می دهد. زندانی ها بطری پاره شده را از خاک پرمی کنند، یک بشقاب شکسته لب پَر شده زیرش می گذارند و چون خبری از نور و روشنایی نیست، با لامپ دست ساز برای گل کوچک شان نور می سازند.

این اتفاق رایجی نیست که به زندانی در زندان صندلی بدهند. به طور معمول، زندانیان با یک کیسه یا گونی کنفی یا پلاستیکی که داخلش را از شانه های تخم مرغ فشرده می کنند، یک صندلی دست ساز می سازند.  دور کیسه را با نخ و کاموا می دوزند و در قسمت بالایی صندلی ابداعی، یک تکه پارچه نرم و مقوا یا اسنفج را در محل نشیمن گاه صندلی قرار می دهند و دورتا دور آن را می دوزند. اما همیشه این همه شانه تخم مرغ فشرده قابل دسترسی نیست و وقتی دسترسی به شانه تخم مرغ مقدور نباشد، با یک کیسه کنفی یا پلاستیکی و مقداری مقوای نرم برای شب نشینی ها یا دورهم جمع شدن هایشان، صندلی می سازند.