هندوستان با سال‌ها تاریخ استعماری، به خوبی طعم تلخ تبعیض را می‌داند. حالا در دهلی‌نو تعدادی از جوانان هندی در حمایت از کمپین «#جرم نیست»، نقاشی دیواری کشیده تا به تبعیض آموزشی اعمال شده بر بهائیان ایران اعتراض کنند؛ کمپینی که با استفاده از هنر، به نقض حقوق بشر در ایران اعتراض می‌کند. این کمپین با گذر از چندین شهر، اکنون به دیوارهای دهلی‌نو رسیده است و «هاش رامان» (Harsh Raman) که نقاشی‌های دیواری او حالا در دهلی‌نو بسیار شناخته شده اند، از حق تحصیل بهائیان ایران دفاع می‌کند.
کمپین «#جرم نیست» اولین بار سال ۱۳۹۳ با برگزاری نشستی با عنوان «تحصیل جرم نیست» آغاز به کار کرد. در این فاصله، فیلم مستند «شمعی روشن کن»، کاری از «مازیار بهاری»، روزنامه‌نگار و مبتکر این کمپین که به موضوع «موسسه آموزش عالی بهائیان» ((BIHEمی‌پردازد، بیش از ۳۰۰ بار در نقاط مختلف جهان به نمایش درآمد.
بهاری تاکید دارد: «بسیار مهم است ما بتوانیم نوری بر تاریکی حق سلب شده از بهائیان ایران بتابانیم. این محک بسیار مهمی خواهد بود که به ما نشان می‌دهد آیا دولت ایران آمادگی تبدیل به یک دولت مدرن و منطقی را دارد یا خیر؟»
نقاشی دیواری هاش رامان در دهلی‌نو در شهری که سال‌ها شاهد مبارزه با تبعیض بود، می‌تواند معنی دیگری داشته باشد. رامان در مورد دلیل کشیدن این نقاشی می‌گوید: «وقتی من در مورد این کمپین شنیدم و کمی تحقیق کردم، متوجه شدم یکی از پایه‌ای ترین حقوق ممکن، یعنی حق تحصیل نادیده گرفته شده است. اصلا نمی‌توانستم باور کنم.»
حالا او تاکید دارد: «هر کار ممکنی برای این که صدای این کمپین را به دیگران برسانم، انجام خواهم داد.»
هاش رامان که ابتدا به سراغ طراحی مُد در دانشگاه رفته بود، به تدریج جذب طراحی گرافیکی می‌شود و حتی دستی در فیلم‌سازی هم پیدا می کند. اما این روزها او نامی شناخته شده در گرافیتی‌هایی است که در دهلی‌نو به روی دیوارها کشیده شده اند.
او در مورد نقاشی دیواری خود می‌گوید: «پیام، تصویر خیلی واضح و مستقیم است؛ جوانی بهائی می‌خواهد به حق تحصیل خود دست پیدا کند اما دستان او بسته است. دستان زیر دیوار مانده او هم نشانه حکومتی است که این حق را از او سلب کرده است. آینده و تمام آرزوهای این جوان حالا دست نیافتنی شده است.»
هاش رامان امیدوار است کسانی که این نقاشی دیواری را می‌بینند، به نقض حقوق شهروندی بهائیان در ایران فکر کرده و در مورد آن آگاهی رسانی کنند.
او هم چنین امیدوار است که این نقاشی بتواند یک قدم به جلو در ایجاد این آگاهی باشد: «در این صورت من به هدف خود نزدیک شده‌ام.»
او در مورد این که این گونه کارها امکان تغییری در رفتار حکومت ایران خواهد داشت یا نه، تاکید می کند: «تمام این کارها قدم‌های کوچکی هستند. یک نقاشی دیواری نمی‌تواند رفتار یک حکومت را تغییر دهد اما می‌تواند راهی باشد که امیدوارم به حق تحصیل آزادانه بهائیان در ایران ختم شود.»
نقاشی هاش رامان بر روی یکی از دیوارهای نزدیک کنسول گری بریتانیا نقاشی شده و نمادی است از اعتراض به تبعیض در جایی که سال‌ها مورد تبعیض واقع شده است. بر روی کتاب‌هایی که در این نقاشی دیواری دیده می‌شود، نوشته‌هایی هم چون «آموزش قدرت است» و «آموزش آینده است» دیده می‌شود.
هاش رامان تاکید می کند: «هنر وسیله بسیار قدرتمندی است که هیچ قدرتی نتوانسته است آن را محدود کند. در مورد نقاشی‌های خیابانی، این قدرت بسیار بیش تر است چرا که مهم نیست سوار ماشین گران قیمت هستید یا پیاده از کنار آن عبور می‌کنید اما این شانس همیشه هست که شما با آن نقاشی روبه رو شوید.»
او با انتشار نقاشی دیواری که در حمایت از کمپین «#جرم نیست» کشیده، نوشته است: «این [نقاشی دیواری] بسیار به قلب من نزدیک و حاصل کار خستگی ناپذیر برای حمایت از حق تحصیل جوانان بهائی در ایران است. این مشکل شاید در بسیاری از بخش‌های جامعه هند هم وجود داشته باشد. پس بیایید اجازه ندهیم که بال جوانان در ایران و هند و البته سراسر جهان چیده شود. با انتشار این تصویر، به آگاهی رسانی در مورد این مشکل کمک کرده و همراه آن باشید.»
«بوینا» یکی دیگر از نقاش‌هایی است که به هاش رامان در کشیدن این نقاشی دیواری کمک کرده است. او نیز در مورد دلیل همراهی با کمپین «#جرم نیست» می‌گوید: «این نقاشی برای بخشی از جامعه ایران است که از حق تحصیل خود محروم هستند. من امیدوارم که هر کسی این نقاشی را می‌بیند، به نقض این حق در ایران فکر کند. ما طرح لباس این پسر را از [رنگ‌های] پرچم ایران گرفته‌ایم تا نشان دهیم که ما در مورد حق تحصیل در ایران و نه الزاما در هندوستان صحبت می‌کنیم.»
یکی از ره‌گذرانی که این نقاشی دیواری را دیده است، در مورد آن می‌گوید: «این خیلی ایده خوبی است؛ به ویژه این که در اطراف این دیوار مدرسه‌ها و کالج‌های زیادی وجود دارد.»
دکتر «رامین جهانبگلو»، فیلسوف ایرانی و برنده «جایزه صلح سازمان ملل» نیز در گفت وگوی اختصاصی با کمیپن «#جرم نیست» به جنبه‌های گوناگونی از تاریخ مبارزه هندوستان علیه تمام ابعاد تبعیض اشاره می کند. او در بخشی از این مصاحبه، در مورد این نقاشی دیواری می گوید: «من به عنوان یک ایرانی که در جامعه‌ای از تبعیض و تشنج زندگی کرده، نگاهی کاملا متفاوت با یک هندی به مساله تبعیض دارم. من می‌توانم امیدوار باشم که روزی جامعه ایرانی خالی از هرگونه تبعیض باشد اما در جامعه هندی که افراد آزادانه زندگی می‌کنند و بدون هیچ مشکلی می‌گویند من بهائی هستم و یا هندو و سیک و حتی مسلمان، بسیار متفاوت هستیم. شما تفاوت‌های موجود در جامعه هند را تنها در عرصه خصوصی می‌بینید اما چه از لحاظ فرهنگی و چه همان طور که گفتم قانونی، عرصه عمومی جایی برای تبعیض و تفاوت نیست.
اگر به همین نقاشی دیواری اشاره‌ای داشته باشم، باید بگویم به نظرم برای آن ها بیش تر از آن که یک اتفاق ناهنجار محسوب شود، بیش تر می‌تواند یک حس عاطفی ایجاد کند. برای هندی‌ها، مبارزه با تبعیض یک امر روزمره است ولی برای ما به عنوان ایرانی، این موضوع یک استثنا است.» (متن کامل این مصاحبه به زودی منتشر خواهد شد)
.embed-container { position: relative; padding-bottom: 56.25%; height: 0; overflow: hidden; max-width: 100%; } .embed-container iframe, .embed-container object, .embed-container embed { position: absolute; top: 0; left: 0; width: 100%; height: 100%; }
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
ثبت نظر