«khamenei.com» مروری است بر عملکرد ۳۱ ساله «علی خامنه‌ای» در کسوت رهبری جمهوری اسلامی.
موضوع همه این گزارش‌ها، علی خامنه‌ای، یکی از مرموزترین رهبران جهان است. از زندگی شخصی او کمتر چیزی گفته می‌شود و به جز پسرش «مجتبی» که در سال‌های اخیر نامش مطرح شده، کمتر نام، تصویر و گفته‌ای از خانواده‌اش رسانه‌ای شده است. اما این ابهام رازآلود تنها مختص زندگی شخصی و خانوادگی او نیست؛ ۲۸ سال پس از نشستن روی کرسی بالاترین فرد نظام در جمهوری اسلامی، با انتشار چند ویدیوی کوتاه، رازی درباره رهبری او برملا و مشخص شد که انتخابش به عنوان رهبر، موقت بوده است.
بنگاه‌های اقتصادی تحت نظر رهبر جمهوری اسلامی نیز از مرموزترین بخش‌های اقتصاد ایران هستند که عملکرد و حساب سود و زیان‌شان هیچ‌گاه شفاف نبوده است.
او در سیاست هم رویه‌ای روشن و واضح در پیش نگرفته و هر جا امکانی یافته، از خودش سلب مسئولیت کرده است.
سلسله مطالب khamenei.com تلاشی است برای حل معمای آیت‌الله علی خامنه‌ای.
***
رابطه علی خامنه‌ای با «مجلس شورای اسلامی» چه‌گونه است؟ آیا نمایندگانی که روی صندلی‌های مجلس می‌نشینند نمایندگان واقعی مردم هستند و خواسته‌های آن‌ها را دنبال می‌کنند یا افراد مورد تایید رهبری و همفکران او در جایگاه نمایندگی مردم نشسته‌اند؟ تلاش کرده‌ایم در یک سلسله گزارش مربوط به رابطه مجلس و علی خامنه‌ای به این پرسش‌ها پاسخ دهیم.
استفاده ابزاری از نهادهای غیرانتخابی برای پیشبرد سیاست‌ها و برنامه‌ها به روالی عادی در مجموعه «بیت رهبری» تبدیل شده است. یکی از دستگاه‌هایی که در این سال‌ها بیشترین خدمت را به پیشبرد سیاست‌های رهبر ایران و دستگاه‌های امنیتی وابسته ارائه کرده، قوه قضاییه بوده است؛ نهادی که استقلال آن شرط لازم برای استقرار دموکراسی است.
قانون اساسی جمهوری اسلامی در اصل ۸۶ مصونیت پارلمانی نمایندگان را تصریح کرده و آورده است: «نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهار نظر و رای خود کاملا آزادند و نمیتوان آن‌ها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کردهاند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده‌اند، تعقیب یا توقیف کرد.» اما کم نبوده‌اند نمایندگانی که طی ادوار مجلس شورای اسلامی، به دلیل اظهاراتی که داشته‌اند بازداشت و یا به دادگاه فراخوانده شده‌اند؛ دادگاه‌هایی که بدون رضایت و حمایت رهبر ایران، حق تعدی به حقوق نمایندگان مردم نداشته‌اند.
ورود به مجلس شورای اسلامی اگرچه گذشتن از هفت‌خوان رستم است و «شورای نگهبان» با وسواس خاصی نسبت به رد صلاحیت کاندیداهایی که کوچک‌ترین زاویه‌ای با حکومت دارند، اقدام می‌کند، ولی همواره در مجلس شورای اسلامی نمایندگانی حاضر بوده‌اند که نتوانسته‌اند چشم بر فساد بسته و زبان به کام کشند. به عبارتی وجدان‌های بیداری در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی وجود داشته که حاکمیت را به رنج انداخته‌اند. نقض مصونیت پارلمانی چنین نمایندگانی، همواره در دستور کار حکومت قرار داشته و آن‌ها را با اتهامات مختلف نواخته‌اند.
نمونه‌های نقض مصونیت پارلمانی نمایندگان مجلس
۱- حسین لقمانیان، نماینده همدان
«حسین لقمانیان»، نماینده اصلاح‌طلب همدان در مجلس ششم، از مشهورترین قربانیان نقض مصونیت پارلمانی نمایندگان است؛ نماینده‌ای که به دلیل نطق اعتراضی خود به بازداشت فعالان ملی-مذهبی در صحن علنی مجلس، به ۱۳ ماه حبس تعزیری محکوم شد و در دوره نمایندگی بازداشت و راهی «زندان اوین» شد. شاید اگر اعتراض محکم «مهدی کروبی»، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی، به بازداشت لقمانیان نبود او تا پایان دوره از زندان آزاد نمی‌شد. مهدی کروبی در مواجهه با بازداشت حسین لقمانیان در صحن علنی مجلس گفت: «اگر قوه قضاییه لقمانیان را آزاد نکند، او از ریاست مجلس استعفا می‌دهد.» پس از این سخنان، مهدی کروبی مجلس را ترک و به منزل خود رفت و گفت تا زمانی که این نماینده مجلس و دیگر نمایندگان مصونیت نداشته باشند، پا به مجلس نمی‌گذارد. این اقدام کروبی سبب آزادی لقمانیان شد، ولی نتوانست جلوی نقض مصونیت پارلمانی دیگر نمایندگان را بگیرد.
۲- فاطمه حقیقت‌جو، نماینده تهران
«فاطمه حقیقت‌جو»، نماینده تهران در مجلس ششم، دیگر نماینده مجلس شورای اسلامی است که طعم نقض مصونیت پارلمانی را چشیده است. او نیز به دلیل نطق‌های پیش از دستور و سخنرانی‌های خارج از مجلس، در دوره نمایندگی محاکمه و به ۲۱ ماه حبس محکوم شد. حکم زندان فاطمه حقیقت‌جو اگرچه هیچ‌گاه به مرحله اجرا در نیامد، ولی این حکم تا پایان دوره نمایندگی همچون شمشیر داموکلس بالای سرش بود. او مدت یک سال ممنوع‌الخروج شد و پس از استعفا از مقام نمایندگی، با مقاومت مدیریت وقت «دانشگاه شهید بهشتی» و وزارت علوم، امکان بازگشت به کار دانشگاهی را نیافت و در نهایت با قبول مرخصی اجباری مجبور به ترک ایران شد.
۳- نورالدین پیرموذن، نماینده اردبیل
«نورالدین پیرموذن»، نماینده مجلس هفتم، سخن‌گوی فراکسیون اقلیت (اصلاح‌طلبان) بود و نطق‌های اعتراضی او در مجلس سبب شد تا در انتخابات مجلس هشتم رد صلاحیت شود. او اگرچه در دوره نمایندگی مورد بازخواست قضایی قرار نگرفت، ولی به دلیل تهدیدها مجبور شد پیش از پایان دوره نمایندگی، ایران را ترک کند و تن به تبعید اجباری داد و در نهایت به دلیل این که در معرض اتهام خیانت قرار گرفت، از بازگشت به کشور برای همیشه خودداری کرد.
۴- محمود صادقی، نماینده تهران
«محمود صادقی»، نماینده تهران در مجلس دهم، از دیگر نمایندگانی است که در طول دوره نمایندگی بارها به دادگاه فراخوانده شد و در چندین نوبت محاکمه و در نهایت به ۲۱ ماه زندان محکوم شد. نطق‌ها و تذکرهای او در مجلس از جمله افشای حساب‌های بانکی رئیس قوه قضاییه دلیل احضار و محاکمه او بودند. در یک نوبت دادستانی نسبت به بازداشت او در دوره نمایندگی نیز اقدام کرد که با رایزنی هیئت‌رئیسه مجلس، بازداشتش منتفی شد، ولی او هیچ‌گاه مصونیت پارلمانی نداشت.
۵- پروانه سلحشوری، نماینده تهران
«پروانه سلحشوری»، نماینده تهران در مجلس دهم، نیز از جمله نمایندگانی است که به دلیل اظهاراتش بارها به دادگاه فراخوانده شد. علیه او هفت پرونده در دستگاه قضایی گشوده شد که روند رسیدگی به آن‌ها هنوز ادامه دارد. احضارهای مکرر به دادگاه، پروانه سلحشوری را بر آن داشت تا اساسا قید مجلس را بزند. او برای انتخابات مجلس یازدهم اعلام کاندیداتوری نکرد.
نقض مصونیت پارلمانی نمایندگان به این پنج نماینده محدود نمی‌شود و شمار بسیار بیشتری از نمایندگان به دلیل فعالیت‌هایشان در دوره نمایندگی به دادگاه احضار شده‌اند و شمار بیشتری از آن‌ها همواره در معرض تهدید قرار داشته‌اند و ترجیح داده‌اند این تهدیدها را علنی نکنند. تعدادی از نمایندگان نیز پس از دوره نمایندگی و به بهانه‌هایی غیر از عملکرد نمایندگی بازداشت و راهی زندان شدند، که از جمله می‌توان به این اسامی اشاره کرد:
«محسن میردامادی»، «محسن آرمین»، «بهزاد نبوی»، «احمد نعیمی‌پور» و «علی‌اکبر موسوی خوئینی»، نمایندگان تهران در مجلس ششم، «علی تاجرنیا»، نماینده مشهد در مجلس ششم، «محمد دادفر»، نماینده بوشهر در مجلس ششم، «اسماعیل گرامی مقدم»، نماینده اسفراین در مجلس هفتم.
نقض مصونیت نمایندگان بی‌رضایت رهبر ممکن بود؟
آیا قوه قضاییه بدون رضایت رهبری می‌تواند مصونیت پارلمانی نمایندگان را به این سادگی نقض کند؟ چه ادله‌ای برای آن وجود دارد؟ علی‌اکبر موسوی خوئینی، نماینده مردم تهران در مجلس ششم، در این خصوص می‌گوید: «به نظرم تصمیم مهم نقض مصونیت پارلمانی نمایندگان به هیچ عنوان خارج از اراده رهبری نمی‌توانست اتفاق بیفتد، چرا که رهبری هیچ‌گاه در برابر این نقض آشکار قانون اساسی توسط قوه قضاییه ایرادی نگرفت، در صورتی که وی در مورد موضوعات بسیار ساده‌تر، هرگاه موضع روشنی داشتند، اعلام می‌کردند.» این نماینده سابق مجلس اظهار داشت: «عدم برخورد وی با قوه قضاییه، به رغم اعتراضات شدید نمایندگان، دال بر حمایت و حتی بعضا هدایت پشت صحنه این تصمیمات توسط رهبری بود.»
به باور موسوی خوئینی، مجموعه رفتارهای رهبری نشان می‌دهند که متاسفانه ایشان به دنبال یک مجلس مقتدر و مستقل نیست. او می‌گوید: «نمایندگان مطیع و فرمان‌بر، باب میل‌شان است و به همین دلیل بعد از مجلس ششم تا کنون، بیشترین حمایت و حتی طراحی را برای تشکیل مجالس فرمایشی از طریق انتخابات مهندسی‌شده، به کار بستند و اصلا ابایی هم از میزان بسیار کم شرکت‌کنندگان و بی‌خاصیت شدن آن ندارند.»
مجموع شواهد نشان می‌دهند، بی‌رضایت و اجازه رهبر ایران، مصونیت نماینده‌ای نقض نمی‌شود و پای هیچ کدام از این نمایندگان به زندان باز نمی‌شد. قانون اساسی به صراحت نمایندگان را دارای حق مصونیت پارلمانی می‌داند و به آن‌ها اجازه داده است تا در همه امور کشور اعم از داخلی و خارجی اظهار نظر کنند، اما برای خلع ید مجلس نقض مصونیت پارلمانی یک تاکتیک است که همواره مورد توجه رهبر ایران بوده و توسط عواملش در قوه قضاییه اجرایی شده است.
مطالب مرتبط:
مسلط کردن نهادهای انتصابی بر نهاد پارلمان؛ خامنه‌ای و خلع ید از مجلس شورای اسلامی
ریل‌گذاری بر اساس احکام حکومتی؛ خامنه‌ای و خلع ید مجلس شورای اسلامی
نظارت استصوابی و مجلس گوش به فرمان؛ خامنه‌ای و خلع ید مجلس شورای اسلامی
ترورهای برون‌مرزی در دوره خامنه‌ای؛ سیلی از میکونوس
روابط هاشمی رفسنجانی و خامنه‌ای؛ رفقای خیابان گوته
سهم امپراتوری خامنه‌ای از اقتصاد ایران چه‌قدر است؟
پرونده اتمی ایران در دوره خامنه‌ای؛ باری که بر دوش نظام ماند
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر