بازداشت شماری از همجنس‌گرایان و اعضای جامعه رنگین‌کمانی‌ها در شهر سلیمانیه به دست نیروهای امنیتی حکومت اقلیم کردستان عراق در چند روز گذشته خبرساز شده و واکنش‌های بسیاری را در میان فعالان مدنی و حقوق بشری، به‌ویژه فعالان حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی (LGBT+) را به دنبال داشته است. موج این واکنش‌ها به‌ویژه از سوی کنش‌گران حوزه برابری جنسیتی همچنان ادامه دارد.
این در حالی است که کنسول‌گری آمریکا در اربیل، پایتخت اقلیم کردستان عراق، نیز با انتشار توییتی در صفحه رسمی خود، از برخورد نیروهای امنیتی حکومت اقلیم با رنگین‌کمانی‌ها ابراز نگرانی کرده است.
«ایران‌وایر» در همین رابطه با «ریبین هردی»، نویسنده ساکن سلیمانیه و همچنین با برخی از اعضای جامعه رنگین‌کمانی اقلیم کردستان عراق، که اهل ایران هستند، گفت‌وگوی ویژه داشته است.
***
در ساعات پایانی ١٢فروردین١٤٠٠ نیروهای امنیتی حکومت اقلیم کردستان عراق در شهر سلیمانیه با ایجاد پست‌های ایست و بازرسی موقت، به‌ویژه در «محله سرچنار» شماری از اعضای جامعه رنگین‌کمانی‌های این شهر را بازداشت کرده‌اند.
بازداشت این افراد واکنش‌های بسیاری را در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی و بسیاری از فعالان حقوق بشری و همچنین کنش‌گران حوزه برابری جنسیتی را به دنبال داشته و با هشتگ TakeAction# ضمن حمایت و اعلام همبستگی با آن‌ها، بازداشت‌شان به دست نیروهای امنیتی اقلیم را محکوم می‌کنند.
اما روز بعد و پس از شدت‌گرفتن موج اعتراضات کاربران شبکه‌های اجتماعی، «دستگاه امنیت اقلیم کردستان؛ مدیریت امنیت استان سلیمانیه» با انتشار اطلاعیه‌ای علت بازداشت رنگین‌کمانی‌ها را «تن‌فروشی و ایجاد مزاحمت برای شهروندان» عنوان کرده است.
این در حالی است که کنسول‌گری آمریکا در اربیل هم با انتشار توییتی در صفحه رسمی خود از برخورد نیروهای امنیتی سلیمانیه با رنگین‌کمانی‌ها یا همان اقلیت‌های جنسی و جنسیتی (LGBT+) ابراز نگرانی کرده است.
با این حال، روز ١٥فروردین، ١٧ نفر از اعضای انجمن استانداری سلیمانیه ضمن حمایت از بازداشت رنگین‌کمانی‌ها از ریاست انجمن استانداری این شهر خواسته‌اند که به دلیل انحراف همجنس‌گرایان از ارزش‌های دینی و سنت‌های دیرین اجتماعی، حمایت و موافقت خود برای بازداشت رنگین‌کمانی‌ها را اعلام کند.
«رمضان نامق»، عضو «انجمن استانداری سلیمانیه» با اشاره به درخواست این اعضا از ریاست انجمن عنوان کرد که «ریاست انجمن استانداری سلیمانیه، به طور رسمی حمایت خود را از بازداشت همجنس‌گرایان علنی کند و از نهادهای مربوطه بخواهد که در راستای ارزش‌ها و امنیت خانواده و فرهنگ جامعه، روند بازداشت‌ها ادامه یابد.»
«ریبین هردی»، نویسنده اهل سلیمانیه ضمن دفاع از حوزه خصوصی افراد به موازات تعلقات و گرایشات مذهبی، سیاسی، فرهنگی و جنسیتی‌شان به ایران‌وایر گفت که با پدیده تن‌فروشی از اساس مخالف است.
او می‌گوید که «اگر شخصی همجنس‌گرا، تن خود را هم به منبع کسب درآمد تبدیل نکرده باشد؛ نه حکومت اقلیم بلکه هیچ حکومتی حق ندارد با آن‌ها برخورد کند. چون ورود به حوزه خصوصی نقض حقوق مدنی و دمکراتیک و همچنین تعرض و تجاوز به تعلقات ارزشی و گرایشات جنسی و جنسیتی افراد است. از این نظر، وظیفه حکومت به‌رسمیت‌شناختن تفاوت‌ها و دفاع از تفاوت و تکثر است.»
«آراس روژهلات»، یک مرد ٢٦ ساله ترنس و در اصل اهل یکی از شهرهای کردستان ایران است و سال‌هاست که به همراه خانواده‌اش در اقلیم کردستان زندگی و کار می‌کند.
او غیر از اینکه خود را یکی از اعضای جامعه رنگین‌کمانی می‌داند، با ریبین هردی هم‌نظر و مخالف تن‌فروشی به‌طور کلی است. اما از نظر او مخالفت با تن‌فروشی به معنی انکار و یا عدم درک موانع، محدودیت‌های حقوقی و مشکلات عدیده زندگی و کار رنگین‌کمانی‌ها در جوامع توسعه‌نیافته و در حال توسعه، از جمله اقلیم کردستان نیست؛ به‌ویژه موانعی که نهاد مذهب و سنت‌های برآمده از دیانت اسلامی که به طور کلی شاکله آداب اجتماعی آن را تشکیل داده و نفوذ فرهنگی بسیاری هم در این جوامع دارد.
از سوی دیگر، «جواد»، و «فریبرز» که یکی از تهران و دیگری از سنندج به دلیل فقر اقتصادی و طرد از سوی خانواده‌هایشان به اقلیم آمده‌اند و در بارها و کلاب‌های سلیمانیه کار می‌کنند، بازداشتهای اخیر را ناشی از فشار اسلام‌گراها دانستند.
این دو شهروند ایرانی، ضمن اشاره به رشد متنوع سنی و روزافزون رنگین‌کمانی‌ها در اقلیم کردستان، باور دارند که بازنمایی سلبی جامعه رنگین‌کمانی در رسانه‌های اقلیم نقش بسیاری در انحراف افکار عمومی و فهم اصولی موضوع و مشکلاتی است که بسیاری از رنگین‌کمانی‌ها را به طور روزمره تهدید می‌کنند: «ما هم از سوی خانوادهای‌مان و هم از سوی جامعه طرد شده‌ایم؛ از آن‌جا رانده و از این‌جا مانده. به ما کار نمی‌دهند؛ اگر کار هم بدهند، بعد از مدتی هم از سوی کارفرما مورد آزار جنسی و روحی قرار خواهیم گرفت، هم پولمان را می‌خورند و هم کارمان را از دست می‌دهیم و بعضا مورد ضرب‌وشتم هم قرار خواهیم گرفت؛ بدون این که از حمایت قانون، نهادهای حقوق بشری و حتی مراقبت‌های درمانی و پزشکی برخوردار باشیم. ما در انزوای مطلق هرروزه سرکوب می‌شویم؛ چه زمانی که در ایران هستیم و چه زمانی که در اقلیم.»
ریبین هردی، هم معتقد است که بازنمایی غیرمعمول بازداشتهای اخیر از سوی بسیاری از رسانه‌های اقلیم پیامدهای بسیار ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت و ممکن است منجر به واکنش‌های سلبی برخی روحانیان و اقشار گوناگون مذهبی و شدت عمل اکثریت جامعه سنتی علیه رنگین‌کمانی‌ها شود که نظام ارزشی و اخلاقیات مسلط در آن دین‌محور است.
به گفته این نویسنده، اگرچه همجنس‌گرایی در جامعه ما نیز پدیده نوظهوری نیست؛ اما باید با تساهل و تسامح با آن برخورد کرد: «همجنس‌گرایی پدیده‌‌‌ای نیست که مختص به یک جامعه و یا جغرافیایی خاص باشد. در همه کشورها، از کشورهای سکولار و دمکراتیک گرفته تا اسلامی‌ترین کشورها اقلیت‌های جنسی و جنسیتی وجود دارند و بخشی غیرقابل انکاری از این جوامع هستند. شخصا باور دارم که عقلانی‌ترین راه ممکن پذیرش و به رسمیت‌شناختن آن‌ها به عنوان یک واقعیت اجتماعی از طریق مدارا، تساهل و تسامح است.»
از سوی دیگر، جواد و فریبرز در ادامه صحبت‌هایشان غیر از اشاره به تمایل و اشتیاق روزافزون بسیاری از مشتری‌ها و متقاضیان‌شان به همخوابگی با آن‌ها معتقدند که خودشان و افرادی که وضعیتی مشابه دارند، چاره‌ای ندارند جز فروش جسم‌شان در ازای مبلغی ناچیز؛ تا از گرسنگی مفرط و بی‌سرپناهی طولانی تلف نشوند: «بعضی از افراد علاوه بر فروش جسم‌شان، برای برخی از کلاب‌ها، بارها و رستوران‌ها مشتری جلب و جذب می‌کنند و در برابر معرفی افراد جدید از مزایای مثل جای خواب، مشروب و غذای مجانی هم بهره‌مند می‌شوند. مشتری‌ها اغلب وضع مالی خوبی دارند و به لحاظ اجتماعی هم از قشرهای مرفه جامعه هستند و محدودیت سنی هم ندارند. گفتنی است که بعضی از هتل‌ها و رستوران‌ها هم اجازه ورود را به امثال ما را نمی‌دهند.»
به گفته این دو شهروند ایرانی، بسیاری از رنگین‌کمانی‌های اقلیم کردستان دختران و پسرانی هستند که از ایران به اقلیم آمده‌اند. بسیاری از آن‌ها فارس، ترک، کرد و اهل شهرهای گوناگون ایران هستند: «مردان ترنس به محض داشتن موی بلند، آرایش و میکاپ‌کردن و یا پوشش مطبوع و شکل راه‌رفتن‌شان، رفتارهای توهین‌آمیز، تحقیر و آزار جنسی و عبارات رکیک سکسیستی هم آغاز می‌شود.»
آراس روژهلات اگرچه عضوی از جامعه رنگین‌کمانی است؛ اما بخت با او یار بوده و مورد حمایت خانواده قرار گرفته و تعدادی از فامیل و دوستان نزدیکش هم از هویت جنسیتی او اطلاع دارند و به گفته خود، پارتنرش را هم عاشقانه دوست دارد. اما رفتار متناقض بسیاری از مردان اطراف خود در اقلیم را بخشی قابل توجه از لایه‌های زیرین و ابعاد تاریک و ناشناخته جامعه می‌داند: «پیش از همه‌‌گیری کرونا بسیاری از افرادی که بارها به من توهین کرده و یا مورد تمسخر قرار داده بودند، در ماه‌های اخیر با پیام خصوصی از طریق شبکه‌های اجتماعی بارها پیشنهاد همخوابگی داده‌اند. به نظر من، بسیاری از دشمنان رنگین‌کمانی‌ها اغلب تمایلات شدیدی به ایجاد روابط مخفیانه دارند.»
ریبین هردی اما در رابطه با توقع و انتظار بسیاری از فعالان و کنش‌گران برابری جنسیتی برای پذیرش و قبول تام‌وتمام اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و احقاق حقو‌شان از سوی دولت و جامعه معتقد است که جامعه در شرایط فعلی فاقد زیرساخت فرهنگی، ظرفیت اجتماعی، توان کافی و آگاهی لازم برای تضمین حقوق این بخش از جامعه است: «جامعه ما به این درجه از آگاهی نرسیده است که حقوق حقه جامعه رنگین‌کمانی را در قانون اساسی مندرج، تدوین و یا تعبیه کند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر