close button
آیا می‌خواهید به نسخه سبک ایران‌وایر بروید؟
به نظر می‌رسد برای بارگذاری محتوای این صفحه مشکل دارید. برای رفع آن به نسخه سبک ایران‌وایر بروید.
گزارش

توان مالی ندارم و جلوی زن و بچه‌ام خجالت می‌کشم

۸ اردیبهشت ۱۴۰۰
شما در ایران وایر
خواندن در ۵ دقیقه
برخی از شهروندان می‌گویند بسیاری از اقلام خوراکی از سبد غذایی‌شان حذف شده است و توان خریدشان در مقایسه با گذشته اندک است.
برخی از شهروندان می‌گویند بسیاری از اقلام خوراکی از سبد غذایی‌شان حذف شده است و توان خریدشان در مقایسه با گذشته اندک است.

فیروزه خلخالی، شهروندخبرنگار، تهران

کرونا، وضعیت بد اقتصادی و تورم بیش از حد وضعیت شهروندان ایرانی را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. شهروندخبرنگار ایران وایر درباره تاثیرات وضعیت اقتصادی و گرانی اجناس با شهروندان گفت‌وگو کرده است. آن‌ها می‌گویند بسیاری از اقلام خوراکی از سبد غذایی‌شان حذف شده است و توان خریدشان در مقایسه با گذشته اندک است.

***

آقای «عطارزاده» یکی از شهروندانی است که از حذف اقلام خوراکی در سبد خریدش حرف می‌زند: «مثلا الان در ماه رمضان، خب می‌توانیم زولبیا و بامیه نخوریم؛ اما گوشت و مرغ و تخم‌مرغ و لبنیات و لپه و نخود که جزء چیزهای واجب است، چی؟ باید سامان‌دهی شود که قیمت مناسب داشته باشد. آیا کارگری با حقوق دو و نیم میلیون یا سه میلیون تومانی با این قیمت‌ها می‌تواند زندگی کند؟ یا مثلا به ازدواج فکر کند؟ این غیرممکن است. پسرها و دخترها دوست دارند ازدواج کنند؛ اما با این شرایطی که برای مردم ایجاد کردند کسی جرات این کار را ندارد. ما جوان‌های خیلی خوبی داریم و خودم هم جوان دم بخت در خانه دارم؛ اما نمی‌توانند ازدواج کنند. خود مسئولین یک روز بیایند جای مردم عادی قرار بگیرند و ببینید که آیا می‌شود، زندگی کرد؟ فقط قیمت مرغ و تخم‌مرغ را هم بعد از چندماه هنوز نمی‌توانند ساماندهی کنند.»

خانم «صابریان» زن میان سالی است که معتقد است که مردم دیگر نمی‌توانند از بیرون غذا تهیه کنند: «آش و حلیم خیلی گران شده و زولبیا و بامیه هم هنوز نخریده‌ام. هیچکس نمی‌تواند چیزی بخرد. چون مردم توانش را ندارند و سعی می‌کنند در خانه یک چیزی درست کنند.»

آقای «موسوی» دیگر شهروندی است که می‌گوید حجم و مقدار خریدهای روزمره‌اش تفاوت زیادی با گذشته دارد: «تا دلتان بخواهد افزایش است. قدرت نداریم که بخریم. می‌خواستم بروم میوه بخرم؛ اما دیدم توان مالی‌اش را ندارم و حالا باید بروم منزل جلو زن و بچه‌ام خجالت بکشم. مثلا قبلا می‌رفتم سه کیلو گوجه می‌خریدم و حالا باید نیم کیلو بخرم. یا هویچ و خیار را دانه‌ای میخریم حالا. قدرت خرید نداریم. اجاره خانه هم می‌دهیم و همه‌چی رفته بالا.»

خانم «کرمانی مقدم» هم با آقای موسوی هم عقیده است؛ او می‌گوید اول یک خوراکی را کمتر می‌خری و بعد حذفش می‌کنیم: «هرچیزی که گران می‌شود، نتیجه‌اش را با کم‌رنگ‌تر شدن سفره مردم نشان می‌دهد. آخرش هم که به کلی از سفره مردم حذف می‌شود. هی می‌گوییم خب این را نخوریم و حالا آن را نخوریم. نه فقط لبنیات، بلکه همه‌چیز گران شده.»

خانم پورمحسن زن مسنی است که نگران نوه‌اش است: «هر مغازه‌ای قیمت‌هایش با مغازه‌های دیگر فرق می‌کند. من تخم‌مرغ را شانه‌ای ۳۲ هزار تومن خریدم و الان دیدم اینجا نوشته شانه‌ای ۲۷ هزار تومان. هیچی نداریم به قرآن. گوشتم تمام شده، مرغم تمام شده، از کجا بیاروم؟ نوه من مادرش را از دست داده و پیش من است و کاری ندارد. خودم هم از غصه هزار درد و مرض گرفتم.»

آقای «صالحیان» دیگر  شهروندی است که می‌گوید لبنیات در سبد غذایی آن‌ها به علت گرانی کم شده است: «افزایش قیمت فقط در لبنیات نیست و روی همه‌چیز هست. قطعا این افزایش قیمت در حجم خرید ما تاثیر می‌گذارد. میزان خرید لبنیات ما هم نسبت به قبل کاهش پیدا کرده.»

«پویان» فروشنده لبنیاتی می‌گوید: «اتحادیه یک قیمتی را تعیین می‌کند و ما موظفیم طبق همان قیمت بفروشیم، اما خب هر منطقه قیمت خودش را دارد. شیر را نایلونی ۷ هزار تومان می‌خریم و خریدمان ۶۱۰۰ تا ۶۲۰۰ تومان است. بعد همین نایلونی که استفاده می‌کنیم پارسال دانه‌ای ۵۰ تومان بوده و الان شده ۲۰۰ تومان. این ظرف را که دانه‌ای ۲۰۰ تومان می‌خریدیم الان شده ۷۰۰ تومان. خب این سود ما را پایین می‌آورد و مجبور می‌شویم پول ظرف را از مشتری بگیریم، که باعث می‌شود تعداد مشتری کم شود. از اول اردیبهشت هم همین شیر را ۶۷۰۰ می‌خریم. خب باز باید قیمت فروش را بالا ببریم. الان کره را من کیلویی ۹۰ تا ۹۵ هزار تومان می‌فروشم. همین پنیر لیقوان درجه یک ۲۰۰ هزار تومان افزایش قیمت داشته. از پارسال تا الان خیلی وضع مردم بدتر شده. پارسال ۳۰۰ کیلو شیر را در دو روز می‌فروختم و الان ۲۰۰ کیلو شیر را در سه روز.»

خانم «هاشمی» هم زن مسنی است که ازقیمت لبنیات گلایه می‌کند: «دیگر توان ندارم که همه لبنیات را با هم بخرم. الان جدا جدا می‌خرم؛ چون گران شدند. مثلا ماست را می‌خرم و بعد که تمام شد، می‌روم شیر می‌خرم. چون بازنشسته هستیم و اجاره خانه داریم و عروس و داماد داریم. گاهی هم اصلا نمی‌توانم لبنیات بخرم و مثلا یک هفته بدون لبنیات هستیم. درحالی‌که آرتروز دارم و باید همیشه شیر بخورم؛ اما گاهی نمی‌شود. کلا سبد لبنیات و گوشت و همه‌چی‌مان کم شده. یا مثلا به جای کره حیوانی، کره گیاهی می‌خرم که ارزان‌تر است. پنیر هم که فوق‌العاده گران شده و به شوهرم می‌گویم کم‌کم بخور که صرفه‌جویی شود.»

مطالب مرتبط:

صف زولبیا ‌و حلیم در وضعیت قرمز کرونایی

مردم پول ندارند، باید لنت ترمز به آهن برسد تا آن را تعویض کنند

بساطی‌ها در خیابان، ماسک‌ها روی چانه، امروز ۴۶۲ نفر جان دادند

از بخش پاسخگویی دیدن کنید

در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید

صفحه پاسخگویی

ثبت نظر

استان‌وایر

اعتصاب غذای رضا جلودارزاده به دلیل عدم رسیدگی پزشکی

۸ اردیبهشت ۱۴۰۰
خواندن در ۱ دقیقه
اعتصاب غذای رضا جلودارزاده به دلیل عدم رسیدگی پزشکی