«سامان عبدولی»، کشتی‌گیر اندیمشکی و برادر کوچک‌تر «سعید عبدولی» و یکی از قهرمانان کشتی فرنگی ایران، هفته گذشته در گفت‌وگو با «عصر جنوب» سفره دل خود را پس از دو سال باز کرد و گفت که این روزها برای گذران زندگی خود با مشکل مواجه شده است.
او مدعی شده بود، پس از پذیرفتن دستور مقامات مبنی بر مبارزه نکردن با حریف اسراییلی، دیگر هیچ‌کس جواب او را نمی‌دهد و حتی برخی از مقامات او را مسخره می‌کنند.
در همین راستا، یکی از مدیران سابق فدراسیون کشتی ایران، فایل صوتی برای «ایران‌وایر» ارسال کرده است که در آن در مورد زندگی سامان عبدولی و آنچه از سال ۲۰۱۹ تاکنون بر او گذشته است، توضیحاتی می‌دهد.
نام این مقام بلندپایه سابق فدراسیون کشتی به دلیل مخاطرات احتمالی در ایران، نزد ایران‌وایر محفوظ است.
****
داستان مبارزه نکردن ورزشکاران ایرانی و اسراییلی، به یکی از موضوعات بغرنج ورزش ایران، در مواجه با نهادها و فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی تبدیل شده است.
از سال ۱۹۸۳ که «على اكبر ولايتى»، وزير امور خارجه وقت ایران دستور بازگشت تمام کاروان کشتی ایران از شوروی را صادر کرد تا به امروز، هیچ ورزشکار ایرانی زیر پرچم ایران با حریف اسراییلی خود مواجه نشده است.
سال ۱۹۸۳ در رقابت های کشتی آزاد و فرنگی جهان در «کی‌یف» شوروی، «بيژن سيف‌خانى»، فرنگى كار گيلانى وزن ۷۴ كيلوگرم مقابل «رابينسون كوناشويلى»، کشتی‌گیر اسراییلی کشتی می‌گیرد و در نهایت با نتيجه ۷ بر ۴ پيروز می‌شود.
وزیر خارجه ایران دستور بازگشت کاروان ایران را داد و همان‌جا، نقطه پایان رقابت ورزشکاران ایرانی و اسراییلی تاکنون شد.
پروپاگاندای جمهوری اسلامی تا سال‌ها، در توصیف ممنوعیت مبارزه ورزشکاران ایرانی و اسراییلی از عبارت همیشگی «در حمایت از مردم مظلوم فلسطین» استفاده می‌کرد. اما پس از تغییر اساسنامه کمیته بین‌المللی المپیک و تاکید بر جدایی ورزش از اعتقادات مذهبی، گرایش‌های رنگی و نژادی، تعصبات قومیتی و دستورالعمل‌های سیاسی، ورزشکاران ایرانی مجبور شدند برای مبارزه نکردن با حریفان اسراییلی، از مصدومیت بهانه‌‌ای بسازند.
تصمیم مبارزه نکردن با ورزشکاران اسراییلی هم پرهزینه بوده است. از تعلیق فدراسیون جودو ایران تا تهدید کمیته بین‌المللی المپیک برای به تعلیق کشیدن تمامیت و کلیت ورزش.
تصور عمومی از ورزشکارانی که مقابل حریفان اسراییلی حاضر به مبارزه نشده‌اند هم این است که حاکمیت از آن‌ها به شکلی ویژه قدردانی می‌کند.
نمونه آن را «آرش میراسماعیلی» می‌دانند که از مبارزه نکردن با حریف اسراییلی خود در رقابت‌های المپیک به جایزه ۱۲۵ هزار دلاری «سیدمحمد خاتمی» رییس‌جمهور وقت، هبه شدن یک مجموعه ورزشی در محله نارمک توسط «محمدباقر قالیباف» شهردار وقت و پاداش‌های ویژه از سوی نهادهای حکومتی رسید.
با این وجود، بسیاری از ورزشکارانی که به دستور مقامات، از مبارزه با حریف اسراییلی سر باز می‌زنند، نه‌تنها شانس کسب مدال و جوایز نقدی داخلی و خارجی را از دست می‌دهند، بلکه حتی پاداش یا غرامتی بابت این تصمیم اجباری دریافت نکرده‌اند.
در پیام صوتی که منبع مطلع ایران‌وایر و یکی از مدیران سابق فدراسیون کشتی ایران ارسال کرده است، به خوبی در مورد این موضوع اشاره شده است: «اصلا تصور نکنید که همه ورزشکاران ایران چنین سرنوشتی دارند. سه یا چهار نفر هستند که در این چند سال به خوبی برای مبارزه نکردن با حریف اسراییلی‌شان از پاداش‌ها سیراب شدند. بقیه ورزشکاران چنین سرنوشتی ندارند.»
او به نام آرش میراسماعیلی، رییس کنونی فدراسیون جودو و «آرین غلامی»، شطرنج‌باز محبوب آیت‌الله «علی خامنه‌ای» و «قاسم سلیمانی» اشاره می‌کند. آرین غلامی با استفاده از قوانین خاص مسابقات شطرنج، عامدانه مقابل حریفان اسراییلی قرار می‌گیرد و پس از انصراف از مسابقات، بارها از سوی سپاه پاسداران مورد تقدیر نقدی و معنوی قرار گرفته است.
اما این مقام مطلع در مورد «علیرضا کریمی» کشتی‌گیر تیم ملی ایران نظر دیگری دارد: «اساسا قرار نبود هیچ پاداشی به علیرضا هم داده شود. وقتی به علیرضا گفتند باید تعمدانه در بازی قبل ببازی، شب از هتل مسابقات بیرون رفت و یک استوری در اینستاگرامش منتشر کرد. بعد از آن هم بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر وقت اسراییل برای علیرضا پیام فرستاد. ما آن روزها نگران بودیم که مبادا با علیرضا برخورد امنیتی شود. اما ورق برگشت. همه جا دعوتش کردند، تقدیر کردند، جایزه نقدی دادند. اگر نتانیاهو آن صحبت‌ها را نکرده بود، اصلا خبری از پاداش و تقدیر برای این پسر نمی‌شد. درست مثل سامان. مگر وضعیت سامان و علیرضا فرقی با هم داشت؟»
او سامان را این‌گونه معرفی می‌کند: «همه برادرش سعید عبدولی را می‌شناسند. اما سامان هم از سال ۱۳۷۸ کشتی را در رده‌های نونهالان آغاز کرد. اوایل دهه ۸۰ خورشیدی بود که به مسابقات حرفهای نونهالان کشور رسید. آن‌ها یک خانواده پرجمعیت ۱۰ نفره بودند. ۵ برادر و ۳ خواهر که پسرها همه کشتی می‌گرفتند. من تک به تک‌شان را می‌شناسم. برادر کوچک‌ترش همین الان در اردوی آماده‌سازی است و باید به رقابت‌های مجارستان برود. از سال ۱۳۸۶ عضو تیم ملی شد و تا سالِ قبل، از ۱۰ تورنمنت جهانی و آسیایی ۱۰ مدال گرفت؛ دست خالی برنمی‌گشت. یا طلا می‌گرفت یا دوم و سوم می‌شد.»
در فایل صوتی که به دست ایران‌وایر رسیده است، به تورنمنتی که در آن از مبارزه با حریف اسراییلی منع شد، اشاره می‌شود: «در مسابقات جهانی اسپانیا، کشتی‌گیرهای ترکیه و روسیه را برد. اگر اشتباه نکنم، در بازی با حریف ژاپنی مشخص شد که ممکن است به رقیب اسراییلی بخورد. نماینده حراست که همراه تیم بود، او را کنار کشید و فقط یک کلمه گفت باید ببازی. همین و بس.»
او اشاره می‌کند که این موضوع برای تمامی کشتی‌گیران ایرانی طبیعی شده است: «این دستور به حدی برای ورزشکاران رشته کشتی عادی شده است که نه خوشحال می‌شوند، نه ناراحت. حتی وقتی می‌شوند که باید ببازی، دیگر شوکه هم نمی‌شوند. باخت تعمدانه یا مصدومیت‌های نمایشی، جزیی از کشتی ایران در مسابقات بین‌المللی که اسراییلی‌ها حضور دارند، شده است. ما کشتی‌گیری داشتیم که خودش را به بیهوشی زد و برایش آمبولانس آوردند. راننده آمبولانس چند دقیقه بعد برگشت و گفت این بنده خدا از ما سالم‌تر است. تا ما حرکت کردیم، بلند شد و سرجایش نشست.»
او می‌گوید سامان عبدولی، عامدانه مقابل حریف ژاپنی خود شکست خورد، اما از شانس بدش، حریف اسراییلی هم باخت و در قرعه بازنده‌ها باز هم باید با هم مبارزه می‌کردند: «او خودش را مثل بقیه به مصدومیت زد. بدشانس بود که نتانیاهو برایش پیام نداد و فراموش شد.»
منبع ایران‌وایر در این فایل صوتی مدعی می‌شود که «براساس شنیده‌هایش» سامان عبدولی بارها به بیت رهبری رفته تا نسبت به گرفتن حداقل حق و حقوقش اقدام کند: «من شنیده‌ام که برای گرفتن حقش به خیلی از ادارات و نهادهای دولتی و حکومتی رفته است. نمی‌دانم چقدر صحت دارد. اما به نظرم خواسته ناحقی هم ندارد. اگر در رقابت‌های جهانی اسپانیا قهرمان می‌شد، به جایزه نقدی ۵۰۰ هزار دلاری می‌رسید. خب اجازه نمی‌دهید ورزشکار کشتی‌اش را بگیرد و جایزه ۵۰۰ هزار دلاری را بگیرد، لااقل بعد از بازی‌ها جبران کنید.»
سامان عبدولی در مصاحبه خود با عصر جنوب گفته بود مسئولین به حرفهای او می‌خندند و تمسخرش می‌کنند.
مدیر سابق فدراسیون کشتی ایران در این فایل صوتی گفته است: «تصور عمومی این است که کشتی‌گیرها هم مثل فوتبالیست‌‌ها پول می‌گیرند. نه این طور نیست. کشتی‌گیر تیم ملی قراردادش تا همین دو سال قبل سالی بین ۵ تا ۱۰ میلیون تومان بود. تازگی‌ها قرارداد ۵۰ میلیون تومانی می‌بندند که قیمت یک پراید هم نیست. تازه این قرارداد کشتی‌گیر ملی‌پوش است، نه کشتی‌گیرهای ساده. من شخصا بعد از این‌که ماجرای سامان را شنیدم، در مورد زندگی‌اش تحقیق کردم و فهمیدم همسرش در خانه، لباس بچگانه می‌فروشد.»
او در پایان این فایل صوتی، بدون نام بردن از کشتی‌گیر مورد نظر گفته است: «شاید راضی نباشد اسمش را ببرم. یکی از همین بچه‌هایی که با فشار حراست مقابل حریف اسراییلی بازی نکرد، یک سال قبل ۵۰۰ هزار تومان پول دستی از کسی گرفته و نمی‌تواند پس بدهد.»
آرین غلامی، شطرنج‌باز محبوب سپاه پاسداران اما پس از آنکه آخرین بار مقابل حریف اسراییلی حاضر نشد، از سوی بیت علی خامنه‌ای، بسیج دانشجویان، دفتر حمایت از فلسطین، ستاد امر به معروف، جهاد اکبر حضرت امام و نماینده ولی فقیه در مازندران مورد تقدیر قرار گرفت.
مطالب مرتبط:
سعید مولایی و پناهندگی در آلمان؛ ورزش ایران تعلیق می‌شود؟
ورزش ایران روی پل، شانه‌ها نزدیک به خاک
رضا مددی: نه قرار است من آن اسراییلی را بخورم و نه او مرا خواهد خورد
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر