آشنایی با ماموران حراست در تیم ملی زنان؛ موزیک، روسری و لاک ممنوع

آتوسا ایران‌‌مهر/ شهروند خبرنگار

طی چهار دهه اخیری که از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد، هربار حضور ورزشکاران یا تیم‌های ورزشی زنان ایرانی در رقابت‌های بین‌المللی با همراه شدن یک عضو نیروهای حراست مقدور شده است. ورزشکاران زن، اجازه سفر بدون همراهی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی که به ورزش مامور شده‌اند، ندارند.

این افراد وظیفه مراقبت از حجاب، رفتار، ساعت خواب، رفت‌وآمدها و حتی نظارت به مسائل شخصی ورزشکاران را عهده‌دار می‌شوند و به خاطر کنترل کردن این موارد حقوق دریافت می‌کنند. 

آن‌ها در ظاهر گرم و صمیمی هستند، اما در باطن سرد و خشن. گزارش‌هایی که این افراد در پایان سفر با تیم‌های ملی به حراست فدراسیون و وزارت ورزش ارسال می‌کنند، در پرونده ورزشکاران ثبت می‌شود تا این ارگان‌های بالادست فدراسیون‌ها گاهی برای آن‌ها تصمیم‌گیری‌ کنند. 

آن‌چه در این گزارش خواهید خواند، به شما کمک می‌کند با یکی از مهم‌ترین نیروهای حراست در فوتبال ایران و آن‌چه در آخرین سفر تیم ملی فوتبال زنان به تاشکند رخ داد آشنا شوید.

 

چالش‌های تیم فوتبال زنان ایران پیش از اعزام

ماجرای کت‌وشلوار تیم ملی زنان با واکنش مثبت جامعه و البته حمله تندروها در مجلس شورای اسلامی همراه شد. 

بسیاری از کاربران در فضای مجازی این لباس را از لباس رژه تیم ایران در المپیک شکیل‌تر خواندند. پس از شدت گرفتن انتقادات و تذکر وزارت ورزش به فدراسیون فوتبال، بازیکنان تیم زنان هنگام بازگشت گرم‌کن، شلوار با مقنعه پوشیدند. 

منابع ایران‌وایر می‌گویند مامور حراست وزارت ورزش در این سفر تیم زنان، «سمیرا محمدخانی» بود. این اسم نیز می‌تواند مانند نام‌هایی که بسیاری از ماموران حراست در فدراسیون‌ها یا وزارت ورزش استفاده می‌کنند، یک نام دوم باشد. مانند «رضا حسنی‌خو» که سال‌ها ریاست حراست وزارت ورزش را برعهده داشت؛ اما نام واقعی‌اش «رضا علیخانی» بود؛ برادر بزرگ‌تر احسان علیخانی. 

پیش از اعزام تیم ملی زنان، خانم سمیرا محمدخانی با دیدن کت‌های بازیکنان، اولین شخصی می‌شود که به پوشش دختران اعتراض می‌کند. او گفته بود که «چرا قد کت‌ها کوتاه شده است.» اما چون زمانی برای تعویض لباس بازیکنان وجود نداشت، شخصا مجبور می‌شود، مدیرانش در حراست را مجاب کند که این لباس مناسب است؛ خودش هم از همان کت‌وشلوار پوشید و چادری بر روی آن بر سر و تن کرد. 

بازیکنان تیم ملی زنان ایران می‌گویند که او با گرفتن عکس‌هایی از بازیکنانِ با قد و قامت مختلف و ارسال این تصاویر به مدیران حراست وزارت ورزش، تاییدیه نهایی برای سفر را گرفته بود. 

اما به محض رسیدن تیم زنان به تاشکند انتقادات به لباس‌ها شدت گرفت. نایب رییس زنان فدراسیون فوتبال، «شهره موسوی» هم این موضوع را کوتاهی مامور حراست در انجام وظیفه‌اش دانست. همین اتفاقات باعث شد سمیرا محمدخانی، مامور حراست، ناراحتی خود را با فشار روی تیم تسکین دهد.

او حتی در پروازی که اختصاصی بود و تمامی کادر پرواز زن بودند، به بازیکنان و مربیان دختر گفته بود مراقب باشید که هدبند زیر شال بازیکنان سُر نخورد و یا موهایشان پیدا شود، وگرنه به محض ورود به تهران با آن‌ها برخورد خواهد کرد.

 

اتفاقات در تاشکند؛ از حساسیت روی موزیک تا مقنعه بازیکنان

به دلیل همزمانی مسابقات انتخابی جام ملت‌های زنان آسیا با ایام محرم، سخت‌گیری روی بازیکنان بیشتر هم شد.

مامور حراست به صورت جدی به آن موسیقی‌ که بازیکنان در اتوبوس و در مسیر ورزشگاه گوش می‌دادند، حساسیت نشان می‌داد و در ایام محرم گوش دادن به موزیک را به صورت کامل ممنوع کرده بود. 

منابع ایران‌وایر می‌گویند که کادر فنی تیم ملی زنان ایران، تحت فشار مامور حراست بازیکنان را پیش از هر مسابقه، مجبور به پوشیدن یک بلوز کشی یقه‌دار زیر لباس‌های خود کردند تا در صورت بالا رفتن لباس رویی بدن بازیکنان مشخص نشود. بازیکنان آستین آن را بریدند؛ اما این لباس اضافی با توجه به گرمای هوا سرعتشان را کم می‌کرد.

سمیرا محمدخانی در ابتدا رفتاری بسیار گرم و صمیمی با بازیکنان و کادر‌فنی داشت، اما ماموریت و شغلش با رفتارش در تناقض بود. 

یکی دیگر از رفتارهای عجیب او ماندن در راهروی هتل تا نیمه‌های شب بود. دلیل این کارش جلوگیری از تردد شبانه بازیکنان اعلام کرد، در صورتی که کادر فنی ساعت خواب بازیکنان را تنظیم کرده بودند و اجازه بیداری به آن‌ها را نمی‌دادند. 

عجیب‌تر از آن موضوع مقنعه بازیکنان در هنگام صرف غذا در هتل بود. بازیکنان نوعی مقنعه که روی خودش یک «هدبند» سرِخود داشت، به سر می‌کردند تا وقتی در هتل تردد می‌کنند راحت باشند، اما مامور حراست به این موضوع هم واکنش نشان داد و تاکید کرد باید مقنعه معمولی به سر کنند و هدبند جداگانه ببندند.

از دیگر مسائلی که او برای تیم بوجود آورده بود، مسئله حضور «نصرت ایراندوست» مدیرفنی و «امیر جمائیلی» مربی دروازه‌بانان در کنار تیم بود. مامور حراست با سماجت مانع حضور این دو عضو کادر فنی تیم ملی زنان در کنار بازیکنان می‌شد. شاید نصرت ایراندوست می‌توانست از کنار زمین کارش را به عنوان مدیر فنی انجام دهد؛ اما مربی دروازه‌بانان نمی‌توانست دور از بازیکنانش، دختران تیم ملی را تمرین دهد. اما موضوع این بود؛ قدرت سمیرا محمدخانی از کادر فنی تیم ملی بیشتر است. پس حرف او به کرسی می‌نشیند. 

این مشکلات و فشارهایی که یک مامور حراست به روی کادر فنی و بازیکنان در زمان مسابقات وارد می‌کند، فقط مختص تیم ایران است. سرمربی تیم ملی ایران باید در کنار آنالیز حریف و تمرین تیمش، برای تاکتیک‌های مامور حراست هم فکری می‌کرد. 

سمیرا محمدخانی در اردوی تیم ملی زنان ایران، از انگشت‌های بازیکنانی که به ناخن‌های خود لاک می‌زدند، عکس می‌گرفت. او می‌گفت کسانی که لاک می‌زنند، نماز هم نمی‌خوانند، پس نه تنها ترک فعل حرام نکرده‌اند که واجبات دینی را هم انجام نمی‌دهند.

 

هویت کارمندان حراست

خبرنگار ایران‌وایر در گفت‌وگو با یک منبع آگاه در فدراسیون فوتبال مطلع شده است که حق‌الزحمه نیروهای امنیتی و حراستی در فوتبال ایران را فدراسیون فوتبال پرداخت می‌کند؛ اما در حقیقت آن‌ها کارمندان وزارت ورزش هستند. 

وزارت ورزش سازوکارش در این مورد چرخش زنان حراست در بین فدراسیون‌های ورزشی است. هر فرد چند سال در یک فدراسیون مشغول به کار می‌شود و تیم زنان را در سفرهای برون‌مرزی همراهی می‌کند؛ سپس وارد فدراسیون دیگری می‌شود. دلیل این کار هم حفاظت وزارت ورزش از نیروهای اطلاعاتی‌ خود است. 

اغلب این زنان با نام مستعار مشغول به کار هستند تا با فاش نشدن نام حقیقی‌ ایشان، زندگی خصوصی و امنیت‌ آن‌ها به خطر نیفتد. ماموران حراست به همراه تمامی رده‌های ملی حتی نوجوانان هم اعزام می‌شوند تا از حجاب آن‌ها حراست کنند.

 برخی از آن‌ها به صورت خانوادگی در فوتبال و ورزش‌های ایران حضور دارند. مانند خانم سمیرا محمدخانی که مادرش نیز از مامورین حراست وزارت ورزش در سه دهه اخیر ورزش ایران است.