«محمدعلی» با نام قبلی «کَسیوس مارسلوس»، یکی از مشهورترین بوکسورهای سنگین وزن جهان امروز در گذشت. او پس از گرویدن به اسلام، در فعالیتهای سیاسی نیز نقش داشت و به همین دلیل بیش از سایر قهرمانان ورزشی در جهان مطرح شد. او درنظرسنجی بی بی سی در سال ۲۰۰۰، عنوان ورزشکار قرن را هم از آن خود کرده بود.
محمدعلی دوران کودکی خود را در «لویی ویل» سپری کرد. در سن ۱۲ سالگی، هنگامی که دوچرخه کوچکش به سرقت رفت، مانند بسیاری از کودکان دیگر، گریه کنان نزد پدرش نرفت بلکه ماجرا را برای پلیس محلیشان، «جو مارتین» که یک مربی بوکس هم بود، گزارش کرد. مارتین پیشنهاد داد که راه مبارزه کردن را زیر نظر او یاد بگیرد و این پسر بچه ۱۲ ساله به سرعت با کمک مارتین در یادگیری بوکس پیشرفت کرد. تا زمانی که در در کنتاکی به دبیرستان رفت، موفق به کسب ۶ عنوان شد و به دلیل همین موفقیتها، مسوولان مدرسه در عوض، نمرههای ضعیف درسی او را نادیده گرفتند و اجازه دادند تا فارغالتحصیل شود.
در بازیهای المپیک تابستانی سال ۱۹۶۰ در رم، او مدال طلای بوکس در رده سبکِ سنگینوزن را کسب کرد و سپس آموزش بوکس حرفهای را زیر نظر «انجلو داندی» (Angelo Dundee) ادامه داد. همزمان درهمان سالها بود که عقاید غیرمعمول مذهبی خود را بروز داد. ضمن این که نتایج دور از انتظار و خیره کننده او در مسابقهها و روحیه خستگی ناپذیرش موجب شده بود تا لقب «مشتزن لوییویل» را از آن خود کند.
در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ محمدعلی بازنشستگی خود را اعلام و با رکورد ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و ۵ شکست با دنیای پرهیجان رینگ و بوکس خداحافظی کرد.
محمدعلی سالها یکی از محبوبترین انسانهای جهان بود. عامل این محبوبیت پس از چهره زیبا و قهرمانی بوکس دفاع از حقوق از انسانها در تمام جهان بود. او نه تنها از حقوق سیاهان در آمریکا و سراسر جهان دفاع می کرد، بلکه صدای بسیاری از مردم دیگر نیز بود. در سالهای اخیر او پس از دستگیری و زندانی کردن شهروندان آمریکایی از جمله سه کوهنورد آمریکایی و جیسون رضاییان از دولت ایران خواسته بود حقوق این زندانیها را رعایت و آنها را هر چه سریع تر آزاد کند.
ثبت نظر