تکنولوژی فوتبال در سال ٢٠٥٠ چگونه خواهد بود؟

تصور کنید روزی که تلویزیون خود را روشن می‌کنید و رئیس فیفا را مشاهده می‌کنید که در یک پیام خبری می‌گوید: «و میزبانی جام جهانی ۲۰۵۰ اهدا می‌شود به .... کره مریخ!» شاید تعجب کنید از اینکه بگوییم این تصور چندان هم دور از ذهن به نظر نمی‌رسد!

شاید بارها از خودتان پرسیده‌اید که فوتبال و به طور کلی ورزش، در جهانی که به واسطه‌ی تکنولوژی به طور دائم در حال تغییر و تحول است، در آینده چگونه خواهد بود؟ جام جهانی در سالهای آتی (مثلا سال ۲۰۵۰) چگونه برگزار خواهد شد؟

در این شکی نیست که ورزشکاران با گذشت زمان بهتر شده‌اند. به طور مثال اگر برنده دوی ماراتن المپک ۲۰۱۲ در مسابقات ماراتن المپیک ۱۹۰۴ شرکت می‌کرد،  یک ساعت و نیم زودتر از رقبایش از خط پایان می‌گذشت. و یا اگر جسی اونز، برنده دوی ۱۰۰ متر المپیک ۱۹۳۶، با اوسن بولت در المپیک لندن مسابقه می‌داد، ۱۴ متر از بولت در خط پایان عقب می‌افتاد.

این روزها ورزش با تکنولوژی‌هایی که نقش مهمی در آن ایفا می‌کنند، دیگر یک نوع دانش به شمار می‌رود؛ تکنولوژی‌هایی از قبیل مربی‌های پرینت شده سه بعدی یا وسایل مخصوص طراحی شده برای آنالیز داده‌های حرکات ورزشکاران. به تیم ملی راگبی انگلستان نگاه کنید؛ ورزشکاران یک جعبه کوچک را در زیر پیراهنشان می‌پوشند تا رشته ای از داده‌ها را از طریق GPS به یک شبکه داده ای مخابره کنند.

باشگاه‌های راگبی از سال ۲۰۰۹ از تکنولوژی‌هایی از این دست استفاده می‌کنند اما استفاده از این لوازم در زمین‌های فوتبال همچنان ممنوع است.  گایی لیدبتر، مدیر ارشد فناوری اطلاعات در شرکت آتوس، تأمین کننده فناوری‌های بازی‌های المپیک، می‌گوید که فوتبال به هر حال یک ورزش «داده محور» خواهد شد.

وی ادامه می‌دهد: «آن‌ها به ناچار پتانسیل موجود را درک خواهند کرد و ما به مرحله ای خواهیم رسید که با وسایلی در پیراهن و کفش ورزشکاران، داده‌های لازم را جمع کرده و بازخورد آن را به مربیان خواهیم داد.»

کریس کلاو (Chris Kluwe)، بازیکن سابق NFL، نیز درباره آینده ورزش مطالب زیادی نوشته و گفته که بازیکنان نیز همچون مربیان در آینده از آنالیز داده‌های ورزشی خود نیز استفاده خواهند کرد. او در یکی از تازه‌ترین صحبت‌های خود گفته است: «واقعیت افزوده (Augmented Reality) راهی برای جمع آوری داده ها و بهبود آن هاست که به شما بگوید چطور در مسابقه واقعی بازی می کنید.»

کلاو سیستمی را تصور می‌کند که از چندین دوربین تشکیل شده و در گوشه استادیوم‌های فوتبال نصب خواهد شد تا از نمای بالا زمین مسابقه را زیر نظر بگیرند و اطلاعات آن‌ها با سنسورها و شتاب سنج‌های متصل به بازیکنان ترکیب شود. وی می‌افزاید: «شما تمام اطلاعات را جمع آوری کرده و به بازیکنان خود انتقال می‌دهید. بهترین تیم‌ها آن‌هایی خواهند بود که این اطلاعات را به صورتی به بازیکنان منتقل می‌کنند که آن‌ها بتوانند از آن بهره ببرند و بدترین تیم‌ها هم آن‌هایی هستند که این اطلاعات را فقط انبار کنند.»

به گفته کلاو، از این پس دیگر دپارتمان IT نیز به اندازه دیگر دپارتمان‌ها در هدایت تیم‌ها مهم خواهد بود و استخراج داده‌ها دیگر فقط برای مطالعه کردن‌های خسته کننده نخواهد بود.

این ورزشکار سابق NFL همچنین می‌گوید علاوه بر مربیان و بازیکنان، تکنولوژی می‌تواند به کمک هواداران ورزش‌ها نیز بیاید تا تجربه ای همه جانبه داشته باشند: «ما می‌توانیم عینک گوگل  را زیر کلاه پوشیدنی ورزشکاران قرار دهیم تا حس کنیم که دویدن ۱۰۰ مایل دریک ساعت شبیه به چیست و صدای شدت ضربان قلب را هم بشنویم.»

در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل فناوری‌های زیادی همچون تکنولوژی خط دروازه یا اسپری محو شونده به نمایش در آمدند اما ضربه جولیانو پینتو، جوان معلول ۲۹ ساله برزیلی به توپ برای شروع مسابقات در مراسم افتتاحیه در یاد بسیاری خواهد ماند. این جوان معلول لباسی متشکل از چندین روبات را پوشیده بود که تنها دستورات مغز وی را به فعالیت جسمانی همچون شوت کردن توپ تبدیل می‌کردند.

خب با این توصیفات، اکنون فکر می‌کنید جام‌های جهانی بعدی از ویزگی های رباتیک بهره خواهند بود؟ فناوری‌ها به صورتی آشکار آماده هستند تا بازیکنان کنونی را به بازیکنانی فرازمینی تبدیل کنند. اما آقای لیدبتر در شرکت آتوس می‌گوید که برای استفاده از این وسایل، به پذیرش آن‌ها از سوی فرهنگ‌های مختلف نیز نیاز است. وی برای روشن تر کردن موضوع  می‌گوید: «آیا هوادارن فوتبال حاضر می‌شوند این ورزش همان راهی را برود که فرمول یک رفت و در آن ماشین‌ها مهم تر از رانندگان خود شدند؟»

پروفسور الکساندر دا سیلوا سیموئز، یکی از مسئولان مسابقات فوتبال روبوکاپ است که سالانه میان روبات‌ها برگزار می‌شود. او معتقد است که مطمئنآ روبات‌ها در آینده به زمین مسابقات فوتبال خواهند آمد اما آن‌ها الزامآ بازی نخواهند کرد.

وی می‌گوید: «من انتظار دارم در سال ۲۰۵۰ ما دیگر داوران انسانی را در زمین مسابقات نبینیم. انسان‌ها در تیم داوری به عنوان سرپرست تیم داوران روباتیک حضور خواهند داشت، داوران روباتیک هم می‌توانند یک نرم افزار یا حتی روبات واقعی باشند.»

او حتی یک چالش برای فیفا دارد: «در سال ۲۰۵۰، یک تیم متشکل از روبات‌های انسان نمای مستقل در برابر تیم قهرمان جام بازی خواهند کرد.»

پیش بینی او؟ روبات‌ها خواهند برد!