احمدرضا دالوند، گرافیست سرشناس ایرانی درگذشت

به گزارش خبرآنلاین، احمدرضا دالوند، منتقد هنری، پژوهش گر، تصویرگر، نویسنده  و طراح گرافیک که مدتی به دلیل بیماری دیابت و پیشرفته شدن آن در بیمارستان «سینا» بستری شده بود، بامداد امروز دوشنبه ۱۹ آذر چشم بر جهان بست.

دالوند چندی پیش به دلیل عفونت از ناحیه پا بر اثر بیماری دیابت در بیمارستان بستری شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. او حدود سه هفته پیش در میان روزنامه نگاران و همکارانش کیک تولد ۶۰ سالگی خود را روی تخت بیمارستان فوت کرد. 
به نوشته خبرآنلاین، این هنرمند در ادامه درمان، در مرحله آندوسکوپی سه مرتبه سکته کرد و پس از احیای دوباره، به کما رفت و در آی‌سی‌یو بستری شد تا امروز صبح که درگذشت.

«هادی حیدری»، کاریکاتوریست مطبوعات به ایسنا گفته است: «متاسفانه آقای دالوند ساعت دو صبح امروز در منزل شان فوت شدند.»

او افزوده است: «در صحبتی که با آقای "کرمان‌پور"، پزشک آقای دالوند داشتم، گفتند که هنوز علت مرگ او مشخص نیست و به همین خاطر هم فعلا باید منتطر پاسخ پزشکی قانونی در این باره باشند.»

حیدری توضیح داده است: «طبق گفته پزشک آقای دالوند، روند درمانی ایشان چهار روز پیش به پایان رسیده بود و با وجود پیشنهاد پزشک برای ماندن در بیمارستان، او ترجیح داد که به منزل برود.»

دالوند در چهار دهه گذشته چندین کتاب‌ و ده‌ها مقاله منتشر کرده و مدیریت هنری روزنامه‌ها و نشریات بسیاری را برعهده داشته است. او در سال ۱۳۷۶، مدیریت هنری روزنامه «جامعه» به سردبیری «ماشاالله شمس الواعظین» را برعهده گرفت و منجر به تغییرشکل و فرمت روزنامه‌های فارسی‌زبان شد.

دالوند از شاگردان «مرتضی ممیز» پدر هنر گرافیک معاصر ایران، «صادق بریرانی» از پیش‌کسوتان هنر گرافیک ایران و «هانیبال الخاص» آغازگر طراحی فیگوراتیو در نقاشی نوگرا و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک از دانشکده هنرهای زیبای «دانشگاه تهران» بود.

او نخستین منتقد هنر تجسمی بعد از انقلاب محسوب می‌شد.  صدها اثر تصویرسازی دالوند در سال‌های پس از انقلاب در مطبوعات مستقل و معتبر به چاپ رسیده ‌اند.

«علی اصغر قره باغی»، نویسنده، مترجم و منتقد هنر در ماهنامه شماره آبان و آذر ۱۳۷۹ «گلستانه» در مقاله‌ای با عنوان «تک گفتاری‌های رندانه»، دربارهٔ احمدرضا دالوند ‌نوشته بود: «دالوند یک جا طراح و نقاش است و جای دیگر گرافیست و تصویر ساز. یک جا معمار صدا و گفتار است و جایی دیگر تصویرکننده بازتاب‌های فلسفی و باز...»

او ‌افزوده بود: «اکثر طرح‌های دالوند به سبب ماهیت پرتوانی که دارند، مستقل از ادبیات جلوه می‌کنند. در نهایت شکل قرائتی فردی از یک متن را دارند و آن قدر قائم به ذات هستند که بدون تاریخ مصرف در یک نگارخانه به عنوان آثارهنری مستقل به تماشا گذاشته شوند.»

«مسعود خیام»، نویسنده و مترجم نام آشنا دربارهٔ تصویرسازی‌های دالوند و همکاری در ماهنامه «آدینه» در دهه ۶۰ در بروشور گالری «سیحون» ‌نوشته بود: «اکنون ما هر دو از آدینه بیرون آمده‌ایم. مقالات تو خوانده شد یا نشد، تاریخ مصرف خود را داشت و تمام شد. ایلوستراسیون‌های دالوند اما با خلاصی از شر "داستان"، مفاهیم هنری خود را یافته و زندگی مستقل خود را آغاز کرده ‌است .»

«توکانیستانی»، معمار، طراح و کاریکاتوریست دربارهٔ احمدرضا دالوند در سایت «توکای مقدس» ‌نوشته است: «دالوند طراح بی نظیری است و قلمی عالی در نوشتن دارد که به همراه دانشش از هنر، منتقدی تیزبین از او ساخته ‌است.»

احمدرضا دالوند در مصاحبه اخیرش که در روزنامه «همشهری» منتشر شد، گفته بود:«همین الان در حال کار کردن روی نشان و لوگو در هیات‌های مذهبی هستم. این مطالعه در هیچ جای دنیا انجام نشده و به نظر من به قدرِ چاه‌های نفت، ارزشمند است. کارم را با مطالعه از آستان قدس و قم آغاز کردم و تعدادی از لوگوهای جوانان هیات‌ها از سراسر ایران به دست من رسید. مدتی است در حال تبارشناسی، آنالیز و زیبایی‌شناسی این آثار هستم. ذهن محقق من نمی‌تواند در مقابل چنین گنجینه‌ای آرام بگیرد. گاهی تا سپیده صبح مشغول تفکیک طرح‌ها هستم. کار دیگری در دست دارم و آن کتابی است که بیش از ۱۲ سال روی آن کار کرده‌ام‌.کتاب "بررسی زیبایی شناسی صفحه اول روزنامه‌های ایران در یک قرن گذشته" که آماده انتشار است.»

دالوند سال ۱۹۹۲، طراح برگزیده کتاب سال گرافیک اروپا شد. او طراح ممتاز سمپوزیوم بین‌المللی طراحی ژاپن در سال ۱۹۸۹ و طراح برگزیده روزنامه «یومییوری شیمبون» ژاپن در سال ۱۹۹۰ بود و با مجله «ویتی ورلد» امریکا به عنوان طراح در سال۱۹۸۹ همکاری کرد.

 این هنرمند سال ها در کنار تدریس در دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها و برخی دانشگاه‌های کشور، در مراکز متعدد فرهنگی به برپایی دوره‌های آموزش پیشرفته زیبایی‌شناسی مانند سلسله درس‌های «چشم متفکر» در «فرهنگستان هنر» و نیز ورک شاپ‌های تخصصی مانند «اقتصادهنر» پرداخت. او در دو دهه گذشته در آتلیه شخصی خود آزادانه به نقاشی و طراحی و هم چنین به نویسندگی و پژوهش مشغول بود.

این گرافیست سرشناس ایرانی طراحی آرم مؤسسه و نشرهای مختلف مثل «نشرثالث» و لوگو نشریاتی مانند گلستانه، «وقایع اتفاقیه»(دوره نخست)، «حیات نو»، «اقتصادپویا» و «شهروند» و نیز دیزاین صفحات بی شماری در روزنامه‌ها و ماه نامه‌های مختلف را برعهده داشته است.

«ایران وایر» درگذشت این منتقد هنری، نویسنده، پژوهش گر، تصویرگر و طراح گرافیک را به جامعه رسانه ای و هنری و نیز همکارانش در داخل و خارج از کشور تسلیت می گوید.