مسعود کاظمی، روزنامه‌نگار: برای امرار معاش به نقاشی ساختمان روی آورده‌ام

«مسعود کاظمی»، روزنامه‌نگار و زندانی سابق با انتشار تصاویری از خود در حال نقاشی ساختمان در صفحه اینستاگرام، به دوستانش خبر داده است که برای همیشه روزنامه‌نگاری را کنار گذاشته و به شغل جدیدی روی آورده است.

مسعود کاظمی خبرنگار روزنامه‌های «شرق» و «قانون» و سردبیر ماه‌نامه «صدای پارسی» بود که با حکمی که از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب مبنی بر دو سال ممنوعیت فعالیت مطبوعاتی علیه او صادر شده است، اجازه فعالیت در رسانه را ندارد.

این روزنامه‌نگار در خصوص روی آوردن به شغل نقاشی ساختمان، در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «بعد آزادی از زندان و با توجه به اینکه ممنوع‌الکار بودم، باید برای امرار معاش کاری می‌کردم. نقاشی ساختمان را به صورت تجربی از پدرم آموختم و حالا چند ماهی است با هم سر کار می‌رویم.»

این روزنامه‌نگار در این یادداشت نوشته که در صورت ممنوع‌الکار نبودن، باز هم قصد فعالیت رسانه‌ای و ابزار پروپاگاندا شدن را نداشته، آورده است: «خوشحال نیستم چون شیفته نوشتنم و خوشحالم چون تلاش می‌کنم شریف زندگی کنم.»

کاظمی در پایان نوشته خود از دنبال‌کنندگانش خواسته است که اگر نیاز به نقاشی ساختمان در شهر پرند و شهرهای کوچک اطرافش دارند، چنین پروژه‌هایی را قبول می‌کند.

کاظمی پیش از این در ۱۷ آبان ۱۳۹۹ نیز در حساب کاربری‌ خود در توییتر که حالا غیرفعال شده است، نوشته بود: «۸ ماه از آزادیم می‌گذرد، فقط خدا می‌داند در این مدت چه بر ما گذشت، ممنوع‌الکار و... هیچ اظهار نظر سیاسی نکردم و در توییتر حضور نداشتم، با این حال نمی‌دانم فلان نهاد امنیتی از جان یک روزنامه‌نگار بی‌کار و ساکت چه می‌خواهد؟ خفه‌خون گرفتم، کافی نیست؟ خواسته زیادیه که فقط ول‌مون کنید؟»

همه چیز برای مسعود کاظمی و بسیاری از روزنامه‌نگاران دیگر که حالا شغل روزنامه‌نگاری یا بهتر است بگوییم مهارت و علاقه خود را بوسیده‌ و گذاشته‌اند کنار، از بازداشت خود توسط یکی از نهادهای امنیتی آغاز شده است.

کاظمی روز اول آبان ۱۳۹۷، با یورش ماموران اطلاعات سپاه به منزلش بازداشت شد. این بازداشت مسیر زندگی‌ ‌او را برای همیشه تغییر داد.

او توسط «محمد مقیسه»، قاضی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به سه اتهام «نشر اکاذیب»، «توهین به رهبری» و «توهین به مقامات»، به چهار سال و شش ماه حبس و دو سال محرومیت از فعالیت مطبوعاتی محکوم شد.

این حکم در دادگاه تجدیدنظر هم عینا مور تایید قرار گرفت که براساس ماده ۱۳۴ «قانون مجازات اسلامی»، دو سال از این حکم قابل اجرا بود.

هم‌زمان با شیوع ویروس کرونا در زندان‌های ایران، مسعود کاظمی روز هفتم اسفند ۱۳۹۸ به مرخصی اعزام و روز ۱۶ فروردین ۱۳۹۹، متوجه صدور حکم آزادی پیش از موعد خود شد.

با این حال، پایان حکم حبس او، پایان کار قوه قضاییه و نهادهای امنیتی با این روزنامه‌نگار نبود و از تاریخ آزادی‌، دو سال محکومیت مطبوعاتی او آغاز شد.

مسعود کاظمی تنها روزنامه‌نگاری نیست که به دلیل بازداشت و حکم، دیگر قادر به فعالیت رسانه‌ای نیست؛ «مهسا امرآبادی»، «محمد مساعد»، «بهمن احمدی»، «یغما فشخامی» و بیش از ده‌ها روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌‌ای و بسیاری از خبرنگاران محلی، تحت همین فشارهای نهادهای امنیتی، از رسانه فاصله گرفته و حتی به مشاغل دیگری روی آورده‌اند. در این بین، می‌توان به مهسا امرآبادی اشاره کرد که مدتی پس از زندان، کار خبرنگاری را برای همیشه کار گذاشت و در حال حاضر در «شهرک اکباتان» تهران با توجه به اصالت گیلانی خود، محصولات بومی این استان را می‌فروشد.

در موردی دیگر، بهمن احمدی از دنیای مطبوعات به دنیای کتاب سفر کرده و خود را با کتاب و کتاب‌خوانی و گاهی با پژوهش در زمینه‌های مختلف به دور از هرچه رسانه و مطبوعات است، فعالیت می‌کند.

در فهرست بلند بالا و ناشناخته روزنامه‌نگاران تحت فشارهای امنیتی، بسیاری به سوی شغل «روابط عمومی» روی آورده‌اند، عده‌‌ای مجبور به مهاجرت به خارج از ایران شده‌اند و از روایت بسیاری نیز حتی اطلاعی در دست نیست.