کانون نویسندگان ایران خواستار آزادی فوری کارگران زندانی شد

 «کانون نویسندگان ایران» امروز ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ در بیانیه‌ای به مناسب «روز جهانی کارگر» از این‌که سفره کارگران ایرانی روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، ابراز تاسف کرد.

در این بیانیه که یک روز قبل از روز جهانی کارگر منتشر شده، گفته شده روز جهانی کارگر روز طبقه‌ای است که آفرینندگان اصلی ارزش‌ هستند اما تنها از بخش ناچیزی از این ثروت کلان بهره می‌برند.

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «اگرچه این روز در دوران معاصر در اکثر کشورهای جهان تعطیل رسمی اعلام شده و کارگران به خیابان‌ها می‌آیند و فریاد اعتراض خود را بر ضد استثمار و ستم بلند می‌کنند اما در کشورهایی چون ایران فقط به ذکر روز جهانی کارگر در تقویم بسنده شده است و هرگونه گردهمایی مستقل با سرکوب و زندان و پرونده‌سازی پاسخ داده می‌شود. امسال کارگران ایران در شرایطی به استقبال اول ماه می (۱۱ اردیبهشت) می‌روند که در سال گذشته روز به روز سفره‌‌هاشان کوچک‌تر شده، تورم لگام‌ گسیخته زندگی‌ میلیون‌ها کارگر و زحمت‌کش را به مرز فروپاشی رسانده و فشار بی‌کاری، فقر و دستمزدهای ناچیز و تعویق در پرداخت همین دستمزدها، آن‌ها را بیش از پیش از حداقل‌های اولیه زندگی محروم کرده است.»

کانون نویسندگان ایران، علاوه بر مشکلات اقتصادی و سرکوب اعتراضات قانونی، «شیوع کرونا» را نیز در یک سال گذشته از مهم‌ترین مشکلات قشر کارگر برشمرده و افسوس خورده که چرا مانند بسیاری از کشورهای دنیا، در ایران کارگاه‌ها و کارخانه‌ها تعطیل نشدند و حمایت‌های مالی از کارگران در ایام شیوع کرونا روی نداده است.

در این بیانیه آمده است: «اگر سیاستی مردمی در میان می‌بود، باید کارگران را مرخص و نهادهای تولیدی را دست‌کم برای مدتی معین تعطیل می‌کردند، پرداخت‌ها به‌طور سراسری ادامه می‌یافتند و نیازهای اولیه کارگران از سوی دولتی که تمام منابع ثروت را در تصاحب دارد، تامین می‌شد. چنین رویکردی همراه با واکسیناسیون سراسری جامعه‌ کارگری و بازنشستگان می‌توانست از همان ابتدا مانع از شیوع گسترده ویروس کرونا شود.»

در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده است که کارگران ایرانی در هر شرایطی ناگزیر از حضور در محل کارند، از حق تشکیل سازمان‌های مستقل محروم هستند و پاسخ اعتراض‌شان به این بی‌حقی و ستم هم پرونده‌سازی و حبس است.

در این بیانیه به فعالان کارگری محبوس در زندان هم اشاره شده است: «مساله دیگری که مایه نگرانی روزافزون است، وضعیت کارگران و فعالان کارگری محبوس در زندان‌ها است که به رغم رخنه کرونا به بندهای عمومی، از هیچ‌گونه حق مرخصی یا آزادی موقت برخوردار نشده‌اند؛ کارگران و زحمت‌کشانی که معاش و آینده خود را از دست رفته می‌بینند و هرگونه چشم‌انداز بهبود در وضعیت نیز از آن‌ها گرفته شده است.»

کانون نویسندگان ایران در پایان این بیانیه خواستار به رسمیت شناختن عملی و رسمی حق آزادی بیان و اعتصاب برای همه گروه‌های اجتماعی و هم‌چنین آزادی بی‌درنگ و بی قید و شرط تمام زندانیان سیاسی، از جمله کارگران و فعالان کارگری زندانی از حکومت جمهوری اسلامی ایران شده ‌است.

برای دیدن اخبار و گزارش‌های بیش‌تر درباره رسانه و خبرنگاری به سایت خبرنگاری جرم نیست مراجعه کنید.