«عالیه مطلب‌زاده»، روزنامه‌نگار، عکاس و فعال حقوق زنان که زندانی است، در یک گفت‌وگوی تلفنی با همسرش «صدرا عبداللهی»، از شرایط وخیم بند زنان زندان اوین خبر داده است. او همچنین از ابتلای سه نفر از زنان زندانی به کرونا گفته است و اینکه زندانی‌های مبتلا به کووید۱۹ در وضعیت بهداشتی اسفناکی قرار دارند. به گفته این روزنامه‌نگار زندانی٬ سه نفر از زنان زندانی را که آزمایش کرونای آن‌ها مثبت بوده «انداختند در قرنطینه» و در را به روی ایشان قفل کرده‌اند.
در این فایل صوتی که صدرا عبداللهی در حساب توییتر شخصی خود منتشر کرده است، عالیه مطلب‌زاده می‌گوید: «انگار یک عده را ریخته‌اند اینجا و درها را بسته‌اند که همه بمیرند.» در این فایل صوتی صدای گریه و ناراحتی «راحله احمدی»، زندانی دیگری که نتوانسته برای آخرین بار مادرش را ببیند یا با او صحبت کند هم شنیده می‌شود.
این روزنامه‌نگار زندانی همچنین می‌گوید به دلیل شیوع کرونا در بند زنان٬ مسئولان زندان زندانی‌های مبتلا به کرونا را در قرنطینه بدون حمایت رها کردند و حتی غذایی هم برای آن‌ها تهیه نمی‌شود و وقتی که حال آن‌ها وخیم بوده «بعد از چند روز می‌برند بهداری و سرم می‌زنند.»
عالیه مطلب‌زاده می‌گوید «سپیده کاشانی»، از فعالان محیط زیست زندانی مبتلا به کرونا است و سرفه‌های شدیدی دارد و با حال بسیار بد می‌خواسته با همسرش تلفنی صحبت کند؛ اما به او این اجازه را ندادند و با گذشت چند روز توانسته با همسرش تلفنی صحبت کند.
به گفته مطلب‌زاده٬ رسیدگی و نظافت و بهداشت در بند مختل شده است و وضعیت روحی زندانی‌ها مناسب نیست.
یکی از نزدیکان عالیه مطلب‌زاده که نخواست نامش فاش شود، به «خبرنگاری جرم نیست» گفت با توجه به صحبت‌های عالیه مطلب‌زاده از میزان «رذالت و سنگدلی» مسئولان قوه قضاییه و زندان اوین حیرت‌زده است.
به گفته این شهروند: «چند روز پیش با عالیه تماس داشتیم. همان حرف‌هایی را که در گفت‌وگو با آقای عبداللهی بیان کرد، به ما هم گفت. مثلا اینکه وقتی از معاون زندان اوین درخواست مرخصی برای خودش و چند زندانی بیمار داشته و گفته زندانی‌ها دارند می‌میرند، جواب شنیده که مردم در بیرون زندان هم می‌میرند و داخل و بیرون زندان فرقی نمی‌کند! آیا بیان چنین صحبتی در مقابل یک زندانی درمانده و بیمار درست است؟ این‌ها رحم ندارند؟ شعور ندارند؟ زندانی آن‌قدر آنجا بماند تا بمیرد؟ آیا در شرایطی که تمام بند زندان مملو از ویروس کرونا است، نباید به زندانی‌هایی که بیماری پیش‌زمینه‌ای دارند، مرخصی داده شود؟ آیا این شکنجه نیست؟ کی قرار است تمام شود؟»
عالیه مطلب‌زاده به این عضو خانواده خود نیز گفته است چندین نفر از زندانی‌ها دائم سرفه می‌کنند و مشکوک به کرونا هستند؛ اما از آن‌ها تست کرونا گرفته نمی‌شود.
به گفته این عضو خانواده عالیه مطلب‌زاده٬ ۳ نفر از زنان زندانی که به دلیل کرونا آن‌ها را قرنطینه کرده‌اند، «دارند از غصه دق می‌کنند». چرا به جای این کار آن‌ها را به مرخصی نفرستادند؟ عالیه می‌گفت: «هر ۳ نفرشان نیاز به بستری شدن در بیمارستان را دارند، اما نهایت تلاش مسئولان زندان این است که بیمار را به بهداری زندان منتقل کنند و آنجا یک سرم بزنند. هیچ زندانی هم اجازه تماس هر روزه ندارد و هر چندروز یک‌بار می‌توانند به خانه زنگ بزنند. آدم واقعا از این میزان رذالت و سنگدلی مسئولان قوه قضاییه و زندان اوین حیرت می‌کند. مگر خودشان خواهر و مادر ندارند؟»
این فرد همچنین گفت که خانواده عالیه مطلب‌زاده چندین بار برای دریافت مرخصی به دادگاه مراجعه کرده‌اند؛ اما هربار قاضی این تقاضا را رد کرده و گفته او باید تا روز آخر محکومیت خود در زندان بماند.
عالیه مطلب‌زاده که در ایران نایب‌رییس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات است، در سال ۱۳۹۶ به اتهام‌های «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» جمعا به تحمل ۳ سال زندان محکوم شده که مجبور است ۲ سال آن را تحمل کند. مصادیق این اتهام، «حمایت از قربانیان اسیدپاشی» و عکس‌های تاثیرگذاری است که توسط عالیه مطلب‌زاده از زنان قربانی اسیدپاشی در ایران منتشر شده است.
«عالیه مطلب‌زاده» روز یک‌شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۹ به واحد اجرای احکام «دادسرای اوین» احضار و پس از آن برای تحمل حکمش بازداشت و به «زندان اوین» منتقل شد. او پیش از بازداشت هم روز ۶ آذر ۱۳۹۵ از سوی ماموران وزارت اطلاعات دولت «حسن روحانی» بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. مطلب‌زاده ۲۵ روز را در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین تحت بازجویی بود و نهایتا با قرار وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی به صورت موقت آزاد شد.
صدرا عبداللهی، مستندساز و همسر عالیه مطلب‌زاده، پیش از این در گفت‌وگویی با کمپین حقوق بشر ایران گفته بود: «اولین بار روز ۲۷ مهر ۱۳۹۹ بود که پس از بازگشت عالیه از سفر گرجستان، آقایانی از وزارت اطلاعات در ساعت ۱۰ شب به منزل ما به زور وارد شدند و با نشان دادن حکمی که محتوای آن تعقیب ضدانقلاب و داعش بود، تا ساعت دو صبح خانه‌مان را تفتیش و هر چه را وسایل شخصی، کاری و اوراق مهم هویتی من و عالیه بود، ضبط کردند. چند روز پس از این اتفاق و طی یک تماس تلفنی، عالیه در روز اول آبان ۱۳۹۹ به وزارت اطلاعات احضار شد. او آن روز هفت ساعت مورد بازجویی قرار گرفت.»
همسر عالیه مطلب‌زاده درباره محتوای بازجویی هفت‌ساعته همسرش گفته بود: «از او درباره سفرش به گرجستان پرسیده شده. عالیه برای شرکت در یک ورک‌شاپ آموزشی در مورد توانمندسازی زنان به گرجستان رفته بود و درست یک روز پس از اینکه بازگشت، ماموران وزارت اطلاعات به خانه ما آمدند. اما مگر شرکت در ورک‌شاپ جرم است؟ او جرمی مرتکب نشده است.»
از دیگر فعالیت‌های حقوق‌بشری عالیه مطلب‌زاده، ساخت فیلمی با عنوان «زنان قربانی خشونت در جامعه را فراموش نکنیم» است که به مساله اسیدپاشی به زنان می‌پردازد. برخی از عکس‌های او در درگیری کوی دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۸ و عکسی که او از «نسرین ستوده» با دستبند و در آغوش همسرش گرفته، در سال‌های گذشته مورد توجه مطبوعات دنیا قرار گرفته است.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر