اختصاصی ایران‌وایر؛ آزار و اذیت «مژگان کاووسی» پژوهشگر زندانی توسط ماموران کلانتری کرج

یکی از دوستان «مژگان کاووسی» پژوهشگر، نویسنده و مترجم زندانی، به «خبرنگاری جرم نیست» خبر داد که او از زندان اوین تهران به «زندان کچویی» در فردیس کرج منتقل شد و در مسیر انتقال نیز ۳ روز در بازداشتگاه یک کلانتری در کرج، در شرایطی بسیار وخیم و آزاردهنده حبس بوده است.

خانم کاووسی در حال طی کردن حکم اشد مجازات خود، یعنی ۳۶ ماه زندان به اتهام «تحریک مردم جهت بر هم زدن نظم و امنیت کشور» است. او یکی از بازداشتی‌های اعتراضات مردمی در آبان ۱۳۹۸ است که در تاریخ ۲۹ آبان آن سال توسط ماموران اداره اطلاعات نوشهر در منزل خود بازداشت شد.

این فرد نزدیک به خانم کاووسی توضیح داد: «قاضی پرونده در اقدامی کاملا غیرقانونی دستور داد مژگان از زندان اوین به زندان کچویی کرج که دارای شرایطی کاملا غیراستاندارد است، منتقل شد. در حالی‌که محل سکونت این پژوهشگر در شهرهای تهران و نوشهر است و قاعدتا می‌بایست او در یکی از این دو شهر زندانی شود. این انتقال ناگهانی، طبعا بی‌ارتباط با اعتراض‌های مژگان در یک سال گذشته نسبت به شرایط وخیم زندان‌های تهران و نوشهر نداشت و حالا قاضی پرونده می‌خواهد به این ترتیب او را تنبیه کند. مژگان را به فردیس کرج تبعید کرده‌اند و حالا ملاقات خانواده با او هم بسیار سخت شده است.»

دوست مژگان کاووسی افزود: «نکته عجیب هم این است که در مسیر انتقال از زندان اوین به زندان کچویی در روز چهارشنبه هفته قبل، به بهانه اینکه پنج‌شنبه و جمعه قسمت اداری زندان کچویی تعطیل است، سه شب او را در بازداشتگاه یک کلانتری در کرج نگه داشتند که از حداقل‌های بهداشتی و رفاهی نیز بی‌بهره بود و همچنین چند مجرم خطرناک و آلوده هم در محیطی بسیار تنگ و تاریک کنار مژگان بودند. مگر قاضی پرونده نمی‌دانست که دو روز آخر هفته زندانی جدید تحویل نمی‌گیرند؟ پس چرا همان شنبه دستور به انتقال ندادند؟ چرا یک پژوهشگر و نویسنده که درحال گذراندن حکم خود است را این‌طور اذیت و آزار می‌کنند؟ مژگان دیشب در تماسی کوتاه از زندان کچویی این اتفاق را تعریف کرد و گفت که هرچه به ماموران کلانتری اعتراض کرده که رفتارشان غیرقانونی و غیرانسانی است، هیچ توجهی نکردند.»

این فرد مطلع همچنین بیان کرد که در آن بازداشتگاه هیچ لامپی روشن نبود، یک عدد پتوی بسیار کثیف به خانم کاووسی داده شد و هیچ فرصتی برای هواخوری هم به بازداشتی‌ها داده نشد.

او می‌گوید: «بازداشت موقت در کلانتری برای آن دسته از متهمین است که پرونده‌شان در مرحله پیش از برگزاری دادگاه قرار دارد و پلیس برای جلوگیری از فرار متهم او را بازداشت می‌کند. درحالی‌که مژگان کاووسی دو ماه قبل و به دلیل ابتلا به ویروس کرونا به مرخصی اعزام شده بود و وقتی حالش خوب شد به زندان بازگشت. پس اگر می‌خواست فرار کند که دیگر برنمی‌گشت! او دیشب هم که از زندان توانست تماس ۳۰ ثانیه‌ای داشته باشد، از فرصت تلفن و کارت یک زندانی دیگر استفاده کرد و هنوز به او امکان تماس نداده‌اند. حقیقت این است که مژگان هیچ‌گاه در مقابل رفتارها و شرایط غیرقانونی و ظالمانه سکوت نکرد و حالا انتقال او به زندان کرج هم به همین دلیل است. مسئولان قوه‌قضاییه به‌جای اینکه از افشای حقیقت و اجحاف‌ها در زندان‌های ایران استقبال کنند و نواقص را برطرف کنند، فقط به دنبال سرکوب و آزار بیشتر جهت خفه‌ کردن صدای معترضان هستند.»

«مصطفی نیلی»، وکیل مژگان کاووسی نیز درحال حاضر به جرم «شکایت از رهبر نظام ایران به دلیل جلوگیری از ورود واکسن باکیفیت» در زندان اوین محبوس است و نمی‌تواند از حقوق موکلش دفاع کند.

مژگان کاووسی که ابتدا در آبان سال ۱۳۹۸ بازداشت و پس از گذشت یک ماه آزاد شده بود، در دادگاه انقلاب نوشهر به اتهام «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به تحمل ۳۳ ماه زندان، به اتهام «تحریک مردم جهت برهم زدن نظم و امنیت کشور» به تحمل ۳۰ ماه زندان و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل شش ماه زندان محکوم شد.

پس از اعتراض این نویسنده و محقق به رای دادگاه بدوی، قاضی شعبه ۲۸ دادگاه تجدیدنظر استان مازندران بنا بر شکایت دادستان مازندران، حکمی سنگین‌تر از حکم قبلی را صادر کرد تا حکم شش ماه زندان، به هفت ماه و ۱۵ روز و حکم ۳۰ ماه زندان نیز به ۳۶ ماه تغییر یابد.

در نتیجه، با استناد به ماده ۱۳۴ «قانون مجازات اسلامی»، مجازات اشد که ۳۶ ماه حبس تعزیری بود، برای مژگان کاووسی اعمال شد و او در تاریخ ۳۰اردیبهشت۱۴۰۰ به زندان اوین منتقل شد.

کاووسی از باورمندان به «آیین یارسان» است؛ آیینی صلح‌آمیز که بین شماری از کُردهای ایرانی و عراقی رواج دارد، قدمت برخی از نیایش‌گاه‌های آن به پیش از اسلام می‌رسد و ساختار کنونی‌ آن در سده هفتم هجری و توسط «سلطان سهاک» بنیان نهاده شد.

ماموران وزارت اطلاعات ایران طی سال‌های اخیر بارها مانع از برگزاری مراسم سالیانه این آیین در استان کرمانشاه شده‌اند.

مژگان کاووسی تاکنون دو بار در اعتراض به شرایط زندان دست به اعتصاب غذا زده است. بار اول در شهریور ۱۳۹۹ بود که این پژوهش‌گر در اعتراض به «اقدامات فراقانونی مسئولان زندان اوین»، «عدم اعطای مرخصی»، «روا داشتن تبعیض‌های جنسیتی» و «جلوگیری از تماس تلفنی با خانواده»، اعتصاب غذا کرد. او ۵مهر۱۳۹۹، پس از انتقال به بیمارستان برای درمان بیماری خود، اعتصاب غذای خود را شکست.

بار دوم ابتدای ماه خرداد ۱۴۰۰ بود که خانم کاووسی در اعتراض به نحوه برخورد مسئولان زندان و قضات با زندانی‌ها، اعتصاب غذا کرد. همان زمان یکی از نزدیکان این زندانی به «خبرنگاری جرم نیست» گفته بود: «اعتراض مژگان کاووسی نسبت به روال کلی برخوردهای مسئولان زندان و دستگاه قضایی با زندانیان است. اهم این اعتراض متوجه برخورد سلیقه‌ای و خارج از ضابطه قضات در اعطای مرخصی به زندانیان، بر اساس مصوبه قوه قضاییه در خصوص پیک چهارم کرونا است. تبعیض در حق زندانیان برای بهره‌مندی از مرخصی، ناشی از دخالت ضابطین قضایی متفاوت در مورد هر زندانی است که به روشنی، نقض قانون و ضوابط ناظر بر زندان و اجرای احکام حبس است.»

کتاب «انفال و سرگذشت تیمور، تنها بازمانده از گورهای جمعی زنان و کودکان انفال شده» آخرین اثری است که توسط مژگان کاووسی ترجمه و منتشر شده است.