روزنامه سازندگی؛ قربانی دعوای کرباسچی-مرعشی

پس از توقف انتشار روزنامه «سازندگی» در دو روز اخیر، «غلامحسین کرباسچی»، مدیرمسوول و سرمایه‌گذار این روزنامه صبح امروز ۲۰ آبان ۱۴۰۰ دلایل این اتفاق را در صفحه شخصی خود در اینستاگرام شرح داد.

هم‌زمان، یکی از خبرنگاران شاغل در روزنامه سازندگی در گفت‌وگو با «خبرنگاری جرم نیست» اعلام کرد که غلامحسین کرباسچی به دلیل کنار گذاشته شدن از سمت دبیرکلی حزب «کارگزاران سازندگی»، تصمیم گرفته است دیگر با هزینه شخصی خود این روزنامه را اداره نکند و این توقف در انتشار را با هدف دریافت طلب‌های مالی خود از حزب کارگزاران سازندگی انجام داده است.

***

کرباسچی در صفحه اینستاگرام خود علل توقف انتشار روزنامه سازندگی را «استعفای سردبیر در تاریخ ۱۸ آبان ۱۴۰۰»، «عدم همراهی و احیانا مخالفت ارکان حزب با انتشار روزنامه»، «عدم وجود کاغذ» و «بدهی سنگین» عنوان کرده است.

هم‌زمان، روز گذشته خبرگزاری‌های داخل ایران خبر دادند که «حسین مرعشی» با آرای اعضای حزب کارگزان سازندگی، جانشین کرباسچی در سمت دبیرکلی این حزب شده است. 

آن‌طور که برخی از اعضای این حزب می‌گویند، دلیل این اتفاق نیز درگیری‌های لفظی و اختلاف‌نظرهای سیاسی میان اعضای هیات‌رییسه حزب کارگزاران سازندگی بوده که در نهایت منجر به کنار گذاشته شدن غلامحسین کرباسچی، شهردار سابق تهران شده است.

یکی از خبرنگاران شاغل در روزنامه سازندگی که نخواست نامش فاش شود، در گفت‌وگو با «خبرنگاری جرم نیست» گفت: «کرباسچی از ابتدای تاسیس روزنامه سازندگی، تقریبا تمام هزینه‌ها را شخصا پرداخت می‌کرد و خودش همه‌کاره روزنامه بود. حالا هم که او را از دبیرکلی حزب کنار گذاشته‌اند، ظاهرا تصمیم گرفته است تا زمانی که هزینه‌کردهای او برای روزنامه از سوی اعضای حزب پرداخت نشوند، جلوی انتشار روزنامه را بگیرد. در این ماجرا فقط ما خبرنگاران ضرر می‌کنیم و نمی‌دانیم در شرایط فعلی که اکثر روزنامه‌ها و رسانه‌ها وابسته به حکومت و دولت هستند، آیا جایی برای فعالیت خبرنگاران مستقل وجود خواهد داشت یا مجبور به تغییر شغل خود می‌شویم.»

این روزنامه‌نگار باسابقه در حوزه سیاسی ادامه داد: «کرباسچی علنا به قدیمی‌های حزب کارگزاران گفته که خودش به تنهایی روزنامه را تا به این‌جا رسانده است و آن‌ها هیچ کمکی به او نکرده‌اند و اگر می‌خواهند انتشار روزنامه ادامه داشته باشد، باید طلب‌های مالی او را پرداخت کنند. ظاهرا مرعشی و دوستان او نیز علاقه‌ای ندارند تا انتشار روزنامه ادامه یابد و به همین دلیل هم محمد قوچانی، سردبیر روزنامه دو روز قبل از سمت خود استعفا داد. مرعشی قطعا مشکل مالی ندارد و به یاد داریم زمانی که در دهه ۸۰ زندانی شده بود، برای دو بند عمومی در زندان اوین تجهیزات چندصد میلیونی خریده بود. حالا اما ظاهرا تمایل دارند تا رابطه خود را با حکومت بهبود بخشند و به همین دلیل می‌خواهند قید فعالیت رسانه‌ای را بزنند.»

آن‌طور که روزنامه اصلاح‌طلب «شرق» در شماره امروز خود گزارش داده، اختلاف نظر غلامحسین کرباسچی با دیگر اعضای حزب کارگزاران سازندگی از سال ۱۳۹۸، زمان شروع اعتراضات مردمی در آبان آن سال آغاز شده است.

کرباسچی در آن زمان از عدم واکنش «محمد خاتمی» نسبت به رویدادهای مهم سیاسی و اجتماعی در ایران انتقاد کرده و گفته بود: «جریان اصلاحات نه در گذشته بلکه در وضعیت فعلی نیز به معنای واقعی رهبر نداشته و ندارد. اصلاحات نیازمند رهبری است که برنامه، خط‌‌مشی و استراتژی آن را تعیین کند. رهبری مفهوم مشخصی دارد. رهبری این نیست که فقط به‌‌ صورت نمادین بگوییم آقای خاتمی رهبر تشکیلاتی اصلاحات است. آقای خاتمی فردی شناخته‌ شده، مورد احترام و فرهیخته است اما موضوع رهبری، یک ‌جریان سیاسی، امری متفاوت و نیازمند سازوکار تشکیلاتی در جبهه اصلاحات است. آیا به‌واقع آقای خاتمی اصلاحات را رهبری می‌کنند؟ این که زمانی در جریان انتخابات، ایشان اظهارنظری کنند و همه به نظر ایشان احترام بگذارند، به‌ معنای رهبری نیست. رهبری یعنی ورود به مسایل، مدیریت و سامان‌دهی آن‌ها.»

این سخنان با واکنش فوری حسین مرعشی مواجه شد. او گفت: «ما برای آقای خاتمی احترام ویژه‌ای قائل هستیم و طبق مصوبات قبلی، آقای خاتمی را رهبر اصلاحات می‌دانیم. اگر آقای کرباسچی مقصودشان این بوده است که آقای خاتمی رهبر اصلاحات نیستند، باید در کمیته سیاسی حزب در‌ این‌ باره بحث شود.»

حوادث انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۴۰۰ نیز به عمیق‌تر شدن این اختلاف نظر دامن زد؛ جایی که کرباسچی در ابتدا معتقد به حمایت حزب کارگزاران سازندگی از «علی لاریجانی» و سپس «عبدالناصر همتی» در انتخابات ریاست‌جمهوری بود اما حسین مرعشی و چند نفر دیگر از اعضای هیات‌رییسه با او موافق نبودند.

حالا خبرنگاران شاغل در روزنامه سازندگی تازه‌ترین بی‌کارهای مطبوعات ایران هستند. در وضعیتی که به دلیل سرکوب‌های حکومتی و سانسورهای اعمالی، عده زیادی از روزنامه‌نگاران باسابقه مجبور به ترک شغل خود یا مهاجرت از ایران شده‌اند، این اتفاق تازه نیز می‌تواند منجر به یک‌دست‌تر شدن مطبوعات ایران در حمایت از نظام جمهوری اسلامی ایران و فاصله بیشتر از مردم و حقیقت شود.