استان وایر- «اردشیر اسکندری»، جوان 23 ساله ای از ساکنان روستای «گلزاری» از توابع «آب‌ماهیک» در بخش مرکزی منطقه لالی استان خوزستان که با احداث سد «گتوند» از سال 91 به همراه خانواده خود آواره و بی‌کار شده بود، خود را به سد انداخت و خودکشی کرد.
آنا گزارش داده است در پی آب‌گیری سد گتوند بر روی رودخانه کارون، آوارگی و فقر مردم در این منطقه افزایش یافت و با خودکشی این جوان 23 ساله در روزهای گذشته، شمار خودکشی در این سد از سال 91 تاکنون به 8 نفر رسید.
«علی یوسفی» از بستگان قربانی که خود را به داخل سد گتوند پرتاب کرده است، درباره جزییات حادثه به آنا می گوید: «خانواده اردشیر کشاورز بودند که با احداث سد گتوند تمامی زمین‌های‌شان به زیر آب رفت اما مسوولان سد هرگز حاضر نشدند نه به او و نه هیچ یک از روستاییان خسارتی بپردازند. همین هم باعث شد تا همه آن ها از کار بی‌کار شده و آواره روستاها و شهرهای دیگر شوند.»
وی افزود:«فشار بی کاری سبب شد تا اردشیر خود را از بالای سد گتوند به پایین بیاندازد. او در نامه‌ای که از خود به جا گذاشته، توضیح داده که از کسی ناراحت نیست و علت خودکشی خود را نداشتن شغل و زندگی و از دست رفتن زندگی‌شان در اثر احداث سد عنوان کرده است.»
این روستایی اهل آب‌ماهیک روش کوچاندن روستاییان این منطقه در اثر احداث سد گتوند را ناجوانمردانه دانست و اضافه کرد: «از فروردین سال 91، یعنی درست هم‌زمان با آب‌گیری سد گتوند، آب، برق و همه خدمات بهداشتی زندگی بر روی روستاییان آب‌ماهیک قطع شده است و سوال این جا است که چرا دولتمردان، روستاییان بیچاره را تنها گذاشته‌اند؟»
به گفته یوسفی، این هشتمین خودکشی در سه سال گذشته در پی احداث گتوند است:«سدی که جز فقر و فلاکت هدیه دیگری برای روستاییان نداشته و شرایط اسف‌باری را برای مردمان آواره این منطقه ایجاد کرده است.»
به نوشته آنا، این در حالی است که در سال 85 صورت‌جلسه‌ای بین وزیر کشور و مجریان طرح گتوند به امضا رسیده که مفاد آن عبارتند از زمین به جای زمین، خانه به جای خانه، کار برای بی‌کاران و مرتع برای دام‌داران. اما این مفاد هرگز به مرحله اجرا نرسیده است.
یوسفی بر این باور است که خودکشی تنها عامل مرگ مردمان آب‌ماهیک نیست:« وقتی مجبورند برای سیراب شدن از دریاچه‌ای آب بردارند که آب تصفیه شده ندارد، چه فرقی می‌کند که خودکشی کنند یا منتظر بمانند تا آب مسموم‌شان کند و بمیرند.»
او می گوید: «اکنون 68 خانوار در گلزاری آب‌ماهیک، 67 خانوار در روستای گاورای لب رود، 53 خانوار در سربیشه و روستای رگ هیل و 40 خانوار در روستاهای پرنوشته و تلخاب تاجدین زندگی می‌کنند که شرایط بسیار سختی دارند و 90 درصد از زمین‌های کشاورزی و خانه‌هایشان در اثر آب‌گیری گتوند به زیر آب رفته و نابود شده است. این ظلمی آشکار از سوی مدیران سد گتوند به مردم این منطقه است.»
یوسفی با استناد به ماده 5 قانون طرح‌های ملی، معتقد است که مدیران گتوند باید خسارت این تصاحب را به مردم پرداخت می‌کردند: «ملاک تعیین قیمت اراضی از بهای عادله روز تقویم اراضی، ابنیه، تاسیسات و حقوق و خسارت مشابه واقع در حوزه عملیات طرح بدون در نظر گرفتن تاثیر طرح در قیمت آن ها است.»
او توضیح می دهد که دوباره با استاندارد منطقه تماس گرفته اما تنها جوابی که به او داده اند، این است که پی گیر احقاق حق مردم هستند.
به گزارش آنا، در ماده‌های 3، 7 و 8 این قانون نیز آمده است که هیچ طرحی نباید قبل از پرداخت حقوق مالک ایجاد شود و در مواردی که ملک محل سکونت مالک باشد، باید 10 درصد بر بهای عادله ملک افزوده شود. با این وجود، تاکنون هیچ بهایی به روستاییان این منطقه پرداخت نشده است.
سد گتوند علیا یکی از بزرگ‌ترین سدهای ایران است که بر روی رودخانه کارون، در منطقه جنوب غرب ایران ساخته شد. این سد در فاصله ۱۰ کیلومتری شمال شرقی شهر گتوند در استان خوزستان قرار دارد و در سال 91 آب گیری شده و باعث تخریب ۱۰۰ هکتار از زمین‌های مرغوب و حاصل‌خیز دشت عقیلی، برخی از آثار باستانی و صدها اصله درخت و به زیر آب رفتن گنبدهای نمکی و در نهایت شوری رودخانه کارون شده است. به گفته کارشناسان محیط زیست، شوری آب این سد چندین برابر خلیج فارس است و در آینده نزدیک به بحرانی بزرگ برای خوزستان بدل خواهد شد.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر