صفای لرستانی درگذشت/ آموزگار فرهنگ لرستان، جمعه از پاریس به خرم‌آباد می‌رسد

خرم آباد - «حمید ایزدپناه»، استاد بزرگ فرهنگ لرستان، دوشنبه شب در سن ٨٢ سالگی در پاریس، دور از وطنی که هر لحظه اش را با آن می گذراند، برای همیشه چشم بر نهاد.
لرستان، تاریخ‌شناسی، موسیقی، زبان‌شناسی و حفظ آثار باستانی خود را از تلاش‌های مستمر این بزرگ مرد تاریخ خود دارد. او آموزگار فرهنگ‌آموز چندین نسل لرستان بود؛ چه زمانی که در دبیرستان‌های خرم‌آباد تدریس می‌کرد و چه زمانی که رییس اداره فرهنگ و هنر لرستان بود. به همت او بود که برای نخستین بار موسیقی لرستان در سال‌های نخستین دهه 40 گردآوری و نت نویسی شد و آموزشگاه موسیقی و گروه‌های موسیقی راه افتادند. با حمایت او بود که چندین گروه تآتر در لرستان فعالیت می‌کردند و فستیوال های مختلف تآتر و فیلم برگزار می‌شد. عشق عمیق استاد ایزدپناه به تاریخ کشورش، بستر پژوهش‌های جدی او در باره لرستان و تلاش این محقق شهیر، آغازگر لرستان‌شناسی و نگاه مدرن و نوانگارانه به باورها و آیین‌های آن دیار شد.
به گزارش ایرنا به نقل از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، این پژوهش گر، نویسنده و شاعر لرستانی متخلص به «صفای لرستانی»، از طایفه ساکی، 26 آبان ماه 1311در خرم آباد دیده به جهان گشود.  استاد ایزدپناه، شاعر و ترانه‌سرا که تا واپیسن لحظه نیز قلم‌ در دستش بود و می‌‌سرود، در خردسالی پدرش،«میرزا قاسم» را از دست داد. او دوره های تحصیلی دبستان و دبیرستان را در همان شهر گذراند و آموزگار شد.
این استاد عاشق فرهنگ لرستان در سال 1342 تحصیلات دانشگاهی را در مقطع لیسانس از دانشگاه تهران به پایان برد. پایان نامه او، «فرهنگ واژه های لری» در سال 1345 از سوی انجمن فرهنگ ایران چاپ و منتشر شد.
استاد ایزدپناه در سال 1344 به عنوان سرپرست یک گروه موسیقی از لرستان به خوانندگی «رضا سقایی» به تهران رفت و از رادیو ملی، صدای موسیقی لرستان را طنین انداز کردند.
ایزدپناه از سا ل 1339 کار گردآوری موسیقی بومی لرستان را انجام داد. این مجموعه در سال 1343 با نام «آهنگ ها و ترانه های لری» چاپ و منتشر شد.
سال 1346 به دعوت انجمن آثار ملی، او به پژوهش و شناسایی آثار باستانی و تاریخی لرستان پرداخت.  نخستین گزارش این بررسی با نام جلد نخست «آثار باستانی و تاریخی لرستان» در سال1350 منتشر شد و از جمله کتاب های برگزیده در آن سال بود که به دریافت جایزه نیز نایل آمد.
بیش از 15 جلد کتاب و بیش از 30 مقاله در موضوعات فرهنگی و هنری و اجتماعی در زمینه ایران شناسی و لرستان شناسی از ایشان در دست است که بعضی از این کتاب ها چند بار به چاپ رسیده اند.
حمید ایزدپناه پس از سال‌ها تدریس در دبستان و دبیرستان‌های خرم آباد، در سال 1348 از آموزش و پرورش به وزارت فرهنگ و هنر منتقل و برای تشکیل فرهنگ و هنر مرکز لرستان مامور شد و پست مدیر کلی این نهاد در لرستان را برعهده گرفت. وی تا پایان سال 1357به مدت 9 سال و شش ماه مدیر کل این نهاد بود (از سال 1359 فرهنگ و هنر به دو شاخه فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی تفکیک شد).
او در پست تازه، گروه های موسیقی و تآتر و انجمن شعر را در لرستان به وجود آورد و مهم تر آن که دژ فلک الافلاک را که تا آن زمان در اختیار لشکر پنجم ارتش بود، تحویل گرفت و مرمت اساسی کرد. این دژ پس از تعمیر و بازسازی، در سال 1356 به نام «موزه شاپور خواست» در بخش های مرکز اسناد و مردم شناسی و آثار مفرغی لرستان گشایش یافت.
استاد ایزدپناه در زمینه شعر نیز از نوجوانی دارای استعدادی ذاتی بود. گاهی غزل های او در روزنامه «ندای گلشن» خرم آباد چاپ و منتشر می شد و با آن که چند دفتر از سروده های او در دست است اما او هیچ گاه خود را به عنوان شاعر معرفی نکرد.
وی بیش از 14 سال ساکن پاریس بود و زمانی نیز به تدریس بخش های تاریخ ایران در برخی از دانشگاه های این کشور پرداخت.
او رفت اما میراث ارزشمند فرهنگی و هنری‌ وی به سان «زاگرس» پایدار، با لرستان خواهد ماند.
خواست استاد ایزدپناه، خاک سپاری پیکرش در شهر زادگاهش خرم آباد بود. پیکر او روز جمعه ٢٤ بهمن ماه به ایران‌ خواهد رفت.
برخی کتاب های تالیفی ایزدپناه در سایت میرملاس معرفی شده اند:«لرستان در گذرگاه تاریخ و زمان»، «آثار باستانی و تاریخی لرستان (۳ جلد)»،«شاهنامه لکی»، «فرهنگ لری»، «فرهنگ لکی»، «شاعران در اندوه ایران»، «کتیبه های لرستان» و نیز «داستان ها و زبانزدهای لری و کتاب شناسی مثل های فارسی» و «آهنگ ها و ترانه های لری» که این دو کتاب آخری گردآوری هستند.