مازندرانی‌ها استاد احمد محسن پور، یگانه موسیقی خود را به خاک سپردند

استان وایر- عصر روز پنج شنبه مراسم تشییع و خاک سپاری «احمد محسن پور»، مدیر خانه فرهنگ موسیقی مازندران در روستای قادیکلا قائم شهر برگزار شد تا یگانه موسیقی مازندران، خنیاگر بزرگ ایران، راوی موسیقی کهن وامروز تبرستان جاودانه شود. 

وارش نیوز با اعلام این خبر، نوشت:« در این مراسم، اهالی فرهنگ و هنر و چهره های سرشناسی چون استاد "حسین علیزاده" ردیف‌دان، آهنگ‌ساز، پژوهش‌گر و نوازنده تار و سه‌تار به نام ایرانی، استادان "بازی برون"، "فردوس حاجیان"، "اسلامی"، "محمدی" و "میثاقی" و نیز مدیران و مسوولان استانی و شهرستانی حضور داشتند .

در این مراسم فایل صوتی وصیت نامه احمد محسن پور بعد از خاک سپاری وی برای حضار پخش و پیام تسلیت «محمدرضاشجریان» و «شهرام ناظری» قرائت شد.

حسین علیزاده در مراسم خاک سپاری مرحوم محسن پور گفت: «استان محسن پور حق بزرگی بر گردن فرهنگ و موسیقی کشور دارد .»

به گزارش وارش، احمد محسن‌پور در سال 53 ـ 1352 عضو گروه محلی رادیو ساری شد و در سال 1354 به ارکستر ملی فرهنگ و هنر مازندران پیوست؛ سپس در سال 1356 سرپرستی گروه موسیقی محلی اداره‌ فرهنگ و هنر آن زمان را برعهده گرفت که سرپرستی‌ آن را تا سال 1357 ادامه داد.

او در سال 1364 تصمیم به تاسیس فرهنگ‌خانه‌ مازندران گرفت تا بتواند به آموزش و اشاعه موسیقی و هم‌چنین پژوهش درباره موسیقی مازندران و حفظ و نشر آن بپردازد؛ تصمیمی که پس از اجرایی شدن آن، نه تنها مردم مازندران بلکه همه‌ مردم ایران را تا سال‌ها وام‌دار خود کرد.

فرهنگ‌خانه‌ مازندران و البته احمد محسن‌پور نقش ویژه‌ای در احیای موسیقی مازندرانی ایفا کرده اند به طوری که تاکنون صدها ساعت از موسیقی نواحی مختلف مازندران زیر نظر او گردآوری شده است. البته این تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های این مرکز است.

این هنرمند که دارای نشان درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، یکی از حافظان موسیقی قومی شمال البرز محسوب می‌شد.

سال 1392 و در جشن چهاردهمین سالگرد تاسیس خانه موسیقی ایران، از این هنرمند پیش‎کسوت نواحی تجلیل به عمل آمد.

نوازنده کمانچه، آهنگ‌ساز و نواپرداز مازندرانی که سهمی جدی در معرفی موسیقی منطقه مازندران داشت، صبح چهارشنبه 30 دی ماه براثر سرطان ریه در زادگاهش دار فانی را وداع گفت.

وارش نوشته است که احمد محسن پور یکی از ارکان موسیقی مازندرانی است. آثار خلاق، پژوهش‌های ژرف و بازسازی‌های هنرمندانه او در نوین‌سازی، گسترش و معرفی موسیقی مازندرانی نقشی ارزنده داشته است.

در بخشی از وصیت نامه او آمده است که برایش مجلس ختم سنگین و پرهزینه نگیرند و سنگ قبر هم برایش در نظر نگیرند تا سر قبرش علف بروید.