در آستانه سالگرد اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ و همزمان با ۳۵مین سالگرد کشتار ۶۷، بنیاد غیرانتفاعی «مالتزر» در شهر «ماینز» آلمان با برگزاری مراسمی، یاد قربانیان ۴۴ سال حکومت جمهوری اسلامی و خصوصا قربانیان اعدام‌های جمعی تابستان ۶۷ را گرامی داشت. این مراسم سوم سپتامبر در مرکز فرهنگی این بنیاد برگزار شد.
در این مراسم، «محمدرضا نیکفر» پژوهش‌گر فلسفه سیاسی، «فرج سرکوهی» نویسنده و روزنامه‌نگار و همچنین «منیره برادران» نویسنده، فعال حقوق بشر و از خانواده‌های دادخواه و «مهدی اصلانی» از جان به در برده‌های کشتار ۶۷، سخنرانی کردند. «جمشید برزگر» روزنامه‌نگار نیز مدیریت جلسه را برعهده داشت.
در این مراسم جمعی از زندانیان سیاسی سابق، خانواده‌های داغدار، جان‌به‌دربرده‌های کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت و همچنین اعدام‌های جمعی تابستان ۱۳۶۷ و تعدادی از آسیب‌دیدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که از ناحیه چشم هدف شلیک سرکوب‌گران قرار گرفتند، حضور داشتند.
همچنین گروه کر از شهر «فرانکفورت» سرود «شعله بر چمن» سروده «سعید سلطان‌پور» شاعر و عضو کانون نویسندگان را که در سال ۱۳۶۰ اعدام شد، اجرا کردند. این گروه کر، اجرای خود را تقدیم «توماج صالحی» و دیگر هنرمندانی کردند که همینک در زندان‌های جمهوری اسلامی زیر حکم به سر می‌برند.
سپس، «بهروز اسدی» فعال حقوق بشر و مدیر بنیاد غیرانتفاعی «مالتزر» سخنان خود را با یک دقیقه سکوت به یاد تمامی جان‌باختگان حکومت جمهوری اسلامی آغاز کرد. او اهمیت برگزاری چنین مراسم‌هایی را «اقدامی علیه فراموشی» دانست و از «جواد روحی» یاد کرد. جواد روحی، معترضی بود که به خاطر رقصیدن در میانه اعتراضات، شناسایی و حبس شد و با وجود عدم تحمل حبس و تبرئه از اتهامات وارده، در زندان نگهداری شد تا جان داد.
سخنرانان این مراسم درباره جنایت‌های جمهوری اسلامی و تداوم آن طی ۴۴ سال صحبت کردند. همچنین از قربانیان و بازمانده‌های این جنایت‌ها یاد کردند.
منیره برادران، در صحبت‌هایش به «مادران خاوران» پرداخت و نقش خانواده‌های خاوران در ثبت سند این خاک به عنوان محل خاکسپاری قربانیان یکی از کشتارهای جمعی که جمهوری اسلامی انجام داده است.
در صحبت‌های سخنرانان همچنین به مساله حافظه جمعی ایرانی‌ها و لزوم ساخت و حفظ آن اشاره شد که یکی از اقدامات لازم در جهت دادخواهی است.
منیره برادران در بخشی از صحبت‌های خود گفت: «هر صفحه‌ای بر این روایت جمعی ما، امکان می‌دهد که صفحات بعدی نوشته شوند، توشه‌ای می‌شود بر اقدامات بعدی. مثلا شهادت‌ها و روایت‌های شاهدان، زندانیان سابق، خانواده‌های داغ‌دیده زمینه مستندسازی، پژوهشی و هنری را فراهم آورده است. روایتی را که ما راویانش هستیم دیگر تنها از آن ما نیست. کتابی است گشوده بر همه. اگر آن را خوب نوشته باشیم، درست فهمیده می‌شود، منتقل می‌شود، چالش برمی‌انگیزد، مورد داوری قرار می‌گیرد، منبع قابل اعتماد می‌شود برای تاریخ‌نویسی و روایت حکومتی را رسوا می‌کند.»
محمدرضا نیکفر نیز در بخشی از صحبت‌هایش ضمن اشاره به اهمیت روایت قربانیان جنایت‌های جمهوری اسلامی، تاکید کرد: «این‌که روایت قربانی یعنی کشته‌شدگان تابستان ۶۷ را صرفا روایت قربانی بدانیم و خصلت مبارز بودن آن‌ها را فراموش کنیم، دیگر پاسخ‌گو نیست. باید بیاندیشیم که چرا امر وحشت‌زا، مدام در تاریخ ما تکرار شده است و ما چرا نتوانسته‌ایم کاری کنیم که این امر تکرار نشود. اکنون چه باید کنیم که از این پس اجازه ندهیم چنین فاجعه‌ای بار دیگر روی بدهد.»
فرج سرکوهی در صحبت‌های خود گفت: «امروز روایت دادخواهی در حال جایگزین شدن است. اما اگر مبارزه ما هم برای دمکراسی‌خواهی شکست بخورد، نمی‌توان به آینده آن امیدوار بود. مبارزه برای دمکراسی‌خواهی و دادخواهی به پیروزی نخواهد رسید اگر ما نتوانیم دایره نقد را به خود گسترش دهیم.»
در پایان این مراسم، «مسعود جاهد» نی نواخت و «محمد رمضانی» با سه‌تار او را همراهی کرد.
در این نشست همچنین به تلاش حکومت برای تخریب خاوران و فشار بر خانواده‌های بهاییان طی سال‌های اخیر در جهت خاکسپاری عزیزان‌شان در خاورانی که هزاران زندانی سیاسی اعدام‌شده را در برگرفته، اشاره شد.
همچنین، شرکت‌کنندگان در کنار باغچه‌ای که این بنیاد به یاد قربانیان قتل‌های حکومتی جمهوری اسلامی برپا کرده‌اند، گرد هم آمدند.
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر