کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان در گزارشی کوتاه نسبت به تداوم بازداشت و بی‌خبری از وضعیت «وریشه مرادی»، فعال سیاسی و مدافع حقوق زنان ابراز نگرانی کرده و آنچه برای او رخ داده است را، مصداق «ناپدیدسازی قهری» دانسته است.
وریشه مرادی از روز ۱۰مرداد۱۴۰۲ در مسیر مریوان به سنندج، با خشونت دستگیر شده و همچنان در شرایط نامعلومی به سر می‌برد.
براساس گزارشها، او پس از بازداشت به مدت ۷۰ روز در بازداشتگاه اداره اطلاعات سنندج نگهداری شده و در این مدت تحت شکنجههای جسمی قرار گرفته است.
پیش‌تر سازمان حقوق‌بشری «هه‌نگاو» به اینکه خانم مرادی از زمان بازداشت تاکنون از ملاقات و تماس با خانواده خود محروم بوده اشاره کرده و به نقل از منبع آگاه تایید کرده بود که او به داروهایش هم دسترسی ندارد.
وریشه مرادی به میگرن مبتلاست و قطع دارو می‌تواند شرایط تحمل‌ناپذیری برای او به‌وجود بیاورد.
فرد مطلعی که با هه‌نگاو گفت‌وگو کرده، گفته است که «شکنجه وریشه مرادی در بازداشتگاه به‌حدی شدید بوده که او در یک مورد خون بالا آورده و به‌طور کامل بیهوش شده است.»
اقدام به ضرب‌و‌شتم این فعال حقوق زنان و سایر فشارهایی که در طول زمان بازداشت بر او وارد شده، با هدف تن دادن به «اعترافات اجباری» صورت گرفته است.
براساس گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان این فعال حقوق زنان در کردستان، پس از ۷۰ روز بازداشت توسط نیروهای امنیتی سنندج، به یکی از خانه‌های امن وزارت اطلاعات در تهران منتقل شده است.
منابع نزدیک به این فعال سیاسی گفته‌اند که او از زمان ربوده شدن تاکنون هیچ‌گونه تماسی با خانواده‌اش نداشته است و وضعیت او مصداق «ناپدیدسازی قهری» است.
۱۷آبان۱۴۰۲ وبسایت «بی‌تاوان»، متعلق به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، در گزارشی از بازداشت سه عضو پژاک به نامهای «پخشان عزیزی»، وریشه مرادی و «سیروان محمدرضایی» در جریان درگیری با نیروهای سپاه پاسداران در صبح همان روز خبر داد.
این درحالی‌ست که براساس گزارشها، این سه نفر ماه‌هاست که در بازداشت نیروهای امنیتی هستند و هیچ ارتباطی با درگیری‌های یاد شده نداشته‌اند.
براساس گزارش‌های منتشر شده، پخشان عزیزی، روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی نیز از تاریخ ۱۳مردا سال جاری در شهرک خرازی تهران به دست ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شده و در شرایط بلاتکلیف و نامعلوم در بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می‌شود.
سازمان حقوق‌بشری هه‌نگاو گزارش داده که این مددکار اجتماعی نیز از زمان بازداشت از حق دسترسی به وکیل، ملاقات حضوری و همچنین برقراری تماس تلفنی با خانواده خود محروم بوده است.
براساس گزارش هه‌نگاو، هنگام بازداشت پخشان عزیزی، پدر، مادر، داماد، خواهر و خواهرزاده ١۶ ساله او نیز بازداشت شده بودند که پس از چند روز آزاد شدند.
در سابقه خانم عزیزی می‌توان به بازداشت چهار ماهه او در روز ٢۵آبان۱۳۸۸، در تجمع اعتراضی دانشجویان کرد دانشگاه تهران علیه اعدام زندانیان سیاسی اشاره کرد.
او روز ٢٨اسفند همان سال، با تودیع وثیقه ١٠٠ میلیون تومانی آزاد شده بود.
پخشان عزیزی بعدها به‌دلیل فشار و تهدید مداوم نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی از ایران خارج شد و سپس در قالب مددکاری اجتماعی تحقیقاتی در مورد وضعیت زنان در اقلیم کردستان عراق و کردستان سوریه، انجام داد.
از طریق استان‌وایر با یک مقام محلی تماس بگیرید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر