یک سال و چند روز پس از مرگ «پیروز» توله یوز ایرانی که سال گذشته به نماد امید در میان ایرانیان بدل شده بود، سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد بر اساس گزارش‌های پاتولوژی و کالبدشکافی، علت مرگ او خوردن یک تکه کوچک پلاستیک بوده است.
پیروز از جفتگیری «ایران» و « فیروز» دو یوز ایرانی که ر زیستگاه پارک پردیسان نگهداری می‌شدند به دنیا آمده بود. دو نوزاد دیگر این یوزهای ایرانی در نوزادی از دست رفته بودند و پیروز توله یوز مقاومی بود که ماه‌ها میلیون‌ها ایرانی اخبار مرتبط با او را دنبال می‌کردند.
به گفته معاون سازمان محیط زیست« در پارک پردیسان یک تکه پلاستیک یا لاستیک کوچک وجود داشت که پیروز با خوردن آن تلف شد و این تکه پلاستیک که دریچه خروجی معده به روده را مسدود کرده بود، درست جایی قرار داشت که با وجود چندین بار اسکن توسط بهترین متخصصان هم دیده نشده بود.»حسن اکبری در پاسخ به چگونگی بلعیدن این تکه پلاستیک توسط «پیروز» گفت که در شرایطی که برای پیروز مهیا شده بود تا در وسط تهران و پارک پردیسان بازی کند، چیز‌هایی یاد بگیرد، تحرک داشته باشد و غذا بخورد این اتفاق رخ داده است. به گفته آقای اکبری «پارک پردیسان جایی است که پرندگان مختلف از جمله کلاغ، و زاغی هم در آن حضور دارند که احتمالا این تکه پلاستیک یا لاستیک کوچک را به آنجا آورده بودند، پیروز آن را خورده بود و به همین دلیل دچار اشکال در سیستم گوارش شد.»
اقدامات غیرکارشناسی تیم محافظت از توله‌یوزهای ایرانی به دنیا آمده از جفتگیری ایران و فیروز بارها از سوی فعالان حیات وحش مورد انتقاد قرار گرفته است.
پیروز و دو توله یوز دیگری که همراه با او به دنیا آمده بودندبه دلیل اشتباه تیم پزشکی و دست زدن به بدن شان بعد از عمل سزارین زودرس از سوی مادر طرد شده بودند.
علیرضا شهرداری، فعال محیط زیست و تیمارگر حیات وحش در پروژه «تکثیر یوز در اسارت»، حدود ۱۰ ماه موفق شد پیروز را زنده نگه دارد.
به گزارش خبرگزاری رکنا، اکبری در ارتباط با آنچه برای پیروز رخ داد گفت: «در مراحلی که پیروز تقریباً از آب و گل بیرون آمده و به شرایطی رسیده بود که احساس کردیم زنده می‌ماند، ناگهان با غذا نخوردن و حالت نامساعدی مواجه شدیم که همیشه هم برای پیروز اتفاق می‌افتاد. در همان اولین تماسی که تیمارگر با ما گرفت، موضوع احتمال مسدود شدن سیستم گوارش با پلاستیک را مطرح کرد و با همین پیش‌زمینه او را به بیمارستان بردیم، آنجا بیهوش و اسکن شد، اما چیزی مشاهده نشد و به پردیسان برگردانده شد.»
در میانه اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ میلیون‌ها ایرانی وضعیت سلامت پیروز و روند رشد او را دنبال می‌کردند و حتی شروین حاجی‌پور خواننده وسراینده ترانه برای که به اولین ترانه جمعی جنبش زن زندگی آزادی بدل شد نگرانی «از احتمال انقراضش» را فریاد زده بود.
پیروز ۹ اسفند ۱۴۰۱ بعد از چند روز بستری در بیمارستان و انجام عمل دیالیز، جان خود را از دست داد.
معاون سازمان محیط زیست گفته است که به‌رغم همه تلاش‌هایی که برای نجات «پیروز» انجام شد، «اما مشکلات و عفونت‌هایی که در بدنش ایجاد شده بود با دانش دامپزشکی‌ای که ما داشتیم، باعث شد، نتوانیم او را نجات دهیم.»
علیرضا شهرداری، فعال محیط‌زیست و تیمارگر حیات وحش همزمان با گذشت یک‌سال از مرگ «پیروز» با انتشار متنی در شبکه اجتماعی اینستاگرام نوشت: « یادمان باشد پیروز رسالتش که اطلاع رسانی در مورد حال خراب حیات وحش و انقراض یوزپلنگ بود را به گوش تمام ایرانی‌های کل جهان رساند. یادتان باشد هنوز جاده مرگ که جان چندین یوز را گرفت باقی است. یادتان باشد هنوز دام و دامدار و سگ گله در زیستگاه یوزپلنگ وجود دارد. همان دامدار‌هایی که سال گذشته آذر و توران را بی‌مادر کردند و اسارت شد سرنوشتشان، و از سرنوشت مادرشان هم هیچ خبری نشد. بیش از بیست سال برای حفاظت یوزپلنگ هزینه شد و هر سال از سال قبل بدتر شد. دیگر یزد یوز ندارد، دیگر کرمان یوز ندارد، دیگر پارک ملی کویر یوز ندارد و… همین تعداد انگشت شمار باقی مانده هم با مشکلات بیست سال قبل رو به رو هستند.»
از بخش پاسخگویی دیدن کنید
در این بخش ایران وایر می‌توانید با مسوولان تماس بگیرید و کارزار خود را برای مشکلات مختلف راه‌اندازی کنید
با ایران‌وایر همکاری کنید
ویدیوها و مطالب خود را برای ما بفرستید
ثبت نظر