وریشه مرادی: داعش سر می‌بُرد،‌ جمهوری اسلامی سر به دار می‌کشد

«وریشه مرادی»، زندانی سیاسی کُرد در اعتراض به صدور حکم اعدام «شریفه محمدی» و «پخشان عزیزی» گفته است: «داعش سر می‌بُرد،‌ جمهوری اسلامی سر به دار می‌کشد.»

او همچنین اعلام کرده است که در دومین جلسه دادگاه خود که قرار بود یکشنبه ۱۴مرداد۱۴۰۳ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شود، شرکت نکرده است.

به گزارش «بیدارزنی»، وریشه مرادی عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان که به‌اتهام «بغی» محکوم شده است، در نامه‌ای که در داخل زندان اوین نوشته، گفته است: «احکام ناعادلانه‌ اعدام فعالین زن (شریفه‌ محمدی و پخشان عزیزی) در فاصله‌ کمتر از یک ماه،‌ اقرار جمهوری اسلامی به ناکارآمدی و درماندگیِ سیاسی‌اش است. تظاهر به قدرت‌مند بودن دولت جدید،‌ ایجاد رعب و وحشت و گسترش سرکوب در آستانه‌ انقلاب ژن، ژیان، آزادی، خیالی باطل بیش نیست.»

او در این نامه یادآور شده است که خودش هم به جرم زن بودن،‌ کورد بودن و جست‌وجو حیات آزاد، به «بغی» متهم شده‌ و پس از گذشت یک سال از بازداشت موقت، در صف انتظار برای برگزاری دومین جلسه‌ دادگاه بود.

او همچنین گفته است که در این دادگاه که قرار است در شعبه‌ ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی ‌به ریاست قاضی «صلواتی» و در تاریخ ۱۴مرداد۱۴۰۳،‌ برگزار شود، به نشانه‌ اعتراض به صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی و پخشان عزیزی،‌ شرکت نمی‌کند و چنین دادگاهی را که حکم عادلانه‌ای در آن صادر نمی‌شود را، به رسمیت نمی‌شناسد.

وریشه مرادی در بخش دیگری از این نامه با اشاره اینکه با بررسی وضعیت خاورمیانه به مساله‌ جامعه‌شناختی زنان پرداخته است، گفت: «زنان زخم‌های مشترکی دارند، پس مسیر رهایی‌شان نیز می‌تواند همسو و مشترک باشد و فعالیت‌های مشترکی انجام دهند.»

او به جریان بازداشتش در مرداد سال گذشته اشاره می‌کند و می‌گوید: «در تاریخ ۱۰مرداد۱۴۰۲ در پلیس راه سنندج- کامیاران توسط نیروهای وزارت اطلاعات دستگیر شدم، تیراندازی، شکستن شیشه‌‌های ماشین، شکنجه و تعرض فیزیکی در لحظه‌ دستگیری، جنگ روانی، بازجویی در سلول انفرادی (شکنجه‌ سفید) به دور از چشم دوربین‌ها به‌منظور عدم ثبت برخوردها و تعرض غیراخلاقی‌شان، مواخذه در برابر دوربین برای تحقیر اراده و فشارهایی که در طول ۱۳ روز حضور در اطلاعات سنندج متحمل شدم،‌ بخشی از فشارهای تحمیل شده بر من است. آنان وحشی‌ام خواندند و گفتند زنانگی‌ات را از دست داده‌ای.»

مرادی اشاره کرده که او را به بند ۲۰۹ بازداشتگاه اوین منتقل کردند، در آنجا به مدت چهار ماه و نیم در بازجویی‌ها، تحت فشارهای بسیار، از جمله شکنجه‌های سفید، سناریوسازی‌های متناقض و فریبنده و تهدید به ترور شخصیت، گرفتن اعتراف اجباری قرار گرفته است و در نهایت در تاریخ ۲۱فروردین۱۴۰۳ در شعبه‌ ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به‌اتهام «عضویت در گروه‌های معارض» و «بغی» تفهیم اتهام شده است. 

این زندانی سیاسی در بخش دیگری از این نامه این سوال را مطرح می‌کند: «چرا مبارزه با نیرویی تروریستی همچون داعش، هم‌تراز و هم‌ردیف جنگ علیه جمهوری اسلامی قلمداد می‌شود؟!» پس ادعای جمهوری اسلامی مبنی‌بر مبارزه‌اش با داعش در کجای تاریخ قرار می‌گیرد؟! داعش سرمان را می‌بُرید و جمهوری اسلامی، سرمان را به دار می‌کشد. ‌هیچ دانش سیاسی-حقوقی توان حل این پارادوکس را ندارد.»

وریشه مرادی در پایان تاکید کرده است: «در طول یک سال گذشته هیچ چیزی موجب ایجاد کوچکترین تردیدی در انجام وظایف انسانی‌ام در قبال جامعه و به‌ویژه زنان نگشته و هرگز نخواهد گشت.»