تجمع اعتراضی‌ پرستاران  بیمارستان شهید صدوقی یزد

در هفتمین روز اعتصاب پرستاران، گروهی از اعضای کادر درمان بیمارستان‌های شهر یزد یک تجمع اعتراضی‌ برگزار کردند. این گروه از پرستاران اعلام کرده‌اند: «در صورت رسیدگی نشدن به مطالبات خود به ناچار اعتصاب کرده و به اعتصاب پرستاران دیگر شهرهای ایران می‌پیوندند.»

در این دوره از اعتصاب پرستاران، آنها در اعتراض به: «اضافه‌‏کار اجباری، پایین بودن حقوق، تعرفه‌ها و اجرا نشدن قوانین، کار سخت و فراوان و شیفت‌های کاری طولانی»  از حضور در محل کار خود خودداری کردند.

در ادامه این اعتصاب، پرستاران در تمام بیمارستان‌های شهر شیراز، جهرم، بیمارستان امام سجاد شهر تبریز، پرستاران بیمارستان‌های شهر زنجان، تجمع اعتراضی خانوادگی کادر درمان بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی شهرستان فسا در مقابل این دانشگاه و پرستاران بیمارستان امام آباده، به آن پیوسته‌اند.

در این تجمعات اعتراضی، پرستاران اقدام به سر دادن شعارهایی چون «پرستار، دادبزن، حق تو فریاد بزن»، «اضافه کار اجباری، نمی‌خواهیم، نمی‌خواهیم»، «مسوول بی لیاقت، استعفا، استعفا» کرده‌اند.

کمپینی برای پیگیری مطالبات پرستاران

در مهر۱۴۰۲، یک کمپین سراسری برای پیگیری مطالبات پرستاران راه‌اندازی شد که پانزده هدف را در مسیر پیگیری خود اعلام کرد. این اهداف به این شرح بودند:

۱- افزایش حقوق‌ها، متناسب با میزان واقعی نرخ تورم و رشد روز افزون آن. با‌توجه به خط  فقر سی میلیونی، دریافتی هیچ پرستاری نباید از سی میلیون کمتر باشد.

۲- اجرای درست و غیرسلیقه‌ای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به دور از هرنوع تبعیض و روشن بودن موازین محاسبه تعرفه‌گذاری‌ها، ترمیم دریافتی پرستاران بابت این تعرفه‌گذاری‌ها از زمان اجرا گذاشته شدن آن.

۳- قطع اضافه‌کاری‌های اجباری. بر‌اساس بند ۵ آیین‌‌نامه قانون ارتقاء بهره‌وری نظام سلامت: «انجام اضافه کاری توافقی است و هیچ‌گونه اجباری نباید باشد. در صورت توافق نیز نباید سقف آن بیش از ۸۰ ساعت در ماه باشد.»

۴- توزیع استاندارد نیرو براساس حجم کار و جذب و استخدام پرستاران فداکار دوره کرونا که علی‌رغم وعده‌های پیشین، هم‌اکنون خانه‌نشین شده‌اند.

بیش از ۱۷ هزار پرستار طرحی و قراردادی، بعد از عبور روزهای سخت پاندمی کرونا خانه‌نشین شدند و هنوز خبری از بازگشت به کار نیست. آن‌ها پای کار درمان در آن دوران سخت ایستادند؛ به امید آنکه روزی استخدام شوند.

۵- حذف مسوولیت‌ خارج از شرح وظایف مصوب پرستاران.

۶- اجرای بدون قید و شرط و درست و دقیق قانون بازنشستگی پیش از موعد پرستاران.

۷- افزایش حق‌الزحمه اضافه کاری پرستاران، منطبق با قانون اضافه کاری وزارت کار. چراکه اضافه‌کار پرستار با نرخ زیر ۲۵ هزار تومان پرداخت می‌شود. رقمی که هیچ‌گونه تناسبی با مبالغ اضافه‌کاری سایر حقوق بگیران ندارد.

۸- محاسبه حق اضافه کاری بابت روزهای تعطیلی اعلام شده از سوی دولت در طی سال. به‌شکلی که برای تمامی ارگان‌ها به غیر از کادر درمان محاسبه می‌شود.

۹- اصلاح مبالغ حق مسکن متناسب با نرخ تورم و ارائه تسهیلات لازم برای تهیه مسکن.

۱۰- تبدیل وضعیت پرستاران قراردادی و پیمانی به وضعیت دائمی برای داشتن امنیت شغلی.

۱۱- تخصیص مبالغ درخور شان و متناسب با هزینه‌ها جهت پرداخت مزایای معیشتی (خوراک، مسکن، پوشاک، بهداشت، سلامت و...) و رفاهی (شامل تفریحی، ورزشی و...)

۱۲- توقف اخراج‌ها و بازگشت به کار پرستاران اخراجی.

۱۳- بالا بردن استاندارد بهداشتی و تجهیزاتی بیمارستان‌ها و مراکز درمان در حد قابل قبول.

۱۴- پرداخت هزینه‌های لباس و مجهز کردن بیمارستان‌ها به وسایل کامل بهداشتی از جمله: دستکش و ماسک و غیره.

۱۵- درمان رایگان برای همه مردم.

پرستاران معترض می‌گویند: «ما که در صف مقدم عرصه بهداشت و سلامت هستیم، با فراز‌ونشیب‌های متعدد شغلی و معیشتی و شرایط سخت کاری چون مشکلات جسمی و روحی دست‌وپنجه‌ نرم می‌کنیم. ما با کرونا جنگیدیم و همراه با مردم از نبود استاندارهای بیمارستانی رنج بردیم. هزینه‌های سخت جانی پرداختیم. سال‌هاست در اعتراض به وضعیت شغلی و معیشتی خود، با جمع‌آوری طومارها و برگزاری تجمعات سراسری و تحصن مبارزه کرده‌ایم.»