حادثه «شین‌آباد» درکمین دانش‌آموزان «موگر»

استان وایر:روزنامه ابتکار جنوب در گزارشی با عنوان حادثه «شین‌آباد» درکمین دانش‌آموزان «موگر» به قلم فاطمه رشیدی به بررسی مشکلات یکی از مدرسه های تازه تاسیس در روستای موگر از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد پرداخته و نوشته است: « باورش سخت است که گاز تا دم این مدرسه آمده و وارد آن نشده است. یکی از این کودکان که ظاهراً اوضاعش از بقیه بهتر است می‌گوید بخاری نفتی خیلی گرممان می‌کند اما همیشه می‌ترسیم که آتش بگیرد.»

خبرنگار روزنامه ابتکار جنوب که همراه با فرماندار و نماینده شهرستان بویراحمد  در مجلس به روستای موگر سفر کرده نوشته است: «در میان ساختمانهای فرسوده این روستا تنها ساختمان آجری مدرسه مرا به خود می‌خواند. چند کودک در حیاط شنی مدرسه در حال بازی هستند. ظاهراً همه کلاس اولی هستند. من یخ زده‌ام و برایم اشتیاق کودکان برای فوتبال در این سرما که به استناد دماسنج ماشین، 15 درجه زیر صفر است، برای من عجیب است.»

او با اشاره به اینکه ««دمپای های پلاستیکی و لباسهای نه چندان گرمشان اعصابم را به هم می‌ریزد اما نه به اندازه شیشه‌های شکسته مدرسه که از بیرون دهن کجی می‌کند؛ و وقتی می گویند به مسئولان بگویید برای مدرسه ما گاز بیاورند بهت زده می‌شوم»، نوشته است: «خود این کودکان دقیقاً نمی‌دانند چرا محکوم به تحمل بوی نفت در همه روزهای زندگی‌شان هستند در شرایطی که لوله‌های گاز طبیعی از بیخ گوششان رد می‌شود.»

خبرنگار ابتکار جنوب با اشاره به اینکه «در گوشه حیاط مدرسه ساختمانی است که می گویند سرویس بهداشتی مدرسه است. البته بیشتر به یک مخروبه شباهت دارد. بچه‌ها از من می‌خواهند از مسئولان برایشان درخواست کمک کنم»ف نوشته است: «هر 6 پایه تحصیلی این مدرسه بیش از 40 دانش آموز است که تنها یک معلم دارند و انگار این ازدحام نه تنها دانش آموزان بلکه معلم را خسته کرده و او هم مصرانه می‌خواهد مساله را به مسئولان منتقل کنم.»

این روزنامه تاکید دارد که «هر چند همین حالا آژیرهای خطر برای بویراحمد به صدا درآمده اما باید زیرساختهای آموزشی، فرهنگی و بهداشتی را به روستاهای این شهرستان برد تا کمبود اعتبار صد میلیون تومانی زمینه مهاجرت 300 دانش آموز و یا خانواده‌هایشان به مرکز نشود که اگر جمعیت خود این شهرستان هم به مرکز مهاجرت کنند فاجعه به بار می‌آید زیرا شهر یاسوج نه به لحاظ فرهنگی و نه زیرساختی این همه جمعیت را تاب نمی‌آورد.»