عروس چال تپک نخستین دهیار زن اهل سنت خراسان شمالی شد

استان وایر- برای نخستین بار یک زن اهل سنت در منطقه ترکمن نشین جرگلان خراسان شمالی به دهیاری راه یافت.
به گزارش مهر،  «طاهره محمدی» به عنوان دهیار روستای «چال تلپک» از توابع بخش جرگلان شهرستان مرزی راز و جرگلان انتخاب شد و کار خود را آغاز کرد.

بنابراین گزارش، تا کنون ۹۰ دهیار زن در خراسان شمالی مشغول به کار شده اند اما این نخستین بار است که یک بانوی جوان اهل سنت به عنوان دهیار انتخاب می شود.

چند روز پیش هم طی حکمی از سوی استاندار خراسان شمالی، «زینب جهان مطاع» به عنوان نخستین بانوی بخشدار در تاریخ تاسیس این استان منصوب شد.

ایسنا به نقل از ایران نوشته است طاهره محمدی از سه سال پیش که عروس روستای چال تلپک بخش جرگلان خراسان شمالی شده بود تا همین امروز، هیچ تغییر و پیشرفتی در روستا نمی‌بیند. او اهل روستای «دوی دوخت» است و تا قبل از آن که به خانه شوهر بیاید، هرگز به چال تلپک نیامده بود. حتی شوهرش را هم نخستین بار یک ماه بعد از نامزدی می‌بیند: «این جا زمان خواستگاری داماد نمی‌آید، ریش سفیدهای فامیل می‌آیند!»

داماد او را مدت‌ها زیر نظر داشته است: «اصلاً نمی‌خواستم ازدواج کنم. پشت کنکوری بودم. پدر و مادرم تحقیق کردند و گفتند پسر خوبی است، من هم به نظرشان احترام گذاشتم. این جا هنوز مثل قدیم، نامزدها هم دیگر را نمی‌بینند.در مدت یک ماهی که نامزدم را ندیده بودم، مدام با خودم فکر می‌کردم چه شکلی است و من با چه کسی می‌خواهم ازدواج کنم. گاهی اوقات فکر می‌کردم با زشت‌ترین پسر روستا ازدواج می‌کنم اما شوهرم خیلی از تصور من بهتر بود. خیلی مهربان و خوش قلب است.»

طاهره از وقتی به چال تلپک آمده، از وضعیت روستا ناراضی بوده است: «مدام می‌گفتم کاش من می‌توانستم عضو شورای روستا بشوم تا کاری برای آن انجام دهم.»

روزی که از برادر شوهرش که عضو شورای روستا است، می‌شنود که می‌خواهند دهیار را عوض کنند، عزمش را جزم می‌کند. اعضای شورا که جربزه را در وجود او دیده بودند، همه از او حمایت می‌کنند. در این میان مردانی هم از روستا کاندیدای دهیاری می‌شوند. برخی‌ها هم می‌گویند: «زن را چه به دهیاری!»
می گوید فرماندار و بخشدار هم ابتدا با دیده تردید به او نگاه می کردند: «بخشدار و فرماندار خیلی می‌ترسیدند و به من گفتند می‌ترسیم نتوانی کاری بکنی. من قول دادم و فکر می‌کنم می‌توانم. کار خیلی سختی نیست، یک کم دوندگی دارد.»

اما برنامه‌های طاهره برای تغییر وضعیت روستا، وزنه را برای او در مقابل مردانی که کاندیدای دهیاری شده بودند، تغییر می‌دهد: «مردانی که نامزد شده بودند، بعضی دیپلم داشتند و بعضی هم لیسانس. گفتند اولویت با مردان است.»

می گوید زن‌های روستا دو نگاه داشتند: «پیرترها می گفتند زن را چه به این کارها؟ برایش حرف درمی‌آورند.جوان ترها اما خوشحال هستند که زنی دهیار روستایشان شده است.»

برنامه طاهره برای روستا، حل معضل جاده مواصلاتی بوده است:«اهالی روستا، از زن و مرد و جوان و پیر برای رفتن به بخش جرگلان باید از دل یک رودخانه پرآب بگذرند. هرلحظه ممکن است طغیان‌های بهار و زمستان رودخانه یکی از اهالی را ببلعد. روستا بهداشت ندارد و هر زن زائو باید این مسیر سخت را پشت سر بگذارد تا خود را به روستای "دوی دوخت" برساند.»
نانوایی روستا که مدت‌ها تعطیل است و بلاتکلیف و طرح هادی روستا نیز از دیگر دغدغه‌های طاهره است.

اضافه می کند: «سوزن دوزی و لباس‌های ترکمن دست‌دوز زنان روستا بازار می‌خواهد. بازار فرش‌های ابریشمی روستا هم از رونق افتاده چون همه چیز به جیب واسطه می‌رود.»
می‌خواهد به زنان روستا خیاطی آموزش بدهد. می گوید مسجد روستا باید بازسازی شود، تلویزیون روستاییان هنوز آنالوگ است و باید دیجیتال شود.

عروس روستای چال تلپک برای تغییر روستا برنامه‌های زیادی دارد.