حاج داوود رحمانی، شکنجه‌گر زندان قزل‌حصار درگذشت

استان‌وایر- «داوود رحمانی»، معروف به «حاج داوود»، رییس زندان قزل‌حصار کرج در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ و از شکنجه‌گران شناخته شده جمهوری اسلامی درگذشت.

در اعلامیه مرگ او که منتشر شده، آمده که او در روز چهارشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۰ در «بهشت زهرا» تهران دفن شده است.

دوران ریاست حاج داوود رحمانی در زندان قزل حصار به «دوران وحشت» معروف است. 

داود رحمانی در فاصله تابستان ۱۳۶۰ تا تیر۱۳۶۳، با حکم «اسدالله لاجوردی»، رییس سازمان زندان‌های تهران، رییس زندان قزل حصار بود و قدرت مطلقه‌ای در اعمال شکنجه بر زندانیان سیاسی در این زندان داشت.

 به گواهی زندانیان سیاسی جان به در برده، داوود رحمانی روش‌های گوناگونی را برای شکنجه زندانیان به کار می‌گرفت که برخی از آن‌ها (مانند قبرها یا دستگاه‌ها)، در شکل و گستردگی اجرا، منحصر به فرد بوده‌اند.

به نوشته «سازمان عدالت برای ایران»، حاج داوود در سال ۱۳۶۲ شیوه شکنجه قبر یا دستگاه را ابداع می‌کند؛ روشی که در آن زندانی باید در میان تخته‌های نئوپان که از سه طرف او را احاطه کرده‌اند (به طول دو متر و عرض و ارتفاع حدود ۸۰ سانتیمتر)، با چشم‌بند و در سکوت مطلق – که هنگام غذا خوردن هم نمی‌بایست صدای برخورد قاشق با ظرف به گوش می‌رسید- به صورت مستمر و بدون هیچ گونه تماسی با سایر زندانیان در یک حالت می‌نشست. این شکنجه طاقت‌فرسا بسته به مقاومت زندانی ادامه می‌یافت تا زمانی که مقاومت او بشکند و حاضر به اعلام انزجار علیه گروه و دوستان خود کند. 

«شهرنوش پارسی‌پور»، نویسنده ایرانی از افرادی است که در بهار سال ۱۳۶۳ قیامت را تجربه کرده است. او در کتاب «خاطرات زندان» نوشته است که شخص حاج داوود به او می‌گوید باید به «دستگاه» برود؛ نامی که حاج داوود خود به تخت‌ها داده است، زیرا آن‌ها را دستگاه آدم‌سازی و یا تواب‌سازی می‌دانست.

شهرنوش پارسی‌پور نوشته است: «در هر گور، یک زندانی با چادر و چشم‌بند، رو به دیوار نشسته بود. زندانی نخست با فاصله‌ای از دیوار نشسته بود که حدود ۲۰سانتی‌متر از آن فاصله داشت و زندانی بعدی در انتهای گور، با فاصله دو متر از دیوار نشسته بود و همین جریان تا انتهای دیوار ادامه داشت. بدین ترتیب زندانیان نسبت به هم یک زیگزاگ را تشکیل می‌دادند.»

شکنجه‌های ابداعی حاج داوود به دستگاه محدود نمی‌شود. «فرزانه زلفی»، زندانی سیاسی گفته است در طول دوران زندان خود در زندان قزل‌حصارکه نزدیک به دوسال و نیم بود، مدت هفت ماه را به همراه ۱۶ نفر دیگر، بدون هواخوری در توالت گذراندند.

داوود رحمانی در تابستان ۱۳۶۳ و پس از برکناری اسدالله لاجوردی، در اثر فشارهای سیاسی از ریاست زندان قزل‌حصار برکنار شد.

به نوشته «ایرج مصداقی»، زندانی سیاسی سابق، حاج‌داوود پس از برکناری از ریاست زندان قزل‌حصار در تیرماه ۱۳۶۳، نزد لاجوردی در دادستانی انقلاب اسلامی برگشت تا حاشیه امنیت داشته باشد و مدتی در بخش اداری زندان اوین به کار پرداخت.

او پس از مدتی به حرفه‌ سابق خود، یعنی آهنگری و در و پنجره‌‌سازی بازگشت.

در سال‌های اخیر او تغییر شغل داده بود و همراه پسرانش در مغازه‌ای در سرآسیاب دولاب، لوازم و تجهیزات ساختمانی می‌فروخت.

📩اگر به اطلاعات تکمیلی درباره این خبر دسترسی دارید، لطفاً با این ایمیل با ما تماس بگیرید: [email protected]

📞اگر می‌خواهید درباره موضوع این خبر با افراد مسوول تماس بگیرید، لطفاً به فهرست مسوولان در سراسر ایران مراجعه کنید: www.ostanwire.com